Εγώ έτυχε να πάω μια φορά να τον επισκεφθώ [τον άγιο Ιάκωβο (Τσαλίκη)] όταν νοσηλευόταν στο νοσοκομείο ΝΙΜΤΣ και τόσο πολύ μ’ ευχαριστούσε γι’ αυτό, που μνημόνευε την επίσκεψή μου σχεδόν μέχρι που πέθανε.
Εκεί στο νοσοκομείο ΝΙΜΤΣ ήταν που είχε δει και την Παναγία. Και μου είπε:
– Παιδί μου, ήρθε η Παναγία μας. Είδα μια νοσοκόμα να μπαίνει και κρατούσε κι ένα μωρό στα χέρια της. Κι εγώ ξαφνιάστηκα. Είπα, “εδώ οι νοσοκόμες έχουν και τα μωρά τους μαζί”;
Η Θεοτόκος τού μίλησε, του είπε να μην ανησυχεί, θα γίνει καλά (είχε κάποια προβλήματα στα πόδια του νομίζω τότε) κι όταν έφυγε από τον θάλαμο, ο π. Ιάκωβος γύρισε στο διπλανό κρεβάτι και ρώτησε:
– Δεν μου λέτε, εδώ οι νοσοκόμες έχουν και τα παιδάκιά τους μαζί;
Ο διπλανός του ασθενής απόρησε:
– Ποια νοσοκόμα εννοείτε;
– Να αυτή που ήταν τώρα εδώ μαζί με το παιδάκι.
– Ποια νοσοκόμα; Ποιο παιδάκι; Δεν είδα κάτι τέτοιο.
– Τότε, παιδί μου, κατάλαβα, αφηγούνταν ο Γέροντας, ότι αυτή ήταν η Παναγία μας!
Από το βιβλίο του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου, “Άνθρωπος που δεν είναι ταπεινός δεν μπορεί να αγαπήσει, Ο άγιος Τσαλίκης όπως τον έζησα”, Εν πλω.
