Κρίσιμη θεωρούν την ανάγκη να έχουμε ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που στηρίζει ουσιαστικά την πραγματική οικονομία. Στη δεκαετία του 1970 το περισσότερο από το χρήμα των μεγάλων τραπεζών τις ΗΠΑ κατευθύνονταν στην οικονομία με τη δανειοδότηση επιχειρήσεων, τα στεγαστικά κ.τλ. Σήμερα μόλις το 15% αυτής της ροής κεφαλαίων συνδέεται με την πραγματική οικονομία.
Οι τράπεζες, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη αναγκάστηκαν να διατηρούν περισσότερα κεφάλαια και να εξασφαλίσουν ότι η χρηματοδότησή τους θα είναι περισσότερο μακροπρόθεσμη. Στην πράξη αυτό φαίνεται να τις καθιστά περισσότερο σταθερές σε μελλοντικά σοκ. Ωστόσο όπως δηλώνει τραπεζίτης «την τελευταία φορά σχεδόν πεθάναμε από καρδιακή προσβολή. Από τι θα πεθάνουμε την επόμενη;».
Το σημαντικότερο μάθημα, μάλλον προέρχεται από το μέτωπο του χρέους και τα μαθήματα καλύτερης διαχείρισης μιας αναδιάρθρωσης, τόσο σε επίπεδο τραπεζών όσο και κρατών. Ωστόσο είναι μέτωπο στο οποίο χρειάζεται ακόμα πολύ προσπάθεια. Η παγκόσμια οικονομία δεν είχε τη σωστή συνταγή πριν την κρίση και δεν το χειρίστηκε καλά ούτε κατά τη διάρκειά της.
Ισως κινούμαστε αργά προς τη σωστή κατεύθυνση και αυτό θα καθορίσει το πόσο καλά θα τα πάμε στην επόμενη κρίση.
Πηγή
