Εκτιμάς την ταπεινοφροσύνη
Στην εποχή της παντοκρατορίας των social media, το πιο εύκολο πράγμα για τον οποιονδήποτε είναι να αρχίσει να μιλάει με περηφάνια και κομπασμό για το τάδε ή το δείνα «κατόρθωμά» του.
Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό ή, καλύτερα, για έναν τρόπο συμπεριφοράς στον οποίο δεν καταφεύγουν οι πραγματικά επιτυχημένοι, όχι επειδή «αρνούνται» ότι η επιτυχία τους ήρθε μέσα από σκληρή δουλειά, την προσωπική φιλοδοξία και την μεγάλη επιμονή αλλά επειδή αναγνωρίζουν πως το «σουξέ» τους οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στους μέντορές τους, στους υφισταμένους τους και -γιατί όχι;- ακόμη και σε καθαρή τύχη.
Επιπλέον, οι αληθινά επιτυχημένοι δε διστάζουν να «εκμεταλλευτούν» την ταπεινότητά τους προκειμένου να γίνουν ακόμη καλύτεροι σε αυτό που κάνουν, θέτοντας νέα ερωτήματα ή ζητώντας νέα γνώση και συμβουλές από εκείνους που λογίζονται αληθινοί «μύστες», πολύ απλά επειδή θεωρούν περίπου υποχρέωσή τους να βελτιώνονται συνεχώς, τόσο σε επαγγελματικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο -μια άποψη με την οποία, ενδεχομένως, πορεύεσαι εδώ και χρόνια.
Ξέρεις καλά ότι η επιτυχία έχει ημερομηνία λήξης. Κάτι που, ωστόσο, δεν ισχύει για την αξιοπρέπεια και το σεβασμό.
Δεν χωράει η παραμικρή αμφιβολία πως ο ικανοποιητικός μισθός, η πληρωμή των ασφαλιστικών εισφορών και οι ευκαιρίες για επαγγελματική ανέλιξη μπορούν να κάνουν έναν εργαζόμενο να νιώθει, αν όχι ευτυχισμένος, τότε τουλάχιστον ικανοποιημένος από την εκάστοτε δουλειά του. «Αγαθά» που θα πρέπει κι εσύ να παρέχεις στους ανθρώπους που έχεις στη δούλεψή σου (ή, εναλλακτικά και στο βαθμό που περνάει από το χέρι σου, στους υφισταμένους σου) προκειμένου να λογίζεσαι «καλό αφεντικό».
Όλα αυτά, όμως, φαντάζουν μάλλον ανούσια αν η σχέση σου με τους ανθρώπους που δουλεύουν για σένα δεν βασίζεται στην αξιοπρέπεια και τον αμοιβαίο σεβασμό. Για την ακρίβεια, μόνο αν υπάρχει αξιοπρέπεια και σεβασμός θα έχουν νόημα όλα αυτά που αναφέραμε στην αρχή. Κάτι που, προφανώς, γνωρίζει πολύ καλά ένας αληθινά επιτυχημένος επιχειρηματίας -ελπίζουμε κι εσύ...
