Ποια είναι όμως η αληθινή κατάσταση το έτος 2010, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα;
Καθημερινά ακούμε για τις κινητοποιήσεις που λαμβάνουν χώρα σε κάθε μεριά της πόλης. Άνθρωποι οργισμένοι,άνθρωποι απογοητευμένοι. Και λοιπόν; Υπάρχει κάποια πρακτική ωφέλεια αυτών των διαμαρτυριών; Είναι αδιανόητο να λέγεται από τα πιο υπεύθυνα χείλη ότι «τα μέτρα είναι άδικα και θα πληρώσουν αυτοί που δεν φταίνε».Γιατί να πληρώσουν αυτοί που δεν φταίνε; Να πληρώσουν αυτοί που φταίνε. Αυτοί που αλόγιστα δανείζονταν τα λεγόμενα «δανεικά και αγύριστα» από τις εισφορές των ασφαλιστικών μας ταμείων,αυτοί που τα κατάντησαν στα χάλια που βρίσκονται σήμερα.Αυτοί που με απαράδεκτη διαχείριση εξασφάλιζαν, με καταχρήσεις των δημοσίων εισφορών, χλιδή και πλούτο.Όλοι εκείνοι που με φοροδιαφυγή,άφηναν το βάρος στα «υποζύγια»,τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
Η κυβέρνηση διακήρυξε ότι η χώρα μας βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.Μειώνει συντάξεις,καταργεί βασικούς μισθούς,τα δώρα.Και τι αυξάνει;Την φτώχεια μας.Τον εξευτελισμό μας προσφεύγοντας στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Από όλη αυτή την έκρυθμη κατάσταση,απορρέουν πολλά ερωτήματα.Γιατί η κυβέρνηση προσέφυγε τόσο βιαστικά στους μηχανισμούς στήριξης;Πραγματοποίησε κάθε προσπάθεια ενίσχυσης για το κράτος;Προσπάθησε να αξιοποιήσει τη δημόσια περιουσία η οποία θα μπορούσε να αποφέρει σημαντικές εισφορές;Προσπάθησε να καταδυναστεύσει την αλόγιστη σπατάλη στα δημόσια νοσοκομεία;Αξιοποίησε όσο θα μπορούσε τον τουρισμό,ένα μεγάλο και ισχυρό κομμάτι μιας χώρας;Οι απαντήσεις σε όλα αυτά είναι ένα μεγάλο ΟΧΙ.
Τα τελευταία νέα που εξαγγέλθηκαν από τον πρωθυπουργό είναι πως θα προωθηθεί ένα μοντέλο ενίσχυσης του οικογενειακού θεσμού και που θα περιλαμβάνει την παροχή επιδομάτων,κατάλληλα για να συντηρηθεί η ελληνική οικογένεια.Μέχρι τότε όμως ποια είναι τα δεδομένα που έχουμε;Μια οικογένεια και η κάθε οικογένεια,σε πλήρη διάσπαση,με γονείς να δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και που πάλι δεν μπορούν να χορηγήσουν στα παιδιά τους ούτε τα πολύ βασικά αναγκαία αγαθά,μια κοινωνία με νέους που ενώ ακούνε συνεχώς πως είναι το μέλλον στην πορεία της χώρας,παρ'όλα αυτά αυτό το μέλλον τους είναι το λιγότερο υποθηκευμένο. Αναγκασμένα να σπουδάζουν όσα περισσότερα πράγματα μπορούν,για να προσφέρουν σε μια κοινωνία που οι πόρτες της θα είναι μονίμως κλειστές.
Σ'αυτό τον κυκεώνα ζούμε. Και αυτά τα δεδομένα υπάρχουν. Τελικά η Ελλάδα όντως «σκοτώνει» τα παιδιά της. Ή αν θέλετε στη θέση της λέξης ΕΛΛΑΔΑ,συμπληρώστε αυτό που εσείς πιστεύετε.
