Αν όχι εμείς, τότε ποιοι;
"Για ένα Έθνος Ηρώων, Σοφών και Αγίων, για ένα Έθνος Προσώπων"
Το Πρόσωπο είναι το Άτομο εφοδιασμένο: α) με την ικανότητα να αποστασιοποιείται από τις ανάγκες του, β) με την ικανότητα να συνυπολογίζει στην δράση του το καλό του συνόλου και γ) με την ικανότητα να «μπαίνει μπροστά» και να «θυσιάζεται» όταν είναι ανάγκη. Είναι Άτομο, αλλά αυθυπερβατικό-καθολικό.
[…]Μα μπορεί ο σημερινός επιστήμονας μέσα στην καταπίεση του τεράστιου μηχανισμού δυνάμεως του σύγχρονου κράτους, μέσα στον ανεμοστρόβιλο των πολιτικών παθών, των οργανωμένων συμφερόντων, των αδικιών, των ανομιών, που καθημερινά διαπράττονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης «εν ονόματι» δήθεν αρχών, μέσα στην ψευτιά και την συκοφαντία, να κρατηθεί όρθιος και να αντιπαρατάξει την ατομική του βούληση στην κρατούσα ή άλλη ισχυρή βούληση, όταν δεν συμφωνεί με αυτήν;
Ή μήπως θα πρέπει, για να παραμείνει αμόλυντος και άφθαρτος στο «επιστημονικό και ηθικό του μεγαλείο», να τα παρατήσει και να φύγει;
Η απάντηση μας έρχεται από τα βάθη του προγονικού μας παρελθόντος:
«Προς τον ονειδίζοντα ως εις τόπους ακάθαρτους εισίοι, αι γάρ ο ήλιος, έφη Διογένης, εις τους απόπατους, αλλ' ου μιαίνεται» (= Σ' αυτόν που τον κατηγορούσε, γιατί έμπαινε σ' ακάθαρτα μέρη, είπε ο Διογένης: Μα κι ο ήλιος μπαίνει στους απόπατους, αλλά δεν μιαίνεται.) (του Ι. Ε. Μανωλεδάκη)
