Ενα γκελ, δύο, τρία, τέσσερα- μπορεί να φθάσει και 50 (!)- πέντε, έξι, εφτά, δέκα- έσπασε το ρεκόρ μου (!)- να σου όμως που κάνει ένα «γκλουπ» και αλλάζει πορεία καταλήγοντας άτσαλα στον βυθό. «Διάολε! Μας ναυάγησε το τελευταίο σκέλος της εξίσωσης!».
Ο καθηγητής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών στο University College του Λονδίνου Φρανκ Σμιθ ισιώνει το σώμα του- όσο η πέτρα γκελάριζε εκείνος είχε μείνει στο ένα πόδι να την κοιτά- και λέει με ενθουσιασμό: «Το παιχνίδι αυτό δεν είναι παίξε- γέλασε! Εχει μέσα του πολλή επιστήμη, καθώς πρέπει να συνυπολογίσεις μια σειρά από παραμέτρους τόσο στον αέρα όσο και στο νερό αν θες η πέτρα να φθάσει στο μαγικό αριθμό των 50 αναπηδήσεων!».
Το ρεκόρ Γκίνες στο παιχνίδι αυτό κατέχει ένας μηχανικός, ο Ράσελ Μπάγιαρς, ο οποίος τον Αύγουστο του 2007 σε έναν ποταμό στο Πίτσμπουργκ, έκανε το βότσαλο να αναπηδήσει 51 φορές στην επιφάνεια του νερού. Και όταν όλοι οι συγκεντρωμένοι κρεμάστηκαν από τα χείλη του για να τους αποκαλύψει το μυστικό της τεχνικής του, εκείνος είπε καθησυχαστικά: «Θα σας πως αμέσως. Βασικά, ούτε κι εγώ ξέρω ποιο είναι το μυστικό...!».
Η επιλογή του βότσαλου.
Ομως ο άγγλος καθηγητής είναι βέβαιος για την αξιοπιστία των εξισώσεών του. Αλλωστε από μικρό παιδί εξασκείται σε αυτό το παιχνίδι. «Πρέπει κατ΄ αρχάς να επιλέξουμε μια πέτρα ή ένα βότσαλο που να είναι επίπεδο και το πάχος του να μην ξεπερνά τα 6 χιλιοστά» λέει στην εφημερίδα «Daily Μail» ο δρ Φρανκ Σμιθ.
«Επίσης η διάμετρός της θα πρέπει να είναι από 3 εκατοστά μέχρι 6 εκατοστά και να ζυγίζει όσο το δυνατόν λιγότερο». Το βάρος της πέτρας λοιπόν παίζει σημαντικό ρόλο, γιατί αποκτώντας την κατάλληλη ώθηση, μπορεί να παραμείνει στον αέρα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα- «εκεί είναι όλο το στοίχημα».
Σχεδόν όλο το στοίχημα, γιατί όσα ακολουθούν προϋποθέτουν καλή φυσική κατάσταση! «Οταν έρθει η στιγμή να ρίξουμε την πέτρα, πρέπει να χαμηλώσουμε το σώμα μας ισορροπώντας στο ένα πόδι και να την πετάξουμε από όσο πιο χαμηλά γίνεται, με οριζόντια ως προς την επιφάνεια του νερού κατεύθυνση. Και βέβαια να βάλουμε όλη μας τη δύναμη».
Σαν το αεροπλάνο. Οι υπολογισμοί που έχει κάνει ο 62χρονος καθηγητής Μαθηματικών, σε συνδυασμό με την πολύχρονη εξάσκησή του, έδειξαν ότι η πέτρα ή το βότσαλο πρέπει τη στιγμή που φεύγει από το χέρι μας να έχει μια μικρή ανοδική κλίση 10 - 20 μοιρών για να μπορεί να... πετάξει όπως το αεροπλάνο!
«Και μάλιστα θα πρέπει να της προσδώσουμε και μια περιστροφική κίνηση, όπως δηλαδή με τον πλαστικό δίσκο που παίζουμε στην παραλία και ο οποίος ίπταται περιστρεφόμενος γύρω από τον εαυτό του».
Καθώς λοιπόν τα πάντα είναι έτοιμα για τη μεγάλη απόπειρα, με τον αέρα ευνοϊκό και το νερό... λάδι, το σύνθημα της επιτυχίας αποτυπώνεται στην ακόλουθη εξίσωση: μάζα της πέτρας, σε συνδυασμό με την επιτάχυνση και λίγη προσοχή στην πίεση του νερού και φεύ (!) στη βαρύτητα, μας οδηγεί στην πρώτη θέση του βάθρου έχοντας επιτύχει τουλάχιστον 50 αναπηδήσεις.
«Εσείς τι ρεκόρ έχετε κύριε καθηγητά;».
«Δέκα!».
πηγή: nea.gr
