Το μόνο που άλλαξε είναι η ποιότητα των φοιτητών. Παπαγαλάκια, χωρίς κρίση, εξαρτημένα από το βιβλίο. Διαβάζουν μόνο τις σημειώσεις της τάξης, δεν πατάνε στη βιβλιοθήκη παρά μόνο αν έχουν εργασία και αντιγράφουν με θράσος απερίγραπτο.
Δεν φταίνε. Το σχολικό μας σύστημα δεν διδάσκει αξίες. Μάγκας δεν είναι αυτός που γνωρίζει, αλλά αυτός που αντιγράφει. Το σχολικό μας σύστημα στηρίζεται στην παπαγαλία. Η παπαγαλία φέρνει το σκονάκι. Καμία κουλτούρα, κανένα ενδιαφέρον για την τέχνη, για την πολιτική (επί της ουσίας, όχι μέσω των νεολαιών των πάρτυ). Μόνο μέλημα να περνάνε καλά με αυτά που στέλνουν οι μπαμπάδες.
Και αντί γι αγώνα η ατέλειωτη κλάψα. Φταίει το κακό το ριζικό μας φταίει ο Θεός που μας μισεί. Και όλα για αυτούς. Έρχομαι στο θέμα πάσο. Με βάση το νόμο ο κάτοχος εκπτωτικού εισιτηρίου δικαιούται να κάθεται μόνο εάν δεν υπάρχουν όρθιοι κατοχοι κανονικού εισιτηρίου. Ελάτε στη διαδρομή Δουρούτη -Γιάννενα να σας πω αν θα καθήσετε. Το τραγικό είναι όταν μια φορά ανέβηκε ένας γέροντας από το Νοσοκομείο με Π. Ούτε ένα βρωμόπαιδο δε σηκώθηκε. Σηκώθηκε μια άλλη ηλικιωμένη κυρία.
Γι αυτή την απουσία συστήματος αξιών μιλώ. Για μένα ούτε ένας επιστήμονας δε βγαίνει πια από τα Πανεπιστήμια. Πτυχιούχοι κακορίζικοι βγαίνουν, ανερμάτιστα πλάσματα έτοιμα για τα 525 ευρώ. Κι αν περιμένουμε βελτίωση από το υπουργείο παιδείας,
