Αφου ειδες οτι παρατησε τον πρωην αντρα της & το παιδι της δεν σου περασε απο το μυαλο οτι κατι τετοιο μπορει να εκανε & σε σενα;(Οπως λες & γραφεις....στο εκανε)Γιατι ολοι τυφλωνόμαστε απο τον ερωτα & μετα τρωμε τις σφαλιαρες της ζωής μας;Συγνωμμη για το θαρρος που πηρα & σου απαντω ομως πιστευω οτι ε! ιναι ΛΑΘΟΣ σου να εξαφανιστεις απο το πλάϊ της μπέμπας σου.Δωσε την μαχη σου & εαν χασεις θα λες οτι τουλάχιστον πολέμησες γιαυτο το παιδι.Καλο κουραγιο & ο,τι σε φωτισει ο Θεός.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
----------------------------------------------------
ΜΗ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!! ΑΥΤΟ ΘΕΛΑΝΕ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ. ΜΗ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗ ΧΑΡΗ. ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕ ΤΟ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΤΕ ΤΡΟΠΟ!!!!!!! ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΚΟΡΗ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗ. ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΕΡΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ!!! ΝΤΡΟΠΗ!!!!
ANAΓΝΩΣΤΗΣ
---------------------------------------------------
Είμαι σίγουρη ότι γράφετε αυτά τα λόγια από θυμό και απογοήτευση.Κάθε παιδί έχει ανάγκη και τους 2 γονείς του ανεξαρτήτως δικαστικής απόφασης,απόστασης και δύσκολων συνθηκών.Και εμένα οι δικοί μου γονείς χώρισαν πριν 6 χρόνια,τώρα είμαι 19. Αποξενωθήκαμε.Τώρα πια έχει πεθάνει και τι μου έχει μείνει εμένα να θυμάμαι:τις ευτυχισμένες στιγμές μαζί του και μια αγκαλιά που ποτέ δεν του έδωσα τα τελευταία 10 χρόνια.Μην κάνετε το λάθος και στερήσÎ! �τε από την κόρη σας την αγκαλιά σας.Σκέφτεστε τα χρήματα όταν μπορείτε να πάρετε στην αγκαλιά το παιδί σας;Κάθε κόρη χρείαζεται τον πατέρα της,μακάρι και εγώ να γυρνούσα το χρόνο πίσω και να ξόδευα περισσότερο χρόνο με τον πατέρα μου και να μουν δίπλα του.Τώρα πια δεν μπορώ να κάνω τίποτα.Με το να την εγκαταλείψετε θα της κάνετε μεγαλύτερο κακό.Σε όλα υπάρχει λύση παρά μόνο στο θάνατο.Το μόνο που μένει στο τέλος είναι η αγάπη.Μην της τη στερήσετε.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
---------------------------------------------------
Φίλε μου, έχω 3 παιδιά και καταλαβαίνω απόλυτα αυτά που γράφεις.
Ξέρω καλά πόσο θα σου λείψουν όλα αυτά που έχω εγώ.
Το μόνο που μπορώ να σε συμβουλέψω είναι να μην παραδοθείς στην άδικη απόφαση των δικαστηρίων τα οποία στηρίζονται σε αποφάσεις κλισέ και δεν τους πολύ νοιάζει για το πως θα μεγαλώσει το παιδί σου. Δυστυχώς ούτε παραδείγματα παίρνουν από τα χιλιάδες παραδείγματα που ζούμε καθημερινά με παιδιά χωρισμένων γονιών και τα προβλήματα που δημιουργούν στην κοινωνία μας.
Ένα έχω να σου πω, μην παίζεις το παιχνίδι τους, μην παραιτείσαι, μην τους χαρίζεις το παιδί σου. Δώσε τον μεγαλύτερο πόλεμο της ζωή σου, άλλαξε πόλη, δανείσου, πάλεψε, να βρίσκεσαι κοντά στο παιδί σου, να τους κάνεις την ζωή κόλαση, να μείνεις εάν είναι δυνατόν στο από κάτω διαμέρισμα, να μην έχουν καμία δικαιολογία για να μην βλέπεις το παιδί σου. Φίλε μου πάλεψε με νύχια και με δόντια, το παιδί θα μεγαλώσει και θα καταλάβει, θα δει την διαφορά της θυσίας που έκανες εσύ και η <<μάνα>> του. Θα καταλάβει τι σημαίνει αγάπη , και θα είναι και έÎ! �α μάθημα για την κοινωνία μας ότι το παιδί για να μεγαλώσει σωστά χρειάζεται και τους 2 γονείς , όχι μόνο την <<μάνα>>.
Ελπίζω ότι οι νόμοι κάποια στιγμή θα αλλάξουν ότι οι δικαστές θα ξεφύγουν από τις αποφάσεις κλισέ, για να μεγαλώνουν ποιο υγιή παιδιά.
Φίλε μου δώσε την ΜΑΧΗ σου, είναι ΜΑΧΗ ζωής , αξίζει την θυσία γιατί πρόκειται για το παιδί σου, πρόκειται για την ζωή σου την ίδια το αίμα σου...
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ φίλε....
-----------------------------------------------
Αν και ΕΣΥ φταις σε μεγάλο βαθμό, που επέλεξες γυναίκα που το έχει ξανακάνει αυτό και σε άλλο άντρα - ίσως όχι ακριβώς το ίδιο, αλλά κάτι παρόμοιο -, είναι ηθική σου υποχρέωση, απέναντι στο παιδί σου ΠΡΩΤΑ και ΜΕΤΑ στον εαυτό σου, να κάνεις οτιδήποτε θεωρείς σωστό. Αρκεί να μην είναι αντίθετο στους ηθικούς κανόνες της "κοινωνίας" μας (αν και ο καθένας έχει τους δικούς του ηθικούς κανόνες, υπάρχουν και κάποιοι κοινώς αποδεκτοί). Όσο για του! ς νόμους, σε αφήνω να κρίνεις εσύ το πόσο σωστοί είναι και το αν πρέπει να τους ακολουθήσεις...
Καλό κουράγιο
---------------------------------------------
Αρχικά να πώ πως είμαι μητέρα αλλά καταλαβαίνω τον πόνο του γονιού που δεν βλέπει το παιδί του.Αυτό που έχω να του πω εγω είναι να μην τα παρατήσει κ να προσπαθήσει.Σε αυτήν την προσπάθεια του μπορεί να βρεί και να μιλήσει με ανθρώπους που ανεβαίνουν τον ίδιο γολγοθά.Σου προτείνω λοιπόν να απευθυνθεις σε ε΄να σύλλογο "μπαμπάδων" που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα με εσένα.Σου παραθέτω το link του συλλόγου κ επικοινώνησε μαζι τους.
http://www.sos-sygapa.eu/sygapa.html
Δεν έχω σχέση με τον σύλλογο και δεν γνωρίζω τις ενεργειες του αλλα ξέρω οτι όταν μοιραζομαστε τον πόνο μας με ομοιοπαθούντες αυτος μειώνεται.Ελπίζω να σε βοήθησα κ εύχομαι σύντομα να είσαι δίπλα στο παιδί σου γιατί εκείνο σε χρειάζεται περισσοτερο απο οτι το χρειάζεσαι εσύ.Και κάτι προς όλους τους γονείς: Όταν χαλάει η σχέση με τον σύντροφο μας κ απο εκδίκηση απομακρύνουμε το παιδι απο αυτον στην ουσία εκδικουμαστε το παιδί μας.
-------------------------------------------
Θα ήθελα να πω στον "αγανακτισμένο" πατέρα οτι η λύση δεν είναι να σταματήσει να βλέπει την κόρη του...
Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών και σε αντίθετη περίπτωση με τον κύριο οι σχέσεις των γονιών μου δεν ήταν ποτέ τεταμένες...δεν άκουσα ποτέ την οικογένεια της μητέρας μου (που με μεγάλωσε) να κατηγορεί τον πατέρα μου, ούτε την οικογένεια του πατέρα μου (που δεν ένιωσα ποτέ οικογένεια μου και δεν έκαναν και τίποτα για να το αλλάξουν) να κατηγορεί τη μητέρα μου!
Παρότι λοιπόν δεν μεγάλωσα σε κλίμα που πιθανόν θα μεγαλώσει η δική σας κόρη είχα και εξακολουθώ να έχω ανάγκη τον πατέρα μου...η πατρική φιγούρα όταν είναι σωστή, είναι άκρως απαραίτητη για το μεγάλωμα των παιδιών...
Το να σταματήσετε να την βλέπετε για τους λόγους που αναφέρετε, είναι καθαρά εγωιστικό...όσο και να πονάτε, όσο και να μην μπορείτε να αντιμετωπείσετε κάποιες καταστάσεις...δεν πρέπει να φύγετε...η κόρη σας, σας έχει ανάγκη και αν είναι τα πράγματα έτσι όπως τα περιγράφετε πρέπει να είστε κοντά της...να την προστατεψετε...το πως θα το βρείτε...μπορεί με κόπο...μπορεί με ψυχικό σας πόνο...όμως για την κόρη σας νομιζώ οτι μπορείτε να κάνετε μια μικρή θυσία!
Δεν είναι λύση η φυγή! Φιλικά...
-----------------------------------------
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ Η ΜΑΝΑ ΓΟΝΙΟΣ. ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ ΣΤΟ 15ΗΜΕΡΟ.
ΦΙΛΕ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΙΣ ΕΤΣΙ.
ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΟ...ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΟΥ
------------------------------------------
Δυστυχώς φίλε μου σε αυτό το κράτος που δεν δουλεύει τπτ σωστά μην περιμένεις να δείξει κατανόηση σε αυτό το θέμα.Είμαι και εγώ ένας πατέρας (παντρεμένος ακόμα) που αναγκάζομαι να υπομένω την παράλογη συμπεριφορά της γυναίκας μου και δεν προχωράω στην έκδοση διαζυγίου για να μην χάσω το παιδί μου και θα πρέπει να την ανέχομαι και να δέχομαι τις απειλές ότι θα πάρει το παιδί και θα φύγει, ακόμα καμιά δεκαριά χρόνια καθόσον τα δικαστήρια δίν! ουν την επιμέλεια στην μάνα μέχρι το παιδί να γίνει 12-14 χρονών (δεν γνωρίζω ακριβώς) χωρίς να εξετάζουν το ποιόν της μάνας, αν μπορεί να του προσφέρει τα απαραίτητα για το προς το ζήν κτλ παρά κόβουν μια διατροφή στον πατέρα και έχουν την μάνα να τρώει τα έτοιμα που θα δίνει ο πατέρας κάθε μήνα που υποτίθεται ότι είναι για τις ανάγκες του παιδιού.Κάτι πρέπει να γίνει να αλλάξει ο νόμος
