Περίπου από το 2000 η ανεξάρτητη ελληνική δισκογραφία καταγράφει τις απωλειές της. Η δικαιολογία της τιμής δεν μπορεί να σταθεί στην δική μας περίπτωση μίας και η τιμή λιανικής το 2000 ήτανε 10 ευρώ και σήμερα πωλείται από 8 ευρώ έως και 10.Τέλος πλέον μπορεί ο μουσικόφιλο να αγοράσει και κάθε τραγούδι ξεχωριστά προς 0,99 λεπτά(i-Τunes). Είναι λογικό ότι το τσάμπα δεν μπορούμε να το ανταγωνιστούμε.
Να σημειώσω κάποια στοιχεία κόστους για να καταλάβει και το ευρή κοινό. Καθέ cd αποτελείτε από το υλικό κομμάτι του, όπου η τιμή του είναι της τάξης του 1 ευρώ και συμπεριλαμβάνει το cd, το χαρτί του εξωφύλου, το κουτάκι συσκευασίας, την ταινία ασφαλείας και το σελοφάν) καθώς και τα κόστη των διαφόρων δημιουργών. Δηλάδη της ΑΕΠΙ ( συμπεριλαμβάνει τον συνθέτη και τον στιχουργό κάθε κομματιού), το ΙΚΑ συνθέτη και στιχουργού για κάθε κομμάτι.Τα παραπάνω είναι για κάθε ένα cd. Mετά έχουμε τα πάγια έξοδα παραγωγής(στούντιο ηχογράφησης,mastering,πληρωμή ! μουσικών,πληρωμή ενορχήστωσης), έξοδα φωτογράφησης, δημιουργικό μακέτας και τέλος τα έξοδα διανομής του υλικού φορέα.
Oλα τα παραπάνω είναι ένα βασικό μέρος από το κόστος ενός cd.
Την δεκαετία του 90' το κέρδος ήτανε πάρα πολύ μεγάλο, πλέον έιναι πάρα πολύ μικρό. Μετά από 10 χρόνια δεν μπορεί να μιλάμε για κέρδη προ 20 ετών. Σήμερα ο δημιουργός μπορεί να εκφραστεί σχετικά εύκολα όμως πολύ δύσκολα μπορεί να ζήσει μέσα από τις δημιουργίες του.
Ελπίζω κάποιοι απο εσάς που διαβάζετε το συγκεκριμένο άθρο να δώσετε αξία στο νόμιμό cd και στους ανθρώπους που προσπαθούν για αυτό.
ANAΓΝΩΣΤΗΣ
