Η Ρωσία έχει αναπτύξει πυραυλικά συστήματα S-300 στην αποσχισθείσα από τη Γεωργία περιοχή της Αμπχαζίας, όπως μεταδίδουν ρωσικά πρακτορεία επικαλούμενα δηλώσεις του διοικητή της ρωσικής αεροπορίας Αλεξάντερ Ζέλιν.
Παράλληλα, ο ίδιος φέρεται να είπε ότι αμυντικά αεροπορικά συστήματα άλλων τύπων έχουν αναπτυχθεί στη Νότια Οσετία.
Διαμαρτυρία Ελλήνων στην ρωσική κυβέρνηση για την εμπλοκή της Ρωσίας σε εδάφη της Γεωργίας τα οποία με βία καταπάτησε τα τελευταία χρόνια να με αποτέλεσμα να εποικηθούν από Ρώσους που καταδυναστεύουν τον τοπικό Γεωργιανό πληθυσμό.
Οι Αδελφοί μας Γεωργιανοί περνάνε έναν άλλο Αττίλα όπως έγινε και στην Κύπρο μας.
Ψηφίστε εναντίον της ρωσικής κατοχής των εδαφών της Αμπχαζίας και της
Οσετίας οι κάτοικοι των οποίων είναι κατά μεγάλο ποσοστό Γεωργιανοί και διώκονται από την ρωσική κατοχή
Οι ρώσοι διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα εκφοβίζοντας τους κάτοικους αναγκάζοντας πολλούς από αυτούς να πάρουν ρωσικό διαβατήριο για να μη απελαθούν
Αμπχαζία
Το 1930 ενσωματώθηκε στην Γεωργία ως αυτόνομη Δημοκρατία, καθεστώς που διατηρήθηκε και μετά την ανεξαρτησία της Γεωργίας. Κατά την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, η Αμπχαζία επανειλημμένα είχε προσπαθήσει να απομακρυνθεί από την Γεωργία με στόχο είτε την ανάδειξή της σε ανεξάρτητη δημοκρατία είτε την ένταξή της στην Ρωσία..
Το 1992, εν μέσω κοινωνικών αναταραχών, οι τοπικές αρχές της Αμπχαζίας προσπάθησαν να αποσχιστούν από την Γεωργία, τον Ιούνιο του 1992, με την ανακήρυξη της Αμπχαζίας, σε ανεξάρτητη δημοκρατία. Η Αμπχαζία είχε εκδηλώσει την αποστροφή της στο Γεωργιανό καθεστώς ήδη από το 1991, όταν ψήφισε υπέρ της διατήρησης της Σοβιετικής Ένωσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Αμπχάζιοι αποτελούσαν μόνο το 18% του πληθυσμού της Αμπχαζίας, ενώ οι Γεωργιανοί το 44% και οι Ρώσοι το 16%.
Η ένοπλη αντιπαράθεση ξέσπασε το καλοκαίρι του 1992, όταν η κυβέρνηση της Γεωργίας τοποθέτησε 2.000 στρατιώτες στην Αμπχαζία για να διασφαλίσει σιδηροδρομικούς και άλλους επικοινωνιακούς κόμβους αλλά και για να ενισχύσει τα σύνορά της με την Ρωσία. Στις 14 Αυγούστου, καθώς τα Γεωργιανά στρατεύματα έμπαιναν στην Αμπχαζία, σκληρές μάχες είχαν ως αποτέλεσμα αρκετούς νεκρούς ενώ πολλοί πρόσφυγες μετακινήθηκαν εντός και εκτός της Γεωργίας. Η ηγεσία των Αμπχάζιων εγκατέλειψε το Σοχούμι, την πρωτεύουσα της Αμπχαζίας και υποχώρησε στην πόλη Γκουντάουτα.
Μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός υπεγράφη τον Σεπτέμβριο του 1992 στη Μόσχα από την Γεωργία, την ηγεσία της Αμπχαζίας και την Ρωσική Ομοσπονδία. Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας έπρεπε να διασφαλιστεί η εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας ενώ τα Ηνωμένα Έθνη εκλήθησαν να βοηθήσουν στην εφαρμογή της Συμφωνίας. Η τελευταία δεν εφαρμόσθηκε ποτέ πλήρως και οι στρατιωτικές δυνάμεις της Αμπχαζίας ανακατέλαβαν την πρωτεύουσα Sukhumi Σοχούμι τον ίδιο μήνα και την 1η Οκτωβρίου η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός κατέρρευσε. Η δυναμική επιστροφή των Îζμπχαζιανών δυνάμεων είχε ως αποτέλεσμα αρκετοί Γεωργιανοί που ζούσαν στην Αμπχαζία να εξαναγκαστούν σε φυγή.
Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους άνοιξε το γραφείο των Ηνωμένων Εθνών στην Γεωργιανή πρωτεύουσα, Τιφλίδα, για να συντονίσει τις εργασίες του οργανισμού στην Γεωργία. Ενδεικτική της ανθρωπιστικής κατάστασης στην περιοχή την εποχή εκείνη είναι η έκκληση των ΟΗΕ για επείγουσα ανθρωπιστική βοήθεια ύψους 20 εκ. δολαρίων. Ένα χρόνο περίπου αργότερα (Ιούλιος 1993) μια νέα συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, που είχε την τύχη της προηγούμενης, επιτεύχθηκε και στις 24 Αυγούστου 1993, το Συμβούλιο Ασφαλείας συγκρότησε την Αποστολή Παρατηρητών των Ηνωμένων Εθνών στην γεωργία (UNOMIG), με εντολή την εποπτεία της κατάπαυσης του πυρός.
Ωστόσο η επανέναρξη των εχθροπραξιών, πριν καν ολοκληρωθεί η ανάπτυξη της UNOMIG, είχε ως αποτέλεσμα την εκμηδένιση της αποστολής της. Καθώς οι εχθροπραξίες συνεχίζονταν ενώ παράλληλα ελάμβαναν χώρα μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών ( υπολογίζονται στους 1000.000) τον Δεκέμβριο του 1993 υπεγράφη ένα Μνημόνιο Κατανόησης ανάμεσα στα αντιμαχόμενα μέρη.
Το Μνημόνιο περιείχε μια υπόσχεση μη χρήσης ή απειλής χρήσης βίας κατά την διάρκεια της περιόδου των διαπραγματεύσεων που θα ξεκινούσαν, την ανταλλαγή αιχμαλώτων και την επιστροφή των προσφύγων. Παράλληλα το Συμβούλιο ασφαλείας διεύρυνε την εντολή της UNOMIG ( συμβολή στην εφαρμογή του Μνημονίου) και αποφάσισε την περαιτέρω ενίσχυσή της σε ανθρώπινο δυναμικό.
Οι διαπραγματεύσεις για την πολιτική μορφή της Αμπχαζίας είχαν ως αποτέλεσμα την υπογραφή από τις δύο πλευρές τον Απρίλιο του 1994 μιας διακήρυξης, σύμφωνα με την οποία η Αμπχαζία θα απολάμβανε καθεστώτος διευρυμένης αυτονομίας. Σε αυτό το πλαίσιο θα αναζητούνταν μια συνολική διευθέτηση του ζητήματος. Τον Νοέμβριο ωστόσο του ίδιου έτους το Ανώτατο Συμβούλιο της Αμπχαζίας διακήρυξε την ανεξαρτησία της . Τον Μάιο του ίδιου έτους υπεγράφη μια νέα συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, η οποία καθιέρωνε μια ζώνη ασφαλείας κατά μήκος του ποταμού Ιγκούρι και περιέγραφε τις λεπτομέρειες απόσυρσης των στρατευμάτων από την ζώνη των συγκρούσεων.
Τα μέρη συμφώνησαν επιπλέον ότι μια ειρηνευτική δύναμη της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών (ΚΑΚ) θα αναπτυσσόταν για να εποπτεύσει την συμμόρφωση προς την συμφωνία. Στην πράξη οι δυνάμεις που αναπτύχθηκαν ήταν μόνο ρωσικές (περίπου 2.500 ρώσοι στρατιώτες). Αντίστοιχη αρμοδιότητα ανέθεσε και το Σ.Α. στην UNOMIG.
Τον Μάιο 1998 νέες συγκρούσεις ξέσπασαν στην περιοχή και συγκεκριμένα στο Gali. Σύμφωνα με διεθνείς εκτιμήσεις Αμπχαζιανές δυνάμεις κατέστρεψαν περίπου το 50% των κατοικιών σε αρκετές περιοχές της πόλης ενώ 40.000 κάτοικοι εγκατέλειψαν τις εστίες τους.
Σήμερα, η κυβέρνηση της Γεωργίας δεν ασκεί έλεγχο στην περιοχή της Αμπχαζίας, ενώ εκκρεμούν ακόμη τα ζητήματα της ανεύρεσης μιας πολιτικά αποδεκτής λύσης και από τις δύο πλευρές, και η επιστροφή των εκτοπισθέντων από περιοχές της Αμπχαζίας. Η ηγεσία της Αμπχαζίας αρνείται οποιαδήποτε μορφή διευθέτησης που θα προβλέπει την παραμονή της στο πλαίσιο της Γεωργίας, καθώς θεωρεί ότι ήδη αποτελεί ανεξάρτητο κράτος (δεν έχει βέβαια αναγνωριστεί από κανένα μέλος της διεθνούς κοινότητας).
Στην προσπάθειά της να ασκήσει πίεση στην Δύση, η κυβέρνηση της Γεωργίας παραλλήλισε την κατάσταση στην περιοχή με αυτή του Κόσοβο επιδιώκοντας αντίστοιχα την παρέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ ή του ΟΗΕ.
Η Υπογραφή Συμφωνίας για την αντικατάσταση των ρωσικών ειρηνευτικών δυνάμεων από μια πολυεθνική δύναμη της ΚΑΚ: ουσιαστικά είχε σκοπό την μείωση της ρωσικής επιρροής. Τον Μάρτιο 2000 οι Υπουργοί Άμυνας της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών αποφάσισαν, με την υπογραφή της σχετικής συμφωνίας, την αντικατάσταση της ρωσικής ειρηνευτικής δύναμης στην Αμπχαζία από μια πολυεθνική δύναμη, στην οποία θα συμμετέχουν στρατιώτες από όλες τις χώρες της ΚΑΚ. Η εξέλιξη αυτή δεν καλωσορίστηκε από την ηγεσία της Αμπχαζίας, η οποία εξακολουθεί να θεωρ! εί την Ρωσία ως το σημαντικότερο σύμμαχό της στην αποσχιστική της προσπάθεια. Ο Πρόεδρος μάλιστα του Ανώτατου Δικαστηρίου της Αμπχαζίας, Tamaz Nadareishvili, εξέφρασε την προσδοκία ότι η Ρωσία θα αντισταθεί σε κάθε προσπάθεια υλοποίησης της συμφωνίας.
Νότια Οσετία
Ας σημειωθεί ότι η κυβέρνηση της Γεωργίας αντιμετωπίζει την ρευστή κατάσταση στην Νότια Οσετία, η οποία περιπλέκει καθοριστικά την εσωτερική κατάσταση. Η κρίση στην Περιφέρεια της Νότιας Οσετίας, που στο πλαίσιο της Ρωσικής Γεωργίας απολάμβανε καθεστώς αυτονομίας ξεκίνησε το 1990 όταν ο Γεωργιανός πρόεδρος Gamsakhurdia ήρε το καθεστώς αυτό σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την εκδήλωση προσπαθειών ανεξαρτητοποίησης της περιοχής. Η Νότια Οσετία περιλαμβάνει πολλά χωριά Γεωργιανών, ενώ Οσέτιοι βρίσκονται κυρίως συγκεντρωμένοι στις πόλεις Tskhin! vali και Java.
Κατά την δεκαετία του 1980 η κατανομή του πληθυσμού στην Νότια Οσετία είχε ως εξής: 29% Οσέτιοι και 66% Γεωργιανοί, ενώ στο τέλος της δεκαετίας περισσότερο από το 60% του συνολικού πληθυσμού των Οσέτιων διαβιούσε εκτός της Νότιας Οσετίας.
Το 1991 και ενώ οι τοπικές αρχές της Νότιας Οσετίας προχώρησαν σε ενέργειες για την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας, οι δυνάμεις της Γεωργίας εισέβαλαν στην περιοχή. Οι συγκρούσεις διήρκεσαν ολόκληρο τον χρόνο, οδηγώντας σε φυγή μεγάλο ποσοστό του τοπικού πληθυσμού. Οι συγκρούσεις έλαβαν τέλος το 1992 με την υπογραφή της συμφωνίας καταπαύσεως του πυρός και την ανάπτυξη μιας ρωσικής ειρηνευτικής δύναμης στην περιοχή. Το ίδιο έτος η κυβέρνηση της Γεωργίας απέδωσε και πάλι το καθεστώς αυτονομίας στην περιοχή. Σήμερα, η κυβέρνηση της γεωργίας δεν! ασκεί έλεγχο στην περιοχή.
Τα επεισόδια με την πρόσφατη εισβολή των Ρωσικών δυνάμεων το 2008 στη Γεωργία και στο λιμάνι Πότι, που βρίσκεται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Νότια Οσετία και έξω από τη ζώνη ασφαλείας τα θυμόμαστε και έγινε διεθνή κατακραυγή από όλον τον πολιτισμένο κόσμο και επενέβη προσωπικά ο πρωθυπουργός της Γαλλίας με αποτέλεσμα να αποχωρήσουν οι ρώσοι που είχαν στην βλέψεις τους άλλη μια ξένη εδαφική καταπάτηση!
Οι Ευρωπαίοι στήριξαν τον Γεωργιανό λαό την επόμενη κιόλας μέρα της αποχώρησης των ρωσικών δυνάμεων, με υλική αλλά και ηθική υποστηρίξει επισκευάζοντας της όσες καταστροφές έκαναν οι ρωσικές δυνάμεις κατά την αποχώρηση τους.
ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ
ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΓΕΝΕΔΑΡΟΥ
