Ένας φίλος έχει μεγαλώσει στην περιοχή Χαριλάου, της Θεσσαλονίκης. Στη γειτονιά του υπάρχει εδώ και χρόνια ένα καφενείο. Πριν από μερικές ημέρες, μετά την απαγόρευση του καπνίσματος, ο φίλος έτυχε να περάσει από εκεί. Όπως ήταν λογικό, σκέφτηκε να πει ένα "γεια" στον καφετζή. Εκείνος, όμως, τον "φρέναρε" απότομα...
"Μη με πλησιάζεις... Είμαι γεμάτος προβλήματα!", του είπε και τον άφησε... άγαλμα. Ένα τέταρτο της ώρας χρειάστηκε το φιλαράκι, μέχρι να συνέλθει. Όσο για τον καφετζή, δεν τον βλέπω να συνέρχεται, όσες μέρες κι αν περάσουν. Εκεί που είχε, ούτως ή άλλως, να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση που έχει σακατέψει τη χώρα, ήρθε και η απαγόρευση του καπνίσματος, για να τον... αποτελειώσει.
*Η παραπάνω ιστορία είναι πέρα ως πέρα αληθινή. Δεν την αναφέρω για να υποστηρίξω ότι θα πρέπει να επιτραπεί το κάπνισμα. Απλώς, πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρχουν και χώροι όπου θα επιτρέπεται. Η λογική "πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι", εξάλλου, στερείται λογικής.
Κυρίως, όμως, την αναφέρω, για να δείξω την απελπισία στην οποία φτάνουν, πλέον, όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας, που έχουν παρασυρθεί, όπως όλοι μας, από τον κυκλώνα της οικονομικής -και όχι μόνο- κρίσης.
*Στη φωτογραφία είναι ο καφετζής και η βοηθός του. Ο άνθρωπος μέχρι και μπλουζάκια τύπωσε, για να δείξει την απόγνωσή του...
http://xallara.blogspot.com
