Έχοντας παρακολουθήσει το U2 - 360 Tour στο εξωτερικό, απολαμβάνοντάς εξίσου το υπερθέαμα της λατρεμένης μας Ιρλανδέζικης παρέας,
θα ήθελα να μοιραστώ με όλους μερικές διαφορές ανάμεσα στην Ελληνική ξεπέτα και την σοβαρότητα που πολλοί άλλοι λαοί διαθέτουν
όταν ασχολούνται με αυτό τον τομέα που απαιτεί μόνο κοινό νου και λέγεται Παροχή Υπηρεσίας.
Τα 4 τραγικά λάθη των ερασιτεχνών που ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας την οργάνωση της χθεσινής συναυλίας,
1. ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ
- Στο Δουβλίνο, είχε αποκλειστεί απο νωρίς το μεσημέρι όλη η περιοχή και οι δρόμοι γύρω απο το γήπεδο με πορτοκαλί λωρίδες.
Σε κάθε δρόμο, στενό, παρκάκι ή όποιο σημείο με πρόσβαση προς το γήπεδο υπήρχε προσωπικό που αφ'ενός έλεγχε το εισητήριό σου,
αφ'ετέρου σου έλεγε ακριβώς που πρέπει να κατευθυνθείς και που είναι η ουρά που έχει απο νωρίς σχηματιστεί.
Σε 5 λεπτά είχαμε περπατήσει προς την σωστή κατεύθυνση και είχαμε φτάσει στην ουρά.
- Στην Αθήνα τα παιδιά με τα μαύρα μλπουζάκια με το STAFF πλάτη ήταν πολύ κοντά στις θύρες, στις οποίες μπορούσες να πλησιάσεις πολύ εύκολα, χωρις παρουσία περιφερειακά του γηπέδου,
χωρίς έλεγχο και κυρίως χωρίς να σε κατευθύνει κάποιος.
Φτάσαμε στο γήπεδο, μπαίνοντας απο την είσοδ των VIP, στην Σπ. Λούη και ρωτήσαμε 4 φορές, διαφορετικά STAFF members, για το πού σχηματίζεται η ουρά για την ARENA.
Ο πρώτος, δεν ήξερε καν
Ο δεύτερος, κοντά στην είσοδο του VIP PARTY, μας είπε: "προς τα κάτω" δείχνοντας προς τον σταθμό του ηλεκτρικού.
Ο τρίτος, κοντά στις θύρες 31-33, μας είπε πως δεν μπορούμε να προχωρήσουμε άλλο προς αυτή την κατεύθυνση,
και πως πρέπει να ακολουθήσουμε τα κάγκελα περίφραξης που είχαν στηθεί, να γυρίσουμε πίσω προς την Σπ. Λούη, και θα την βρούμε την ουρά.
Ο τέταρτος μας είπε πως η ουρά είναι κάπου προς το γήπεδο του μπάσκετ.
Την ουρά την βρήκαμε τελικά ευτυχώς, έχοντας κάνει και 2-3 παραπάνω βόλτες ανά τις θύρες και την Σπ. Λούη πάνω κάτω δις.
2. ΑΜΕΑ
Στην παρέα μας είχαμε μια φίλη, τυγχάνουσα ΑΜΕΑ.
- Στην Ιρλανδία με το που μας είδαν να πλησιάζουμε προς την ουρά, ήρθε αμέσως άνθρωπος που την τράβηξε απο την ουρά, την πήρε στην άκρη εκτός ουράς και την κατεύθυνε να καθήσει
κοντά στον έλεγχο εισητηρίων και στην σκιά. Όταν μετά απο 2 ώρες ανοιξαν οι πύλες και άρχισε ο έλεγχος,
ήρθε μια κυρία με ασύρματο και συνοδεία, την πέρασε απο τον έλεγχο με προτεραιότητα, την πήγε στο κιόσκι για να ψωνίσει τα μπλουζάκια της (!!!) και μετά την συνόδεψε στο γήπεδο.
Στην δε ARENA, υπήρχε ειδική υπερυψωμένη εξέδρα με καρέκλες δίπλα απο την δεξιά RED ZONE, που μπορούσε να εξυπηρετήσει περίπου 30 ΑΜΕΑ με τον/την συνοδό τους.
Η φίλη μας παρακολούθησε απο εκεί την συναυλία.
- Χθες στο ΟΑΚΑ, ΑΠΛΑ, δεν πρόσεξε κανείς την παρουσία της !!!
3. ΟΙ ΟΥΡΕΣ
- Στο Δουβλίνο, η ουρά σχηματίστηκε 50 μόλις μέτρα, απο την είσοδο προς την ARENA. Υπήρχαν 2 ειδικά διαμορφωμένοι χώροι με κάγκελα για τον σχηματισμό 2 ουρών.
Τα κάγκελα σχημάτιζαν διαδρόμους σε σχήμα S, και στον διάδρομο χωρούσαν δίπλα-δίπλα 2-3 άτομα. Είχες λοιπόν 1-2 ακομα δίπλα σου και οι υπόλοιποι ήταν μπροστά και πίσω σου.
Περιμετρικά και κατά μήκος των διαδρόμων υπήρχε προσωπικό ανα 5 μέτρα που απλά παρακολουθούσε διακριτικά την ομαλότητα. Όταν άνοιξαν οι θύρες, απελευθέρωσαν την πρώτη ουρά,
και την κατεύθυναν μερικά μέτρα πιό πέρα στον ηλεκτρονικό έλεγχο εισητηρίων, όπου 15 περίπου άτομα με φορητά Scanner ακύρωναν ταυτόχρονα τα εισητήρια. Αμέσως μετά τον έλεγχο εισητηρίων
είχαν σχηματίσει έναν ανθρώπινο διάδρομο με προσωπικό δεξία αριστερά, που έφτανε μέχρι μέσα στην ARENA. Περπατώντας ήρεμα για 50 μέτρα, ήσουν μέσα στο γήπεδο.
Κανείς δεν έσπρωξε, δεν έτρεξε, δεν αγχώθηκε γιατί ήταν όλα τόσο κοντά, αλλά και ήταν αδύνατον με διαδρόμους των 2-3 ανθρώπων. Η δε παρουσία του STAFF, τόσο συνεχής και ουσιατική
που απλά σου εξασφάλιζε μόνο ηρεμία και ασφάλεια για το ότι δεν υπάρχει λόγος για άγχος γιατι πολύ απλά υπήρχε ΣΕΙΡΑ και η εξασφάλιση της.
- Στο ΟΑΚΑ η ουρά για την ARENA σχηματίστηκε περίπου 300 μέτρα απο την είσοδο του γηπέδου.
Υπήρχε μια τύπου μεταλική πύλη με 2 εισόδους φραγμένες με τα σώματα 2-3 STAFF member και περνώντας την, είχες μπροστά σου μια ευθεία 100 περίπου μέτρων.
Οι πρώτοι 300-400 πέρασαν αυτή την πύλη δειχνοντας το εισιτήριο τους, αλλά περνόντας ως μπούγιο, το προσωπικό δεν είδε εαν όλοι είχαν εισιτήριο αφου περνάγαν ομαδικά και άτακτα.
Αφού πέρασαν αυτοί οι πρώτοι λοιπόν, προωθήθηκαν 50 μέτρα πιο μακριά σχηματίζοντας ένα γκρουπ, ενώ πίσω τους κόπηκε η είσοδος στους υπολοίπους έξω απο την μεταλλική πύλη.
30'-40' λεπτά πιό μετά, το πρώτο γκρουπ οδηγήθηκε λίγο πιο μακριά, και η μεταλλική πύλη άνοιξε για να μπουν άλλα 200-300 άτομα, το 2ο γκρουπ.
Παρένθεση: Κάποια στιγμή διέλυσαν το 2ο γκρουπ που ήταν ακόμα έξω απο την μεταλλική πύλη, και άνοιξαν βίαια και με φωνές εναν διάδρομο,
διότι κάποιος STAFF ήθελε να περάσει το μηχανάκι του μέσα απο την μεταλλική πύλη, γιατί λογικά το ήθελε κοντά του.
Επανέρχομαι. Έχουμε λοιπόν, 2 γκρουπ μεσα απο την μεταλλική πύλη, με αποσταση 30 μετρων το ένα απο το άλλο, και νέο γκρουπ να σχηματίζεται απ΄έξω προτού περάσει και αυτό μέσα.
Η ευθεία στην οποία βρίσκονται τα 2 γκρουπ εχει καταμεσής μεταλλικά οδοφράγματα, τα οποία δεν σχηματίζουν κάποιο παράλληλο διάδρομο ώστε να τα έχεις δεξιά και αριστερά σου,
αλλά είναι πολύ "εύστοχα" τοποθετημένα κάθετα ώστε να τα έχεις μπροστά σου, και να πρέπει να μαντέψεις που είναι η επόμενη έξοδος για το "φιδάκι". Μπροστά και δεξιά ή μπροστά και αριστερά ???
Οταν δηλαδη είσαι μέρος ενός μπούγιου 300 ατόμων και μπροστά σου δεν βλέπεις, παρά έχεις 100-200 άτομα, και σε προτρέψει το προσωπικό να προχωρήσεις, έχει πλάκα να περιμένεις να δεις
εαν μπροστά σου υπάρχει οδόφραγμα ή διάδρομος. Σαν Pac-Man κάτι.
Καμμιά ώρα αργότερα η κατάσταση εχει ως εξής: 3 γκρουπ μέσα (εμείς τα λέγαμε ζώνες άμυνας) με απόσταση μεταξύ τους, και κόσμος να μαζεύεται απέξω απο την μεταλλική πύλη.
Τουλάχιστον, μέχρι στιγμής αναγνωρίζαμε το μόνο θετικό, ότι δηλαδή κρατιέται κάποια σειρά, έστω των 300-400,
και θα καταφέρουμε να είμαστε όσο κοντά στην σκηνή μας εξασφάλιζε η παρουσία μας απο τις 15:00 στο στάδιο.
Κατά τις 5, οι τύποι της διοργάνωσης, αφήνουν καμμιά 50αριά άτομα, του 1ου, "απομακρυσμένου" γκρουπ να φύγουν πλέον προς την ARENA και αμέσως μετά….. κόβουν τους υπολοίπους. !!!
Κατά τις 5 και μισή, και ενώ τα γκρουπ που έχουν σχηματιστεί μέσα απο την μεταλλική πύλη ειναι πλέον 4, (εμείς είμαστε στο 2ο), οι τύποι ελευθερώνουν το 3ο γκρουπ το οποίο έρχεται και ενσωματώνεται ατάκτως με το δικό μας, το 2ο. Λίγα λεπτά μετά, απελευθερώνουν πλέον επίσημα την είσοδο προς το γήπεδο για το πρώτο γκρουπ και αφήνουν επίσης ελεύθερα και ανεξέλεγκτα και τα υπόλοιπα γκρουπ. !!!
Αποτέλεσμα: Μέσα σε δευτερόλεπτα, όλος ο κόσμος ανεξαρτήτως ώρας προσέλευσης έχει γίνει ένα γκρουπ, που περνάει τον πιό χύμα έλεγχο εισήτηρίων EVER (Φωνές τύπυ: "Παιδιά τα εισητήρια στο χέρι να τα βλέπουμε"), μια μάζα που ενίωτε σπρώχνει, και ένα μπούγιο που τρέχει ασύδοτα έναν δρόμο 300 μέτρων με ανηφόρα, στροφές και μετά κατηφόρα προς την ARENA. Μια απόσταση που με την συγκεκριμένη μορφολογία, απόκτησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον με τις παραπάνω εξυπνάδες και φαεινές ιδέες που είχαν οι της Εταιρείας.
Μπορει η φίλη της παρέας μας, η ΑΜΕΑ, να περικυκλώθηκε απο κόσμο, μπορεί να μπήκε απο τους τελευταίους των γκρουπ στο γήπεδο παρά τις ώρες της ορθστασίας της, αλλά δεν μας έφταιξε ούτε μια στιγμή κάποιος απο τους θεατές που έτρεχαν να μπουν πρώτοι γιατί συμμεριζόμασταν την λαχτάρα τους και θα κάναμε και εμείς ακριβώς τι ίδιο, εν δυνάμει.
Παρ'όλα αυτά το σημείο μπροστά απο την σκηνή που φτάσαμε ήταν ό,τι ακριβώς ονειρευόμασταν και το αναφέρω αυτό για να τονίσω ότι ο λόγος που περιγράφω αυτά τα αίσχη και τους ερασιτεχνισμούς δεν είναι επειδή ριχτήκαμε ή σταθήκαμε άτυχοι, αλλά η βλακεία που αιωρούταν πάνω απο ένα τόσο μεγάλο EVENT.
Παρεπιπτόντως μέχρι και που φτάσαμε μέσα στην ARENA τα εισητήρια μας ήταν άκοπα, και μας τα κόψανε μόνο πριν μπούμε στο δαχτυλίδι, κάτι που σημαίνει οτι στην ΑRΕΝΑ έφτανες και χωρίς εισητήριο εαν ήσουνα λίγο επιδέξιος.
4. ΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΣΦΑΛΕΙΑ
- Στο Δουβλίνο, είμασταν και πάλι όπως πάντα στην ARENA, αλλά έξω απο το δαχτυλίδι, περίπου 10 μέτρα απο τον διάδρομο. 'Οποιος ήταν στο δαχτυλίδι είχε ένα πορτοκαλί βραχιολάκι στο χέρι και μπορούσε να μπαινοβγαίνει ελεύθερα για όποιο λόγο ήθελε. Εαν κάποιος μέσα ή έξω απο το δαχτυλίδι είχε την ανάγκη για νερό, ανεξαρτήτως το πόσο χωμένος στον κόσμο ήταν, κάποιος απο το STAFF ειδοποιούσε απο την ενδοεπικοινωνία και σε 3 λεπτά του έφερναν ένα μεγάλο παγωμένο "ποτήρι" νερό!!! Το τονίζω διότι ζήτησα κι εγώ μόνο και μόνο για να το έχω ζήσει. Όταν άρχισε η συναυλία, ένας Ολλανδός πίσω μας ανέβασε στους ώμους του την κοπέλα του για να θαυμάσει καλύτερα το STAGE. Την ίδια στιγμή ο STAFF του έκανε σήμα να την κατεβάσει διότι σίγουρα κάποιους θα εμπόδιζε. Δεν τον άφησαν ούτε για 5 δευτερόλεπτα. Κάποια άλλη στιγμή βρέθηκαν δίπλα μας 2 τύποι λιώμα απο την μπύρα οι οποίοι χόρευαν και έσπρωχναν. Σε μισο λεπτό από το πουθενα εμφανίστηκαν 2 STAFF που απλά τους πήραν σηκωτούς.
- Χθες στο ΟΑΚΑ, όποιος ήταν στο δαχτυλίδι και ήθελε να βγεί τον σφράγιζαν. ΧΑΧΑΧΑ
Παρ'όλο που μου άρεσε η ατμόσφαιρα που δημιούργησε, δεν μπορώ εύκολα να δεχθώ τι συνεπάγεται το ότι στο αριστερό πόδι της σκηνής κάποια στιγμή άναψε ΚΑΠΝΟΓΟΝΟ !!!
Το οποίο, σε συνδυασμό με τον γελοίο έλεγχο εισητηρίων που βιώσαμε απλά αναδυκνύει τα κενά.
Το κορυφαίο ήρθε μισή ώρα πριν αρχίσει η συναυλία, όταν μια κοπέλα από την παρέα μας βγήκε απο το δαχτυλίδι για να πάει τουαλέτα και για νερό.
Επιστρέφοντας ένα τέταρτο αργότερα, πηγαίνοντας να περάσει με την σφραγιδούλα στο χέρι προς το δαχτυλίδι, μια Βλαμμένη ανεγκέφαλη STAFF, της απαγόρεψε την είσοδο λέγοντας
ότι δεν μπορεί πλέον να μπει πάλι στο δαχτυλίδι γιατί λέει σε λίγο ξεκινάει η συναυλία. !!! ΧΑΧΑΧΑΧΑ
Λες και θα έβγαινε ο ΒΟΝΟ, και θα την έβλεπε να περπατάει και θα κόμπλαρε. Θα ξέχναγε τα λόγια. ΧΑΧΑΧΑ
Και είχε η Βλαμμένη την απαίτηση, να αφήσει η κοπέλα 10 άτομα παρέα, να ξεχάσει την ορθοστασία απο τις 15:00, και να κάτσει μόνη της κάπου στη ARENA, επειδή πήγε τουαλέτα 15 λεπτά πριν αρχίσει η συναυλία, ΡΕ ΧΟΥ ΡΕ.
Και εαν η STAFF ακολουθούσε εντολές των "Οργανωτών Οργανοπαικτών", τότε Μπράβο στον Βλάκα ανεγκέφαλο που σκεφτηκε τι απαγόρευση να δημιουργήσει για να αποδείξει ότι ξέρει να οργανώνει.
Ό,τι άσχημο έγινε χθες ήταν Ελληνικό. Είχε την σφραγίδα μιας εταιρείας η οποία απλά εστίασε μόνο στο να διεκπεραιώσει όπως όπως την βραδιά,
χωρίς να μπει στην ουσία της παροχής μιας αξιοπρεπούς υπηρεσίας στον θεατή. Και μάλιστα, μια σφραγίδα… στο χέρι.
Δεν αποφάσισα τυχαία να γράψω αυτές τις διαφορές που βίωσα με την παρέα μου και στις 2 συναυλίες.
Δεν είμαι ο μίζερος τύπος που τρώγεται με τα ρούχα του, ούτε μετά την ονειρική, αξέχαστη και ιστορική χθεσινή συναυλία είπα να χαλαστώ με κάτι.
Αλλά επειδή η συναυλία που είδα με την παρέα μου στο εξωτερικό ήταν στην Ιρλανδία, την αφορμή μου την έδωσε ο ΒΟΝΟ
ο οποίος χθες μίλησε για το πόσο ίδιοι είμαστε με τους Ιρλανδούς, μιας και είμαστε και οι 2 λαοί άφραγκοι.
Μπορεί όλοι στο στάδιο να χαρήκαμε, αλλά θα πρέπει να μας χαλάσω την χαρά γιατί εμείς εκτός από άφραγκοι είμαστε και ΑΜΟΙΡΟΙ.
BONO, EDGE, LARRY, ADAM
Σας ευχαριστούμε και τους 4 γιατί είσασταν τόσο καλύτεροι και τόσο πιο ενθουσιασμένοι απ' ότι ήσασταν στο ίδιο σας το σπίτι...
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
