«Η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο και η αξιοπρέπεια μου, δεν μού επιτρέπουν στην παρούσα φάση να διευθύνω αγώνες της Σούπερ Λίγκας μετα τη λάσπη που δέχτηκα, για μια απόφαση μου στον αγώνα Αρη-Παναθηναικού».
Και συνεχίζω τώρα…
Άραγε ο Θεσσαλός διαιτητής δεν σκέφτηκε την αξιοπρέπεια του τον περασμένο Μάιο;
Όταν στις 30 του μήνα «καθάριζε» τον ΟΦΗ δίχως ίχνος της αξιοπρέπειας που ο ίδιος αναφέρει ως λόγο για να αποχωρήσει από την διαιτησία της Σούπερ Λίγκα, γιατί είμαστε και διεθνείς αλλά και μόνο 32 χρονών για να κρεμάσουμε την σφυρίχτρα μας, έτσι Δαλούκα;
Όταν «καθάριζε» τον ΟΦΗ με δύο πέναλτι που τα είδε μόνο ο ίδιος αλλά και εκείνοι που τον όριζαν – έστηναν στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Όταν έβγαζε τον Μπερτίν με κόκκινη κάρτα και ενώ ο ΟΦΗ προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να κρατηθεί όρθιος στο παιχνίδι.
Αλλά, τότε ο Δαλούκας δεν είχε σκεφτεί την αξιοπρέπεια του επειδή ο ΟΦΗ έπαιζε στα πλέι – οφ της Β΄ Εθνικής.
Αν έπαιζε στην Σούπερ Λίγκα και με αντίπαλο κάποιον άλλον «μεγαλομικρό» τότε ίσως κάτι να γινόταν. Αλλά μάταια….
Τότε ο Δαλούκας δεν σκεφτόταν την αξιοπρέπεια του. Τότε η ΕΠΟ και ο Σοφοκλής Πιλάβιος δεν σκεφτόταν ότι έπρεπε να «φάνε» τον Βολιώτη.
Τότε ο Δαλούκας δεν σκεφτόταν την αξιοπρέπεια του γιατί γνώριζε ότι δεν θα τον τιμωρούσε κανένας… Τώρα σκέφτηκε την αξιοπρέπεια του γιατί όπως φαίνεται είναι άγνωστη, για εκείνον, λέξη.
Αλλιώς θα την χρησιμοποιούσε και στους ανθρώπους του ΟΦΗ όταν τους στερούσε την άνοδο για την Σούπερ Λίγκα.
