Είμαι και εγώ ένας από τους «ικανούς» τους «εκλεκτούς» και τους «μπροστάρηδες» που έχουν την ατυχία να βρίσκονται στον Έβρο υπηρετώντας τη θητεία τους. Ναι δεν λέω είναι «εξαιρετική τιμή» και «περηφάνια» για μένα να λογίζομαι ως «ικανός», «εκλεκτός» και «μπροστάρης», όπως με πληροφορεί τους εδώ και λίγο καιρό ταμπέλα στην πύλη του στρατοπέδου «Ν. Βογιατζή» της 31ης Ταξιαρχίας στις Φέρρες Έβρου, όπου υπηρετώ. Διερωτώμαι όμως καθημερινά τις τελευταίες ημέρες πόση εξαθλίωση μπορεί να αντέξει και ο πιο «εκλεκτός»;;;;
Δεν θα σας απαριθμήσω τίποτα σχετικά με την κατάσταση των υπηρεσιών και την καταπόνηση του προσωπικού, κληρωτών ή στελεχών. Αυτά τα ακούει και τα διαβάζει ο καθένας καθημερινά. Η κατάσταση σε όλα τα στρατόπεδα είναι σχεδόν η ίδια.
Την καταπόνηση και τις κακουχίες μπορεί κανείς να τις υπομείνει. Πως όμως θα αντέξει κάποιος τις απανωτές υπηρεσίες, αγγαρείες και το επίπονο πρόγραμμα εκπαίδευσης με άδειο στομάχι;;;;
Όχι δεν μπορώ να πω ότι δεν μας ταϊζουν. Το φαγητό ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν έχει θυσιαστεί στο βωμό της οικονομικής κρίσης. Αυτό που έχει γίνει «Ιφιγένεια» για τους ιθύνοντες νόες του στρατοπέδου μας είναι η καθαριότητα.
Και εξηγούμαι. Την τελευταία εβδομάδα ο δίσκοι στο εστιατόριο όπου σιτίζεται το σύνολο του προσωπικού του στρατοπέδου καθαρίζονται με γάργαρο νεράκι. Απορρυπαντικό ούτε για δείγμα. Το πλύσιμο των δίσκων και των μαγειρικών σκευών γίνεται μόνο με γάργαρο νεράκι… Κατάλοιπα φαγητού, λίπη και κάθε είδους ακαθαρσίες, συνοδεύουν καθημερινά το συσσίτιο μας από τη στιγμή που δεν υπάρχει απορρυπαντικό.
Το νερό του στρατοπέδου σε αρκετές μικροβιολογικές αναλύσεις έχει κριθεί ακατάλληλο προς πόση εξαιτίας της παρουσίας κολοβακτιριδίων, αλλά παρόλα αυτά χρησιμοποιείται και στην παρασκευή του φαγητού.
Ως πότε «κύριοι» θα συνεχιστεί αυτό. Μέχρι πότε θα υπομένουμε αυτή την κατάσταση; Μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσουν κάποιοι να βάζουν χέρι στο ταμείο για κάνουν πλουσιοπάροχα γεύματα και να δώσουν κανένα φράγκο για σαπούνι;
Αναρωτιέμαι…
Πιστός και φιλότιμος Στρατιώτης
