Με αφορμή τη σύνοδο των Δελφών:Ξεκινώ από μια γενική αρχή:
- ποιότητα και οικονομική λιτότητα δεν συνδυάζονται. Ας μη δουλευόμαστε. (Το είδαμε και με την "ποιότητα" των σχολείων όπου διδάσκουν τα παιδιά μας ιστορία οι θεολόγοι και οι ξενόγλωσσοι σε διαδραστικούς πίνακες - πυροτεχνήματα και θράσος).Συνεχίζω με μια δεύτερη βασική αρχή:
- Ο χρόνος είναι παράμετρος της ποιότητας. Το δυναμικό των πανεπιστημίων σήμερα έχει συγκεκριμένες δυνατότητες. Το δυναμικό αυτό δεν θα φύγει αύριο. Επομένως, μην τους ευνουχίζεται και αυτούς. Αναδείξτε τα προσόντα τους όσο μπορείτε, αξιοποιήστε τους. Ποιότητα αύριο δεν γίνεται, άρα κρατήστε μικρό καλάθι.
Και τελειώνω με μια τρίτη αρχή:
- Η ποιότητα απαιτεί σταθερότητα, στρατηγική και σχεδιασμό. Ποιό πλαίσο θα λειτουργεί στην Ελλάδα όταν αλλάξει ο Υπουργός?
Δεν μπορεί να αλλάζουν οι νόμοι από κάθε "γενικής χρήσεως" πολιτικό που ενημερώνεται επί ένα μήνα και αποκτά ειδικότητα στα θέματα της παιδείας και αρχίζει τις μεταρρυθμίσεις. Αυτό πλέον δεν είναι απλώς γελοίο αλλά είναι και ανήθικο. Εξηγούμαι: Ένα (απλώς) κομματικό στέλεχος, με κομματική δράση από το πανεπιστήμιο (την οποία μάλιστα τώρα θέλει να καταργήσει - και ορθώς) που στη συνέχεια ανταμείφθηκε και αναδείχθηκε σε μεσαίας εμβέλειας διοικητικός από τα 25 του κιόλας (π.χ. νομάρχης, δήμαρχος κλπ), χωρίς διακρίσεις επαγγελματικές για! τί ποτέ δεν δούλεψε, χωρίς διακρίσεις επιστημονικές, γιατί ποτέ δεν απέκτησε ειδική γνώση, χειρίζεται τις τύχες της παιδείας, μετά της υγείας, της άμυνας και ούτω καθεξής. Είναι τραγικό να σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότεροι πολιτικοί είναι μετρίας ή χαμηλής επιστημονικής κλάσης, πρώην στελέχη πανεπιστημιακών παρατάξεων με κομματική ηθική, κομματική ποιότητα και με κομματικό εγκέφαλο.
Αποψή μου: Η ποιότητα δεν μπορεί να έρθει από τη μια στην άλλη, χρειάζεται μεταβατική περίοδο τουλάχιστον δεκαετίας και όχι πυροτεχνήματα φασιστικού τύπου. Και δεν μπορεί να έρθει ούτε από τους πολιτικούς ούτε από τους πρυτάνεις (υπάρχουν και εξαιρέσεις). Οι άνθρωποι της πρωτοπορίας και της γνώσης που μπορούν να συνδυάσουν την κοινωνική ισορροπία και την ποιότητα δεν είναι μέσα στις προηγούμενες κατηγορίες.
Αλλαγές χρειάζονται και μάλιστα ριζικές. Όχι στα πυροτεχνήματα - ναι στην ουσία. Ο διάλογος όμως γίνεται με λάθος ανθρώπους.
Μη μας δουλεύετε.
Δεν μιλάμε - αλλά καταλαβαίνουμε. Και είμαστε πολλοί.
ANAΓΝΩΣΤΗΣ
