Ο κύριος που ανάρτησε το κείμενο έχει δίκιο, και εγώ στενοχωριέμαι που τόσοι άνθρωποι αναγκάζονται να φύγουν μακριά από την χώρα μας. Διαφωνώ εν μέρει, όμως, στο ότι πρέπει να παλέψουμε εδώ. Θεωρητικά συμφωνώ αλλά πρακτικά έτσι όπως κατάντησε η χώρα μας, είναι αδύνατον. Δεν μπορείς να παλέψεις για το μέλλον της χώρας σου όταν δεν σου δίνεται η δυνατότητα να παλέ! ψεις για τον εαυτό σου.
Ο μόνος τρόπος πια να αποκτήσει κανείς μια αξιοπρεπή και ανεξάρτητη ζωή δουλεύοντας σκληρά είναι η μετανάστευση στο εξωτερικό. Εδώ και τυχερός να είσαι να βρεις μια θέση εργασίας, τα 700Ε(στην καλύτερη των περιπτώσεων) δεν σου εξασφαλίζουν μια ανεξάρτητη ζωή και ένα αισιόδοξο μέλλον. Επίσης, ο νέος απόφοιτος πανεπιστημίου με μεταπτυχιακό και γενικά πλούσιο βιογραφικό όταν προσλαμβάνεται από μία επιχείρηση ξεκινάει με τον ίδιο μισθό( ή μερικές φορές ακόμα και μικρότερο) με έναν απόφοιτο λυκείου. Αυτό δεν είναι άδικο;
Προσωπικά έτυχε να γνωρίσω κάποια νέα παιδιά από την Αμερική, αποφοίτους Πανεπιστημίου, οι οποίοι από τα 22 τους που τελείωσαν εργάζονται σε καλή θέση και τα χρήματα που βγάζουν τους παρέχουν μια καλή και ανεξάρτητη ζωή, χωρίς καμία γονική συνδρομή. Που εδώ ένα νέο παιδί-ακόμα και με μεταπτυχιακό- να μπορεί στα 25 του να ζει ανεξάρτητα και άνετα;
Οι γονείς μας, μας προτρέπουν να φύγουμε γιατί θέλουν το καλύτερο για εμάς. Θέλουν, να αναγνωριστούν οι προσπάθειες, οι θυσίες και οι κόποι μας. Δεν θέλουν να μας αποχωριστούν, αλλά θέλουν να σταθούμε στα πόδια μας, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο στην Ελλάδα του 2010….
Μία φοιτήτρια..
