Ακόμα κι αν η Αγάπη δεν υπάρχει, η αναζήτησή της τη γεννάει. Ο άνθρωπος σήμερα έχει ανάγκη την ατομική ανάδειξή του, την αυτοεκτίμηση αλλά και την αποδοχή και εκτίμηση μίας, έστω, ομάδας. Έχει την ανάγκη να είναι πολύτιμος σαν πρίγκηπας, χρήσιμος σαν επιστήμονας, άξιος σαν εργάτης, ανέμελος σαν παιδί. Και επιπλέον, δυνατός, πρόθυμος και έντιμος σαν άντρας, όμορφος, λεπτός, με ευγένεια και χάρη σαν γυναίκα.
24 Σεπτεμβρίου στο κηποθέατρο Μ. Χατζιδάκις, Ηράκλειο Κρήτης, ώρα 21:00
δημιουργία-ερμηνεία: Ταξιάρχης Βασιλάκος
συμμετέχουν μουσικά: Παναγιώτης Βαξεβανάκης, Σταυρούλα Παυλίκου, Θέμος Σκανδάμης
φωτισμός: Margot Olliveaux
Λίγα λόγια για την Παράσταση
Το 45λεπτο σόλο με ζωντανή μουσική, δημιουργήθηκε και πρωτοπαρουσιάστηκε στο Παρίσι το 2009. Οι μουσικοί που πλαισίωναν το έργο, το φωνητικό Τρίο Τζάνε (Sandrine Monlezun, Hacer Toruk, Ξανθούλα Ντακοβάνου) και ο Φάνης Καρούσος στο σαντούρι, διαδέχτηκαν από τους Θέμο Σκανδάμη, Σταυρούλα Παυλίκου και Παναγιώτη Βαξεβανάκη. Ενώ στο φωτισμό υπεύθυνη είναι η Margot Olliveaux.
Η παράσταση διεξήχθη για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις 19 Σεπτεμβρίου 2010, στο φεστιβάλ "Ζερβονικόλεια" της Μάνδρας Αττικής.
Ο χορός, πότε λαϊκός ή παραδοσιακός, πότε έντεχνος σύγχρονος, πότε κλασικός και πότε ποπ, αφήνει τη δική του σφραγίδα, υπαινισσόμενος ταυτόχρονα την αγωνιώδη αναζήτηση των ρόλων της σημερινής εποχής.
Τόσο στο χορό όσο και στις μουσικές επιλογές, εμφανής είναι η αναζήτηση και χάραξη νέας θέσης ανάμεσα στα παραδοσιακά και σύγχρονα ιδεώδη και πάθη.
Το έργο μελετήθηκε και φτιάχτηκε, ώστε ο λόγος, η μουσική και ο χορός να οδηγούν σε μία κορύφωση φυσική. Η σειρά με την οποία επιλέχτηκε η μουσική με τους ιδαίτερους στίχους της, προκαλούν ορισμένουςσυνειρμούς. Ο ερμηνευτής τους ακολουθεί ή προσθέτει σ'αυτούς, απαγγέλοντας με τρόπο ποιητικό. Δίνονται έτσι τα κατάλληλα ερεθίσματα και ο απαραίτητος χώρος, ώστε το σώμα να συν-κινηθεί και, πάσχοντας/εμπνεόμενο, να χορέψει.
....Η ανάμνηση της δύναμης της ομάδας, όπως αυτή ήταν παρούσα στην Ελλάδα των προηγούμενων δεκαετιών, ζωντανεύει και γίνεται η κινητήρια & εναρκτήρια δύναμη κίνησης, δράσης και χορού. Η μυθοποίηση και απομυθοποίηση παλαιοτέρων αξιών στέκεται επίσης δυναμικός τόπος πρόκλησης προστριβών και ενέργειας. Τελικά ο άνθρωπος σήμερα έχει ανάγκη την ατομική ανάδειξή του, την αυτοεκτίμηση αλλά και την αποδοχή και εκτίμηση μίας, έστω, ομάδας. Έχει την ανάγκη να είναι πολύτιμος σαν πρίγκηπας, χρήσιμος σαν επιστήμονας, άξιος σαν εργάτης, ανέμελος σαν παιδί. Και επιπλέον, δυνατός, πρόθυμος και έντιμος σαν άντρας, όμορφος, λεπτός, με ευγένεια και χάρη σαν γυναίκα.
Η πρωτότυπη τεχνική, σημαντικό εργαλείο, σ'αυτό το σημείο αλλά και σ'όλο το έργο, ακούει στη φράση Dancing the Juices that Music Produces.
