Η επιστροφή του Κώστα Αντωνίου ήταν ένας από τους πρώτους «φιλικούς όρους» που τέθηκαν από το Νικόλα Πατέρα στον Γιάννη Βαρδινογιάννη στο πλαίσιο του «πράσινου μνημονίου» της συναίνεσης και της ενότητας.
Όροι τέθηκαν –κι έγιναν αποδεκτοί- και από τις δυο πλευρές, για να μην κινδυνέψει να τιναχθεί στον αέρα το νέο εγχείρημα της πολυμετοχικής αντεπίθεσης, πολλοί όμως απορούν και «ενίστανται» γιατί τέτοιο «κόλλημα» με τον παλαίμαχο μέσο; Φόρα παρτίδα, δεν βγήκε κανείς να εξηγήσει για ποιον λόγο αυτή η επιμονή στο συγκεκριμένο πρόσωπο.
Ο sportdog και επιχειρεί μια προσέγγιση του θέματος, μέσα κι από όσα μπορεί να ακούγονται στο περιβάλλον του Παναθηναϊκού αυτή την εποχή:
1) Δεδομένο είναι ότι ο Νικόλας Πατέρας, ως πρόεδρος του νταμπλ και της πολυμετοχικότητας, πέτυχε στο έργο του. Η επιλογή και η στήριξη Αντωνίου συμπεριλαμβάνεται στο «πακέτο». Η επιτυχία δεν μετριέται με ποσοστά. Θα πεις πέτυχε ο Πατέρας, αλλά πέτυχε κατά...90%, ή 70%;
Όχι, χωρίς να σημαίνει ότι δεν κρίνονται όλες οι επιλογές ενός ανθρώπου.
Αν δέχεσαι, όμως, έναν άνθρωπο, δέχεσαι αυτομάτως και τις επιλογές του. Τον θέλει γιατί τον εμπιστεύεται, γιατί τον θεωρεί «κομμάτι» της πολυμετοχικής προσπάθειας, γιατί έχουν «χημεία», γιατί..., γιατί..., τον θέλει, πάντως, κι αυτό με μια απλή φράση σημαίνει ότι του «κάνει» σαν συνεργάτης και θέλει να μιλάνε, να τον έχει μαζί του, ή μπορεί να τον θεωρεί και γούρικο. Εδώ....τέλος!
2) Το αν μπήκαν στην λογική «ένας δικός μου, ένας δικός σου» Πατέρας και Τζίγγερ στο πλαίσιο του...μνημονίου για την επίτευξη του ιστορικού συμβιβασμού, διερευνάται. Δεν αποκλείεται, εν μέρει, να ισχύει και αυτή η λογική. Ο Αντωνίου, άλλωστε, δεν γυρίζει ως τεχνικός διευθυντής, ή football manager, ούτε «διώχνει» τον Φρέιτας (που δεν τα πήγε άσχημα στις μεταγραφές, δίχως μπάτζετ στα χέρια του!). Αποκτά αρμοδιότητες ενός αναβαθμισμένου γενικού αρχηγού και ίσως αυτός ο ρόλος του ταιριάζει καλύτερα.
3) Η εμπιστοσύνη του Πατέρα στον Αντωνίου φάνηκε τον καιρό που (φέρεται να) «συγκρούσθηκε» με τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ για την παρουσία του βετεράνου άσου στο πόστο του football manager. Ο...πολυέξοδος Αντωνίου δεν ταιριάζει «γάντι» στην «γραμμή Τζίγγερ», αντίθετα με τον «λιτό» Φρέιτας. Σε συνέχεια του προηγουμένου, λοιπόν, ειπώθηκε κοινό «ναι» στην επιστροφή του, με την προϋπόθεση της αλλαγής ρόλου.
4) Παρουσία του Πατέρα στην προεδρία, ο πρώτος και ο τελευταίος λόγος στο διοικείν ανήκει στον ίδιο, συνεπώς και οι συνεργάτες του θα κρίνονται και θα ελέγχονται από τον ίδιο.
5) Ο Αντωνίου διέπραξε λάθη στην πρώτη μεταγραφική περίοδο, όταν ξοδεύθηκαν πολλά χρήματα ακόμα και για παίκτες που δεν «έπιασαν» στην ομάδα. Ας μην ξύνουμε πληγές. Ξέρουμε λίγο, πολύ ποιοι. Στην πορεία τα λάθη λιγόστεψαν, αν και ο Αντωνίου χρεώθηκε ότι μέσα σε μια ολόκληρη 2ετία δεν κατάφερε να βρει τον στόπερ-killer ή Hummer τέλος πάντων, που αναζητούσε η ομάδα του για να λύσει τα αμυντικά της προβλήματα. Σίγουρα, δεν του επιρρίπτονται οι ευθύνες για όλα.
Παράδειγμα, τον περασμένο χειμώνα δεν υπήρξε καν...μπάτζετ για στόπερ και ελεύθεροι παίκτες δεν υπήρχαν. Εν πάση περιπτώσει, ο Κώστας Αντωνίου δεν γυρίζει ως football manager. Δεν «πλάθουμε» ιστορίες και σενάρια, ούτε...συγγράφουμε «αγιογραφίες» παραγόντων και στελεχών. Τα υπόλοιπα θα τα κρίνει η πράξη...
http://www.sportdog.gr/
