Δεν έχει περάσει μεγάλο διάστημα, όταν η Βικτώρια Μπέκαμ, είχε αποκαλύψει σε συνέντευξης της, την εμμονή του συζύγου της με την τάξη των φαγητών και των λοιπών αντικειμένων στα ράφια του ψυγείου. Αν ένα κουτάκι μπύρας ήταν σε λάθος θέση, αποτελούσε επαρκή λόγο, να προκαλέσει εκνευρισμό στον αγαπητό Ντέιβιντ, ενώ σύμφωνα πάντα με την σύζυγο του, ήταν αρκετές οι φορές που μεσάνυχτα τον έβρισκε μπροστά στο ψυγείο να ταχτοποιεί με ευλάβεια τα ράφια.
Ο Ζοζέ, όμως, αποτελεί την επιτομή του ανθρώπου, ο οποίος κατατρέχεται από ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές. Επομένως, όταν στον σαββατιάτικο αγώνα της ρεάλ με την σοσιεδάδ, τον απαθανάτισε η κάμερα να βγάζει από την τσέπη του κουστουμιού του, ένα μικρό κουτάκι και να τοποθετεί στην συνέχεια με ιεροτελεστικό τρόπο, μία-μία τις τσίχλες δίπλα του, κανένας δεν παραξενεύτηκε. Και προσωπικά είμαι σίγουρος ότι ο special one θα έπρεπε κάποια στιγμή να μας μιλήσει για όλες αυτές τις εμμονές που εξελίχθησαν μαζί με την εκτίναξη της επαγγελματικής του καριέρας.
Αλλά, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής απέναντι σας, ποτέ δεν περίμενα να έρθω αντιμέτωπος με τους ψυχαναγκασμούς , του Θεόδωρου Πάγκαλου. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, στα πλαίσια της επιτροπής για τις συγχωνεύσεις και τις καταργήσεις δημοσίων οργανισμών, δήλωσε με περίσσιο θράσος, ότι για την πρωτόγνωρη αυτή οικονομική δυσπραγία του ελληνικού κράτους, είμαστε συμμέτοχοι όλοι. Εξάλλου, μαζί τα φάγαμε τα λεφτά του κράτους, καθώς εμάς διόριζαν οι πολιτικοί στο δημόσιο. Επομένως, μην αναρωτιόμαστε που χάθηκαν τα λεφτά. Η εξήγηση ήταν τόσο απλή και εμείς όλοι, τόσο κουτοπόνηροι που και μόνο τολμήσαμε να αγγίξουμε με πονηρές σκέψεις τους 300 εθνοπατέρες του κράτους. Μόνο ο αξιοσέβαστος Θεόδωρος τόλμησε να προτείνει να βάλουμε κάτω τις ευθύνες μας και να τις μετρήσουμε. Όπως, ο Ζοζέ στοίχιζε τις τσίχλες του, έτσι και εμείς να στοιχίσουμε τις ευθύνες μας, με όλους ανεξαιρέτως τους εθνοπατέρες από το 1974 έως τις μέρες μας.
Το μόνο που θα ήθελα να πω στον κύριο αντιπρόεδρο, είναι μακάρι να υπήρχε τρόπος να μετρήσουμε τις ευθύνες μας. Μακάρι το μοναδικό πρόβλημα της χώρας να ήταν οι εκτός λογικής προσλήψεις στο δημόσιο τομέα. Μακάρι να είχα διοριστεί και εγώ στο δημόσιο, όπως οι κόρες κάποιων… Ξέρεις εσύ Θεόδωρε που αναφέρομαι!!
Μακάρι, να μπορούσα να ξεχάσω μίζες δημόσιων έργων, χρηματιστήριο, μετοχές φούσκες, αμαρτωλά ομόλογα, εξοπλιστικά προγράμματα, ηγουμένους και λίμνες, και τόσα ακόμα. Προφανώς, όλοι εσείς οι πολιτικοί μας ταγοί μπορείτε να ξεχνάτε και να επιμερίζεσθε των ευθυνών σας. Το μόνο που έχω να σας ευχηθώ είναι πολλοί από εσάς τους εθνοπατέρες , να μπορέσετε να εξασκήσετε τα πάμπολλα ψυχαναγκαστικά σας συμπλέγματα στα σίδερα μιας φυλακής, γιατί μονάχα με αυτόν τον τρόπο θα επέλθει η κάθαρση κύριε Θεόδωρε.
