Το ερώτημα είναι :
Η διαφήμιση αποτελεί βασικό εξελικτικό παράγοντα για την οικονομία μιας χώρας ;
Η διάκριση μιας χώρας στο διεθνή οικονομικό στίβο εξαρτάτα απο διάφορους εσωτερικούς παράγοντς που αποτελούν και την ιδισυστασία του κράτους αυτού. Τέτοιο παράγοντας είναι το εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο, το αποθεματικό του σε μεταλλεύματα, η βιομηχανία του. Σήμερα όμως ο ρυθμιστής ,θα λέγαμε , της οικονομικής ζωής ενός τόπου, είναι η διαφήμιση.
Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια Britannica διαφήμιση ειναι η μορφή μιας πληρωμένης δημοσιας ανακοίνωσης , που έχει σκοπό να προωθήσει την πώληση ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας , να υποστηρίξει μια ιδεά ή να προκαλέσει ορισμένα αποτέλεσματα , που επιθυμεί ο διαφημιζόμενος.
Α) Η διαφήμιση αποτελεί εξελικτικό οικονομικό παράγοντα
1. Η περιέργια ικανοποιείται απο την ενημέρωση και μετατρέπεται σε δράση για να αποκτήσουν τα άτομα τα όσα απαιτείται η εποχή και τα πληροφορούνται μέσω των μηνυμάτων που στέλνει η διαφημίση. Έτσι οι επαγγελίες ευζωίας και οι ευκαιρίες ατομικής επιβεβαίωσης αγγίζουν τον πάντα ευεπίφορο στη μαζική υποβολή άνθρωπο και τον μετατρέπουν σε καταναλωτή.
2. Ο ανταγωνισμός όμως που δημιουργείται μεταξύ των παραγωγών τους αναγκάζει και βελτιώνουντα προϊόντα τους για να μπορέσουν να αντέξουν στο στίβο της αγοράς ή αφυπνίζουν την εφευρετικότητα τους με αποτέλεσμα να υπάρχει ποικιλία ειδών και πολυμορφία προϊόντων ώστε να μπορεί το άτομο να κάνει τις επιλογές του. Οι εταιρείες , με τη σειρά τους, αυξάνουν την παραγωγή πράγμα που σημαίνει απασχόληση περισσότερων ατόμων και απορρόφηση εργατικού δυναμικού.
3. Ωφέλη οικονομικά απολαμβάνουν και ο τύπος και τα υπόλοιπα μέσα μαζικής ενημέρωσης που επιχορηγούνται , και μάλιστα είναι τεράστια τα ποσά που απαιτούνται για μια διαφήμιση προϊόντος στα περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας ή στην τηλεόραση , κατά τη διάρκεια εκπομπών μεγάλης ακροαματικότητας.
4. Είναι φυσικό, λοιπόν, οτι έμμεσος αποδέκτης αυτής της οικονομικής κίνησης, είναι το κράτος που επωφελείται απο την διακίνηση και συσσώρευση κεφαλαίου.
Β) Η διαφήμιση υπαίτιας της καταναλωτικής κοινωνίας
1. Αν όμως τα θετικά της διαφήμισης είναι ημιδιαφανή , γιατί αγγίζουν ουσιαστικά των παραγωγό και οχι τον καταναλωτή άμεσα, τα αρνητικά της είναι περισσότερα γιαυτο και οι επικριτές της της καταλογίζουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη δημιουργία της καταναλωτικής κοινωνίας. Και τούτο γιατί πριν το άτομο μετατρέπει σε καταναλωτή, με εμφανείς τις οικονομικές φθορές που υφισταται, προηγούμενα έχει ισοπεδωθεί και έχει αλλοτριωθεί ψυχολογικά , φθορές που δεν είναι ορατές απ'ευθείας αν δεν ακολουθήσει διερευνητικά τα στάδια της εσωτερικής του μετάπτωσης. Κατ'αρχήν σταματά να λειτουργεί αυτόβουλα και χειραγωγείται απο τα έντεχνα προετοιμασμένα μηνύματα που τον υποβάλλουν, με τα πρότυπα που τον παρουσιάζουν , και του δημιουργούν μια σύγχυση , το αποπροσανατολίζουν.
2. Απογυμνώνεται απο τον κριτικό τον πνεύμα, πιστεύει οτι πράγματι έχει ανάγκη αυτά που τον προβάλλουν και απο τη στιγμή που νοιώθει αυτήν την τεχνητή ένδεια κάνει τα πάντα για να τα αποκτήσει και να κερδίσει μια θέση στα μάτια των άλλων.
3. Οι επιθυμίες προσαρμόζονται με τις προσφορές της αγοράς και η αίσθηση του "καλου και ωραίου" διαμορφώνεται ανάλογα με το μέτρο προσφοράς και ζήτησης των προϊόντων , κάτι εξαιρετικά εύπλαστο και ελαστικό. Έτσι , οι προτιμήσεις ταυτίζονται με τα προσφέρομενα προϊόντα δίχως ο ίδιος ο άνθρωπος να συνειδητοποιήσει οτι στερείται το αναφαίρετο δικαίωμα της επιλγοής.
4. Δεν είναι απλά ο καταναλωτισμός δημιουργία πλασματικών αναγκών και μετατροπή του ατόμου σε καταναλωτή, στερημένου κρίσης και αυτοελέγχου. Αν δώσουμε προεκτάσεις στο φαινόμενο θα το χαρακτηρίσουμε σαν μια απο τις συνιστώσες της βλιας και της εγκληματικότητας εφόσον το ετεροπροσδιοριζόμενο πλέον άτομο προκειμένου να καταξιωθεί κοινωνικά δεν διστάζει να καταφύγει στη ληστεία και το έγκλημα για να εξασφαλίσει το "διαβατήριο" που απαιτεί η κοινωνία της αφθονίας , το χρήμα. Όταν ο κόσμος της διαφήμισης του προβάλλει έναν τεχνητό παράδεισο υλικών απολαύσεων δεν θα διστάσει να δώσει σαν αντίτιμο την ίδια του την ψυχή προκειμένου να εξασφαλίσει την άδεια εισόδου στον ονειρικό κόσμο. Γιαυτο και η εγκληματίκοτητα είναι σε χρόνο διαρκείας ειδικά στα ανπτυγμένα κράτης της Δύσης. στις κοινωνίες της αφθονίας.
5.Υπάρχει και η άλλη πλευρά του καταναλωτισμού , η λιγότερο απτή που οι επιπτώσεις της ίσως φανούν μακροπρόθεσμα : ο αποπροσανατολισμός.
6. Ο καταναλωτής της αγοράς εύκολα μπορέι να μεταβληθεί σε καταναλωτή πολιτικών προϊόντων .Όταν η μάζα εθιστεί να υπακούει στα διαφημιστικά μηνύματα , όταν η κριτική σκέψη και η υπεύθυνη βούληση ναρκωθεί , τότε η διαφήμιση μπορεί να υποκαταστήσει τα αρώμτα και τα ζυμαρικά με ιδεολογίες. Και το καναταλωτικό κοινό θα τις δεχτεί το ίδιο ανώδυνα να αντιλαμβάνεται πως ήδη πλεον είναι ετεροκατευθυνόμενο και μάλιτσα συναινετικά υποταγμένο.
7. Δεν φθείρει απλά, λοιπόν ο καταναλωτισμός τον οικονομικό προϋπολογισμό του μέσου ανρθώπου. Προχωρά βαθύτερα και το κόστος ούτε ελεγχόμενο είναι, ούτε εύκολα υπολογίσιμο. Γιαυτο και οι επικριτές της διαφήμισης καθημερινά αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και της καταλογίζουν μεγάλο ποσοστό ευθύνης για όλα τα συνεπακόλουθα δεινά του καταναλωτισμού , για τις σύγχρονες κοινωνίες.
http://eksipnapaidia.blogspot.com/
