παραγωγή στην ελληνική τηλεόραση.
Η ξεχωριστή αυτή παραγωγή του Mega κόστισε 4.000.000 ευρώ ίσως και γιατί ξεκίνησε λίγο πριν το ξέσπασμα της μεγάλης κρίσης.
Το κόστος είναι τόσο υψηλό καθώς η παραγωγή προκειμένου να αναπαραστήσει πιστά την περίοδο από το 1939 έως το 1957 χρειάστηκαν 2.000 κουστούμια και σκηνικά! Οι ενδυματολόγοι έκαναν έρευνα 8 μήνες για να καταλήξουν στα συγκεκριμένα ρούχα..
Η ιστορία ξεκινά το 1939 και φτάνει έως και το 2001. Είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα που αφορούν τη ζωή των κατοίκων της Πλάκας και της Σπιναλόγκας, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με τη νόσο του Χάνσεν (της λέπρας). H ιστορία των κατοίκων της Πλάκας αποπνέει απαισιοδοξία και θλίψη, καθώς πρέπει να κρατήσουν μυστική την ασθένεια, να αντιμετωπίσουν τον χαμό των δικών τους ανθρώπων αλλά και να συνεχίσουν τη ζωή τους για χάρη των παιδιών τους. Στην απέναντι όχθη, στη Σπιναλόγκα, οι μελλοθάνατοι Κρητικοί και Αθηναίοι Χανσενικοί, απομονωμένοι και «φυλακισμένοι» πάνω στο νησί, έχοντας να αντιμετωπίσουν τεράστιες δυσκολίες καθημερινής επιβίωσης, καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα προβλήματα, ευημερούν, παντρεύονται και γεννούν παιδιά, καλλιεργούν, κάνουν εμπόριο, συνεχίζουν να δημιουργούν και να ζουν…
Πρόσχαρη, με το λεξικό ανά χείρας, η συγγραφέας του Best Seller «Το νησί», Βικτόρια Χισλοπ, εξηγεί πόσο χαρούμενη είναι που το βιβλίο της μεταφέρεται στη μικρή οθόνη.
«Είμαι πολύ χαρούμενη και έχω ασχοληθεί πραγματικά με την παραγωγή. Τα πράγματα προχώρησαν αρκετά γρήγορα μετά απ' αυτό και τότε συνάντησα την Μιρέλλα Παπαοικονόμου, που ξεκίνησε να δουλεύει το σενάριο».
Η ίδια δηλώνει πως είναι πολύ χαρούμενη που συνεργάζεται με το Mega. Τα συναισθήματα της πολύ έντονα όταν βρέθηκε για πρώτη φόρα στη Σπιναλόγκα: «Eίχα συγκινηθεί πολύ. Ανατρίχιαζα όλη την ώρα που περπατούσα εκεί. Η δύναμη του νησιού με οδήγησε στην συγγραφή του βιβλίου. Υπήρξαν αρκετές φορές που έκλαψα».
Η συγγραφέας αυτό το διάστημα ξεκίνησε το νέο της μυθιστόρημα που θα κυκλοφορήσει σ' έναν περίπου χρόνο.
Σπιναλόγκα: Βρίσκεται στη βόρεια είσοδο του κόλπου της Ελούντας, απέναντι από το χωριό Πλάκα. Άρχισε να οχυρώνεται το 1574, την περίοδο της Ενετοκρατίας και χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς. Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους το 1649, η Σπιναλόγκα έμεινε στα χέρια των Ενετών μέχρι το 1715. Στη συνέχεια, στο νησί διαμορφώνεται σταδιακά ένας οικισμός αμιγώς οθωμανικός. Κατά τους πρώτους αιώνες της τουρκοκρατίας το φρούριο περιθωριοποιείται και χρησιμοποιείται ως τόπος εξορίας και απομόνωσης. Όμως, κατά το τέλος του 19ου αι., ο ρόλος του λιμανιού της Σπιναλόγκας αναβαθμίζεται καθώς αποκτά άδεια εξαγωγικού εμπορίου.
Οι Τούρκοι φεύγουν από το νησί, όταν η Κρήτη ανακηρύχθηκε αυτόνομη το 1898. Η Σπιναλόγκα, από το 1903 χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο, όπου οδηγήθηκαν εκεί όλοι οι λεπροί της Κρήτης που πρώτα βρίσκονταν απομονωμένοι σε μια περιοχή έξω από το Ηράκλειο. Αργότερα μεταφέρθηκαν και ασθενείς απ' όλη την Ελλάδα. Τελικά, εγκαταλείφτηκε οριστικά, το 1957, όταν βρέθηκε η θεραπεία κατά της νόσου. Για αρκετά χρόνια έμεινε αναξιοποίητη αλλά σήμερα αποτελεί σημαντικό πολιτιστικό μνημείο και τουριστικό αξιοθέατο.
Πηγή: irenepan.posterous.com
