μόνο που θα πρέπει να γυρίσω το ρολόι πίσω στον χρόνο ….. δέκα χρόνια πριν …..
Παρελθόν.
Διατηρούσα μαζί με τον πατέρα μου και τα αδέλφια μου δυο οικογενειακές επιχειρήσεις εκ τον οποίων η μια λόγο λανθασμένων χειρισμών και εκτιμήσεων από την κεφαλή της εταιρίας μαυριστήκαμε όλοι μετά από 20 και χρόνια στο χώρο του εμπορίου και δεύτερη παρασύρθηκε από τον κυκεώνα των προβλημάτων που δημιούργησε η πρώτη. Αποτέλεσμα αυτού για το γάλα του νεογέννητου τότε παιδιού μου να ζητώ δανεικά. Σε παρόμοια κατάσταση όλοι μας στην οικογένεια.
Από την στιγμή που ήμασταν όλοι μαυρισμένοι και χωρίς δουλεία, καταλαβαίνεις ότι δάνεια, εφορία, ΤΕΒΕ παρέμειναν για μεγάλο διάστημα χωρίς να δίνουμε τότε δραχμή ….
Για να κλείσουμε τις εταιρίες και να μην πληρώνουμε τουλάχιστον ΤΕΒΕ χρειαζόντουσαν πρώτα να εξοφλήσουμε την εφορία πράγμα αδύνατο και μετά να κλείσουν οι εταιρίες, με αποτέλεσμα επί σειρά ετών να μαζεύονται οι εισφορές στο ταμείο και να παραμένουν της εφορίας. Για τις τράπεζες δεν χρειάζεται να σου πω ……
Παρόν.
Ο γέρος πατέρας δεν μπορεί να πάρει σύνταξη διότι χρωστά πολλά και εγώ έχω κάνει και στην ψειρού για τις οφειλές προς το ΤΕΒΕ και η χρέωση βέβαια συνεχίζετε. Εάν πριν από δέκα χρόνια ήταν δύσκολα φαντάσου τώρα. Σε επικοινωνία με το ΤΕΒΕ δεν δέχονται διακανονισμό για τον πατέρα αλλά ένα απαγορευτικό για μας ποσό να τους δώσουμε και μετά να παρακρατάνε μέρος της σύνταξης για την οφειλή. Για μένα ούτε συζήτηση. Και η ζωή συνεχίζετε. Την επόμενη φορά λέω να πάω μόνος μου στην ψειρού, τουλάχιστον εκεί θα με συντηρούν αυτοί, το μόνο που σκέπτομαÎ! ¹ είναι τα παιδιά μου τι θα γίνουν?
Τέλος. Η ερώτηση της ημέρας.
Γιατί πρέπει να με κυνήγα το κράτος για μια οφειλή προς ένα ταμείο που υποτίθεται θα μου δώσει μέρος αυτών μετά από χρόνια, που στο κάτω κάτω τα χρήματα αυτά δικά μου είναι και πάλι. Ε λοιπόν κύριοι αρκετά φάγατε τουλάχιστον από εμένα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μου ζητάς τα χρήματα μου, να τα εκμεταλλεύεστε (τα τρως), να μου δίνεις(εάν ζω) μέρος αυτών και όταν αδύνατο να σου τα δώσω με χώνεις φυλακή?? Τα χρήματα είναι δικά μου. Άφησε με να ζήσω.
Αναγνώστης.
