ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ "Απροστάτευτοι οι εργαζόμενοι"

Πραγματικά δε θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω. Είμαι 24 χρονών, λόγω σπουδών δεν μένω σε δουλειά περισσότερο από 6 μήνες και μου έχει ήδη τύχει η ιστορία που δημοσιεύτηκε 2 φορές και σίγουρα αν έμενα και περισσότερες.Αυτή η νοοτροπία του "Εγώ έχω να πληρώνω δικηγόρους, άσε τους άλλους που δεν έχουν να χαλάνε εκεί τα λεφτά τους μέχρι να μην έχουν άλλα" είναι το κάτι άλλο!
Και η επιθεώρηση εργασίας το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να κανονίσει ο υπάλληλος να πάρει τα χρωστούμενα με δόσεις (έχω ακούσει για 10 ευρώ το μήνα, δηλαδή αν σου χρωστάει 1000 ευρώ θα σε αποπληρώσει σε 8 χρόνια και φυσικά με τον πληθωρισμό, αυτά θα είναι ψίχουλα).
Στην περίπτωση δε που είναι ΑΕ, στέλνει ένα γράμμα σε αυτόν που εμφανίζεται ως Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου και η καταγγελία παίρνει τον δρόμο της, εφόσον αυτός ανοίξει το γράμμα και τους πάρει τηλέφωνο να τους πει ότι το έλαβε. Να τρελαίνεσαι δηλαδή!!! Κάπως έτσι μου το είχε εξηγήσει η καλή κυρία στην επιθεώρηση που έτυχε να είναι και εξυπηρετική!
Καταστρέφουν τα όνειρά μας και χάνουμε τόσο χρόνο σε τέτοιου είδους εταιρίες ενώ υπάρχουν άλλες δουλειες που θα μπορούσαμε να κάναμε και να πληρωνόμασταν.
Στα πανεπιστήμια μας μαθαίνουν πώς να είμαστε σωστά στελέχη, αλλά δε μας μαθαίνουν πώς να ξεφύγουμε από αυτή την εξωφρενική πραγματικότητα που δε σε αφήνουν ούτε τίμιος να είσαι ούτε φιλότιμο και εργατικότητα να έχεις.
Μας μαθαίνουν μόνο τι να κάνουμε όταν θα έχουμε φτάσει ψηλά. Όταν δηλαδή θα τα έχουμε ξεχάσει, θα μας έχουν μάθει αλλιώς, θα έχουμε αγανακτήσει και το σύστημα δε θα μας αφήνει από το να φερθούμε κι εμείς με τον ίδιο τρόπο. ΑΝ δηλαδή φτάσουμε ποτέ ψηλά με τη νοοτροπία που μας μαθαίνουν.
Αγανακτώ, ντρέπομαι και φοβάμαι.