Ο Πολ Λε Γκεν δεν είναι άγνωστος στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, καθώς τα τελευταία χρόνια ήταν-σχεδόν πάντα- μέσα στους υποψήφιους προπονητές του Ολυμπιακού.
Αυτή τη φορά ο γνωστός Γάλλος τεχνικός φέρεται να είναι κοντά στην ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της ΑΕΚ, στην οποία ελπίζουν να επαναλάβει τα επιτεύγματα του με τη Λιόν, όταν οδήγησε τους «λιονέ» στην κατάκτηση τριών σερί τίτλων.
Ο ποδοσφαιριστής Λε Γκεν
Ο 46χρονος (1/3/64) Πολ Λε Γκεν γεννήθηκε και μεγάλωσε στην επαρχία Κιμπέρ της Βρετάνης, στα βορειοδυτικά της Γαλλίας, και εκεί έκανε και τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα.
Αφού έπαιξε και στις δύο ομάδες της Μπρεστ (AS και Stade) το 1989 πήγε στη Ναντ και δύο χρόνια μετά έκανε το μεγάλο άλμα πηγαίνοντας στην ανερχόμενη – τότε – ποδοσφαιρική δύναμη της Γαλλίας, την Παρί Σεν Ζερμέν.
Στην Παρί αγωνίστηκε στη «χρυσή» εποχή της ομάδας ως το 1998, οπότε και κρέμασε τα παπούτσια του, κερδίζοντας μαζί της 1 πρωτάθλημα, 3 Κύπελλα, 2 Λιγκ Καπ και το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1996.
Αγωνιστικά, η… «πατάτα του Πανκράν», όπως ήταν το παρατσούκλι του λόγω της καταγωγής του, ήταν ένας δυναμικός αμυντικός χαφ, που έπαιξε και ως λίμπερο προς το τέλος της καριέρας του, έχοντας και 17 συμμετοχές με την Εθνική Γαλλίας.
Ξεκίνημα στη Ρεν
Ο Λε Γκεν δεν έχασε χρόνο και με το που αποσύρθηκε από την ενεργό δράση σε ηλικία 34 ετών, ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ρεν.
Έχοντας στη διάθεσή του τον ανερχόμενο τότε Σαμπανί Νοντά, η ομάδα τερμάτισε 5η στο πρωτάθλημα τη σεζόν 1998-99. Την επόμενη περίοδο η Ρεν έπεσε στη 13η θέση, ενώ τη σεζόν 2000-01 ήταν 6η στο πρωτάθλημα. Κάπου εκεί ο Λε Γκεν χώρισε τους δρόμους μαζί της, προκειμένου ο ίδιος για ένα χρόνο να περιοδεύσει ανά την Ευρώπη για να παρακολουθήσει τη δουλειά άλλων τεχνικών.
Η πρόκληση και η επιτυχία της Λιόν
Τα… σεμινάρια δεν ξέρουμε αν έπιασαν τόπο, πάντως το καλοκαίρι του 2002, ο Ζαν Μισέλ Ολάς, διάλεξε τον Λε Γκεν για να διαδεχτεί τον Ζακ Σαντινί στον πάγκο της Λιόν.
Τα τρία χρόνια που κάθισε στον πάγκο των «λιονέ» ήταν και τα καλύτερα της καριέρας του, κερδίζοντας 3 πρωταθλήματα και ισάριθμα Σούπερ Καπ Γαλλίας.
Στην Ευρώπη οδήγησε την ομάδα δυο φορές στα προημιτελικά του Champions League, έχοντας υπό την καθοδήγηση του παίκτες όπως τον Ερίκ Αμπιντάλ, τον Σόνι Άντερσον, τον Μαχαμαντού Ντιαρά,τον Μικαέλ Εσιέν, τον Ζουνίνιο και άλλους πολλούς, όπως φυσικά και τον Σίντνεϊ Γκοβού.
«Αγρανάπαυση» και… μαραθωνοδρόμος
Το 2005 αποχώρησε αυτοβούλως από την τεχνική ηγεσία της Λιόν, αρνούμενος παράλληλα να αναλάβει την Παρί, για να μην πάρει τη θέση του φίλου του Λοράν Φουρνιέ, και πέρασε τη σεζόν μεταξύ του σπιτιού του στη Βρετάνη, σχολιάζοντας αγώνες στο Canal+ αλλά και αρθρογραφώντας στην «Εκίπ».
Παράλληλα επέδειξε και αξιοζήλευτες… αθλητικές επιδόσεις, συμμετέχοντας στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης και του Σαμπλ στο Μαρόκο, ενός από τους πιο δύσκολους του κόσμου.
Απέτυχε στη Ρέιντζερς
Οι… διακοπές τελείωσαν τον Μαϊο του 2006, όταν δέχτηκε να αναλάβει τη Ρέιντζερς.
Το σκοτσέζικο κλίμα ουδέποτε «ανέχτηκε» τον άνθρωπο και προπονητή Λε Γκεν. Το πρωτάθλημα κι οι υπόλοιποι εγχώριοι στόχοι χάθηκαν νωρίς, άρχισαν και οι τσακωμοί με τη βεντέτα της ομάδας, τον Μπάρι Φέργκιουσον (από τον οποίο πήρε το περιβραχιόνιο), οπότε όταν τον Ιανουάριο του 2007 παραιτήθηκε, κανείς δεν παραξενεύτηκε.
Στην παλιά του αγάπη…
Ανεργος δεν έμεινε πάντως, καθώς λίγες μέρες μετά ανέλαβε την παλιά του ομάδα, την Παρί, στη θέση του απολυθέντος Γκι Λακόμπ, με σκοπό να την κρατήσει στην κατηγορία.
Με το που πήγε στην Παρί, τραυματίστηκε ο βασικός στόπερ Μάριο Γέπες, η ομάδα έκανε τέσσερις ήττες στο πρωτάθλημα, αποκλείστηκε από το Κύπελλο και το UEFA, αλλά με τα… χίλια ζόρια η ομάδα έμεινε στην κατηγορία.
Αντί για νταμπλ, η… σωτηρία
Το καλοκαίρι του 2007 η Παρί «πετούσε» στα φιλικά και είχε καλλιεργηθεί τέτοιο κλίμα αισιοδοξίας, ώστε στο Παρίσι μιλούσαν τουλάχιστον για… νταμπλ. Πάντως στη 15η αγωνιστική η ομάδα ήταν στη… 18η θέση, αλλά και πάλι σώθηκε (είχε 43 βαθμούς και η Λανς που υποβιβάστηκε είχε 40)
Ωστόσο, στις άλλες διοργανώσεις τα πήγε καλύτερα, αφού η Παρί πήρε το Λιγκ Καπ και πήγε στον τελικό του Κυπέλλου. Ο τότε πρόεδρος της ομάδας, Αλέν Κεζάκ, ήθελε να τον… παραιτήσει, αλλά έχασε την προεδρία από τον Σαρλ Βιλνέβ και ο τελευταίος τον κράτησε στην ομάδα.
Την επόμενη σεζόν, τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα, αλλά και πάλι η ομάδα δεν έκανε τελικά τίποτα σπουδαίο, τερματίζοντας 6η στο πρωτάθλημα στην ισοβαθμία και μένοντας εκτός Ευρώπης.
Οι εσωτερικές διαμάχες έφεραν τον Λε Γκεν σε δύσκολη θέση και τελικά μέσω ενός ρεπορτάζ της «Εκίπ» έγινε γνωστό πως στην Παρί δεν είχαν σκοπό να του ανανεώσουν το συμβόλαιο, όπως κι έγινε.
Η περιπέτεια του Καμερούν
Τον Ιούλιο του 2009 ανέλαβε την Εθνική Καμερούν, έχοντας διπλό στόχο: να προκριθεί η ομάδα στο Κόπα Αφρικα του 2010 αλλά και φυσικά στο Μουντιάλ της Ν. Αφρικής.
Ο Λε Γκεν τα πέτυχε μεν και τα δύο, αλλά και στις δύο διοργανώσεις η ομάδα απέτυχε παταγωδώς. Στο Κόπα Αφρικά αποκλείστηκε στους «8» από τη μετέπειτα τροπαιούχο Αίγυπτο και στο Μουντιάλ το Καμερούν έγινε η πρώτη ομάδα χρονικά που αποκλείστηκε από τους ομίλους.
Στις 24 Ιουνίου του 2010 ο Πολ Λε Γκεν ανακοίνωσε την παραίτηση του από την τεχνική ηγεσία της Εθνικής Καμερούν.
Μερικά ενδιαφέροντα…
** Έχει δηλώσει πως οι δύο προπονητές που τον έχουν επηρεάσει περισσότερο στην καριέρα του είναι οι Αρτούρ Ζόρζε (τον είχε τεχνικό στην Παρί) και ο Ζαν Κλοντ Σουαντό (παλιός προπονητής της Ναντ, για τον οποίο είχε ακουστεί πως θα πήγαινε με τον Λε Γκεν στον Ολυμπιακό, προτού αναλάβει ο Μπάγεβιτς το 2004).
** Πρόσφατα δημοσιεύματα του γαλλικού Τύπου θέλουν τη Λιόν να τον έχει προσεγγίσει για να αντικαταστήσει τον Κλοντ Πιέλ.
** Το κασέ του στο Καμερούν ανερχόταν στις 650.000 ευρώ.
** Η κίνηση του να δώσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού του Καμερούν από τον Ριγκομπέρ Σονγκ στον Σάμουελ Ετό, παραλίγο να γίνει αφορμή για «εμφύλιο» στην αφρικανική ομάδα.
** Είναι θιασώτης του 4-3-3
