Έχουμε, λοιπόν, δύο στρατόπεδα. Το στρατόπεδο «να μείνουν» και το στρατόπεδο «να φύγουν».
Στο πρώτο ανήκουν, κυρίως, άνθρωποι που κατοικούν σε κάποια απομακρυσμένα από τα γκέτο προάστια, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, βιοτέχνες, βιομήχανοι και γενικά άνθρωποι που τους «χρειάζονται», είτε για οικονομικούς, είτε για πολιτικούς λόγους.
Στο δεύτερο, ανήκουν άνθρωποι που ζουν στις νεοϋποβαθμισμένες περιοχές της Ελλάδος, στα γκέτο και τους έχουν να ζουν δίπλα στα σπίτια τους. Που αναγκάζονται να τους τρώνε στη μάπα κάθε μέρα, με ένα μπουκάλι μπύρα στο χέρι, μεθυσμένους, να ουρούν στα πεζοδρόμια μέρα μεσημέρι, να φωνάζουν, να μην γνωρίζουν τι σημαίνει «ώρα κοινής ησυχίας», να είναι προαγωγοί, λαθρέμποροι προϊόντων και ναρκωτικών και πολλά άλλα.
Το κάθε στρατόπεδο τους θέλει ή δεν τους θέλει για τους δικούς του λόγους.
Οι καιροί, όμως είναι δύσκολοι και οι μέρες που έρχονται διαγράφονται ζοφερές…
Η κατάσταση στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη πάει κάθε μέρα από το κακό στο χειρότερο.
Και η Ελλάδα, μία μικρή (σε μέγεθος μόνο) χώρα ακολουθεί τις εξελίξεις, μη μπορώντας να αντιμετωπίσει τις επερχόμενες αλλαγές, κυρίως διότι «κυβερνάται» από άχρηστους, ανεπάγγελτους, αστράτευτους, αλλοδαπούς (στην κυριολεξία) πολιτικούς που δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον της, αλλά μόνο για την προσωπική τους οικονομική ευμάρεια και τις εντολές που λαμβάνουν από τις κάθε είδους λέσχες (και ο νοών νοείτω) στις οποίες ανήκουν.
Πολιτικοί που σε αυτές τις σκοτεινές εποχές, αντί να εργασθούν για το καλό της πατρίδας (εξάλλου δεν είναι πατρίδα τους) προσπαθούν να προωθήσουν ιδέες παγκοσμιοποίησης και πολυπολιτισμικότητας με αποτέλεσμα τον αφελληνισμό μας, ξεκινώντας από τα σχολεία. Εκεί όπου αθώες παιδικές ψυχούλες διαμορφώνονται σε μελλοντικά πιόνια. Πιόνια που κάποτε θα κληθούν να δώσουν ακόμη και τη ζωή τους σε πολέμους για ιδέες και ιδανικά που δεν τα εκφράζουν…
Και μια που αναφέρθηκα στον πόλεμο.
Σκέφτηκε ποτέ κανείς, τι θα συμβεί αν ποτέ η Ελλάδα εμπλακεί σε πόλεμο;
Όταν οι Έλληνες (οι πραγματικοί Έλληνες, όχι οι ελληνοποιημένοι που θα την κοπανήσουν για να γλιτώσουν τη επιστράτευση) θα επιστρατευτούν και θα φύγουν από τα σπίτια τους για κάποιο μέτωπο και θα αφήσουν πίσω τους, γέρους, γυναίκες και παιδιά;
Τότε τι θα γίνει με τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών που θα μείνουν πίσω, στις ανυπεράσπιστες από άντρες πόλεις της Ελλάδος;
Οι πολιτικοί θα φύγουν στο εξωτερικό, αυτό το ξέρουμε στα σίγουρα, άρα δεν θα κινδυνέψουν.
Οι άμαχοι όμως;
Τι θα κάνουν;
Σκέφτηκε ποτέ κανείς από τους υποστηρικτές των δικαιωμάτων των λαθρομεταναστών και των γύφτων, τι θα κάνουν όλοι αυτοί όταν θα φύγουν οι μάχιμοι Έλληνες από τις πόλεις, από τα σπίτια τους;
Θα γίνουν προδότες μιας πατρίδας που δεν είναι δική τους.
Θα γίνουν πλιατσικολόγοι περιουσιών που δεν τους ανήκουν και δολοφόνοι (όσοι δεν είναι ήδη) ανθρώπων που δεν είναι «δικοί τους».
Για σκεφτείτε για λίγο…
Οι περισσότεροι λαθρομετανάστες μας ήρθαν από χώρες που εγείρουν εδαφικές διεκδικήσεις κατά της Ελλάδος (τις ξέρετε, δεν χρειάζεται να τις αναφέρω) ή από συμμάχους αυτών των χωρών.
Τι θα συμβεί, λοιπόν αν κάποια στιγμή εμπλακούμε σε πόλεμο;
Μήπως θα κάνουμε ότι έκαναν και οι Ηνωμένες Πολιτείες στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν έκλεισαν τους Ιάπωνες που ζούσαν εκεί, σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως; Δεν έχω ικανούς τους «κυβερνώντες» μας για κάτι τέτοιο.
Τότε τι θα κάνουμε;
Δυστυχώς δεν μπορώ να δώσω εγώ μία απάντηση σε τέτοια ερώτηση, γιατί η φωνή μου δεν ακούγεται…
Γιατί εγώ, η γυναίκα μου και το παιδί μου, ζούμε δίπλα τους και τους έχουμε σιχαθεί και αν πούμε καμία κουβέντα θα μας πείτε ρατσιστές, ακροδεξιούς, φασίστες, χρυσαυγίτες, νεοναζί και θα μας περιθωριοποιήσετε ως γραφικούς.
Απαντήστε μου, λοιπόν εσείς, υπέρμαχοι των δικαιωμάτων, όλων των άλλων, πλην των Ελλήνων.
Απαντήστε μου εσείς, προοδευτικοί της πλάκας, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και γενικά όλοι εσείς που διαμορφώνετε την κοινή γνώμη.
Πείτε μου.
Πείτε μας.
Τι θα κάνουμε;
Κρίτων.
