ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ...

Διαβάζω το τελευταιο καιρό με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις απόψεις ανθρώπων σχετικά με την απαγόρευση του καπνίσματος. Σχετικά δηλαδή με το δικαίωμά μου για την υγεία του παιδιού μου, που δεν θέλω σε ένα κλειστό χώρο να αναπνέει τον καπνό των καπνιστών.
Και όμως στο βωμό του χρήματος και της παραφροσύνης που διακρίνει αυτή τη χώρα, το αυτονόητο καταργείται και το βασικό δικαίωμα στην υγεία πάει περίπατο. Ως δικαιολογία δε, διαβάσαμε με έκπληξη ότι πρέπει να αναπνέουμε τον καρκίνο τους διότι αφενός δεν συμμετέχουμε ικανοποιητικά στην ανακύκλωση και αφετέρου γιατί δεν κάνουμε αναδάσωση. Το παράλογο σε όλο του το μεγαλείο. Για να απαντήσω λοιπόν στους φίλους καπνιστές με την ίδια δόση παραλόγου θα τους πω το εξής:
Πως θα τους φαινότανε αν ένας ναρκωμανής έριχνε ένα ποσοστό της δόσης του στο παιδί τους??? Δικαιωμά του δεν είναι να παίρνει ναρκωτικά? Στο κάτω κάτω δεν έγινε και τίποτα από λίγη δόση... σάμπως ο αέρας που αναπνέει είναι καλύτερος...???
ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ...