Η (πολλαπλής σηματοδότησης) «βοήθεια» στους στόχους της κυβέρνησης έρχεται – διαμέσου του ΔΝΤ – από τις ΗΠΑ. Μετά τις επαφές του Γ. Παπακωνσταντίνου στις ΗΠΑ με τον επικεφαλής του ΔΝΤ, παράγοντες της αμερικάνικης οικονομίας και άλλα... «θεσμικά λαμόγια» των αγορών, ως εκ... θαύματος, άρχισαν να μεταφέρουν «καλά νέα» για την ελληνική επιστροφή στις αγορές και να αποκλιμακώνουν ελαφρώς τα επιτόκια δανεισμού (spreads στα... ελληνικά) της χώρας.
Πίσω, ωστόσο, απ’ όλα αυτά κυκλοφορεί, όλο και πιο ορατός, ο «δράκος» της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους με την πολυετή παρουσία ενός μηχανισμού εποπτείας (ο προηγούμενος ανάλογος μηχανισμός εποπτείας τής προπολεμικά χρεοκοπημένης και τότε Ελλάδας κράτησε μισό αιώνα!!!) από το ΔΝΤ.
Οι συνέπειες
Το δρομολογημένο σενάριο ανάληψης της διαχείρισης της ελληνικής χρεοκοπίας από το ΔΝΤ και μόνο προφανώς συνεπάγεται τη διατύπωση ενός νέου μνημονίου, το οποίο ήδη προαναγγέλλουν στελέχη του υπουργείου Οικονομικών και στο οποίο εκτός των άλλων θα περιγράφεται και η νέα θέση (πιο κοντά στην Ουάσιγκτον) της χώρας στο διεθνές στερέωμα.
Με γνώμονα την άποψη ότι η κρίση προσφέρει ευκαιρίες, η κυβέρνηση εξετάζει τη δυνατότητα να «πουλήσει» την αποδέσμευση της χώρας από το «κακό μνημόνιο» της τρόικας συσκοτίζοντας τις συνέπειες της μακράς εποπτείας της ελληνικής οικονομικής (αλλά και πολιτικής ζωής) από το ΔΝΤ. Αν οι μετρήσεις το επιτρέψουν, η κυβέρνηση ίσως μπει στον πειρασμό να ρίξει τη ζαριά των εκλογών μέσα στο 2011 «πουλώντας» ότι:
◆Μας έβγαλε από το μνημόνιο της τρόικας.
◆Εξασφάλισε την παράταση αποπληρωμής των δανεικών.
◆Είναι αυτή που γνωρίζει το μονοπάτι εξόδου από την κρίση.
Αυτοί οι σχεδιασμοί επί χάρτου, ωστόσο, έχουν προϋποθέσεις, πολλές απ’ τις οποίες θα κριθούν από το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Ο αρχικός σχεδιασμός του Παπανδρέου ήταν να ολοκληρωθεί η διαδικασία του μνημονίου έως το 2012 και να φτιάξει μια ατζέντα ώστε να «χτυπήσει» με αξιώσεις τις εκλογές του 2013.
Τα πράγματα όμως φαίνεται να αλλάζουν όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό, αφού ήδη διατυπώθηκε από το ΔΝΤ η ιδέα ενός εκλογικού «μπρα-ντε-φερ» το 2011, με οριακό δίλημμα στους ψηφοφόρους, ώστε ο Γιώργος Παπανδρέου με σκληρή ατζέντα να ζητήσει ανανέωση της λαϊκής εντολής και να επαναβεβαιώσει την πολιτική του κυριαρχία κυρίως έναντι του Αντώνη Σαμαρά και της Ν.Δ.
Στο ΔΝΤ και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες γνωρίζουν ότι, ακόμη κι αν κουτσά - στραβά το μνημόνιο «περπατήσει» μέχρι το 2012, θα χρειαστούν διαπραγματεύσεις και συζητήσεις για ένα δεκαετές μνημόνιο προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας στην εξυπηρέτηση εξόφλησης του χρέους και για το θέμα της «επιμήκυνσης» των 110 δισ. του «μηχανισμού στήριξης», ενώ παραμένει στο τραπέζι η πλήρης αναδιάρθρωση του χρέους...
Και βέβαια επιθυμούν το όποιο «ντιλ» να το κάνουν με τον Παπανδρέου και όχι με τον Σαμαρά, όχι μόνο για λόγους συνεννόησης και χημείας, αλλά κι επειδή γνωρίζουν ότι ο αρχηγός της Ν.Δ. θα χρειαστεί χρόνο... προσαρμογής για να πετάξει το κουστούμι του αντιμνημονιακού και να «προσγειωθεί» στις σημερινές διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας.
Τεστ αντοχής
Υπάρχουν όμως και τα ζητήματα «εσωτερικής πολιτικής καύσης» που απασχολούν τα κυβερνητικά στελέχη, τα οποία επεξεργάζονται σενάρια εκλογικού αιφνιδιασμού το 2011.
Όπως λένε στελέχη σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους, οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι μια πρώτη αλλά σοβαρή και μετρήσιμη ένδειξη για το πραγματικό κλίμα που υπάρχει στην κοινωνία.
Στην προεκλογική περίοδο το ΠΑΣΟΚ βιώνει έντονη πολιτική μοναξιά, αφού, εκτός από το ΚΚΕ, που διαχωρίζει πλήρως τη θέση του από το υπόλοιπο πολιτικό σκηνικό, τα άλλα κόμματα επιχειρούν, έστω άτυπα, να συγκροτήσουν ένα αντιμνημονιακό μέτωπο. Το πιο σοβαρό, όμως, όπως επισημαίνουν κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, δεν είναι ένα αντι-ΠΑΣΟΚ μέτωπο, όσο οι απογοητευτικές δημοσκοπήσεις, που καταγράφουν πλήρη απαξίωση των κυβερνητικών ενεργειών, και η ραγδαία απώλεια της πολιτικής του υπεροχής σε μια σειρά από ποιοτικά στοιχεία.
Η Ν.Δ. του Σαμαρά, όπως διαπιστώνουν οι δημοσκόποι με αφετηρία τη ΔΕΘ, αρχίζει αποτελεσματικά πια να «δηλητηριάζει» την εικόνα του ΠΑΣΟΚ στην ελληνική κοινωνία και ρίχνει στις πλάτες του τις ευθύνες για την κρίση.
«Ο στόχος του δεν είναι σ’ αυτήν τη φάση να αποδομήσει το ΠΑΣΟΚ, γνωρίζει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει, αλλά να... μετατοπίσει το φορτίο λίγο λίγο σ’ εμάς» επισημαίνει κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος, που διαπιστώνει ότι είναι λάθος η πλήρης απαξίωση των θέσεων Σαμαρά και μια «υποτιμητική» πολιτική αντιμετώπιση.
«Η κοινωνία έχει την ανάγκη να πιαστεί από κάπου και ο λόγος του Σαμαρά μπορεί να είναι εκτός τόπου και χρόνου, αλλά ηχεί ευχάριστος. Εμείς έχουμε μονομερή αντιμετώπιση της κατάστασης και εμμονή με τη δημοσιονομική πειθαρχία και μόνο» επισημαίνει παλαιός κοινοβουλευτικός, για να προσθέσει ότι πρέπει άμεσα η κυβέρνηση να αντιπαραθέσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την πολιτική αντιμετώπιση της επικοινωνιακής «αντεπίθεσης» Σαμαρά, αλλά και προκειμένου να αλλάξει η στάση μιας μεγάλης μερίδας των Ελλήνων πολιτών που δεν βλέπουν καμιά διέξοδο στην κρίση.
Εξ άλλου η Ρηγίλλης θα παίξει δυνατά τα ρέστα της ελπίζοντας ότι ίσως απομειώσει τη μέχρι σήμερα πολιτική κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ.
«Αλλάξτε ρότα»
Πολλοί στην κυβέρνηση επισημαίνουν ότι πρέπει να εγκαταλειφθεί πάραυτα η λογική ότι το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζεται έτσι «δημοσκοπικά» επειδή βρίσκεται στο «σκοτεινότερο σημείο» της κρίσης και πως θα ανακάμψει όσο διαφαίνεται ότι η χώρα είναι έτοιμη να βγει στις αγορές και συνεπώς το ενδεχόμενο κατάρρευσης απομακρύνεται.
«Το κλίμα έχει αλλάξει στην κοινωνία και εμείς πρέπει να αλλάξουμε στρατηγική και στάση και να εγκαταλείψουμε τη... νιρβάνα της εκλογικής νίκης, γιατί το μνημόνιο έβαλε τις πολιτικές εξελίξεις σε... επιταχυντή και τίποτα δεν πηγαίνει με τους ρυθμούς του παρελθόντος» επισημαίνει πρώην συνεργάτης του πρωθυπουργού.
Στο πλαίσιο αυτό κινούνται και οι απόψεις πολλών βουλευτών, που εκτιμούν ότι πρέπει τάχιστα να συγκροτηθεί ένα πακέτο ανακούφισης χαμηλοσυνταξιούχων και μισθοσυντήρητων προκειμένου να υπάρξει πολιτική ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ, θέμα που έθεσαν επιτακτικά και στην προχτεσινή σύσκεψη του ΚΤΕ Οικονομικών εν όψει του προϋπολογισμού.
Καλοί βέβαια οι σχεδιασμοί, αλλά υπάρχει πάντα ο απρόβλεπτος παράγοντας: η κοινωνική δυναμική. Η οποία κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να βγάλει...
http://www.topontiki.gr/
