ΚΑΛΟ το επάγγελμα και με προοπτικές. Απ’ τον μπαμπά στο γιο, στην κόρη, στον επίγονο…Πορευόμαστε με πολιτικούς πολλών γενεών (οι Βαρβιτσιώτηδες είναι επτά!). Με επαγγελματίες που επιμένουν. Με στρείδια κολλημένα στο δημόσιο ταμείο, «εργαζόμενους» με γραφεία και υπαλλήλους. Εκεί προσφέρουν καφέ στον «πελάτη», με το αφεντικό να σου χτυπάει την πλάτη. Με πεσκέσι «τότε» για τον…χρυσό σταυρό, σήμερα.
ΤΑ’ παμε για τους πολιτικούς και δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Γραφεία πολλαπλά, κεντρικά-περιφερειακά, πολυτελή και επιπλωμένα, στελεχωμένα με συγγενείς και αποσπασμένους λουφαδόρους. Για δημόσιες σχέσεις οι τελευταίοι και με την α.α.(αντ’ αυτού) εκπροσώπηση της εξουσίας. Με φρουρούς, μισθούς (αποζημίωση το λένε), σύνταξη κι ούτε μια…παραίτηση για την οργή του κόσμου.
ΑΥΤΑ, λοιπόν, τα χιλιοειπωμένα φαίνεται να μην έφτασαν στ’ αυτιά των υποψηφίων. Άλλης τάξης πολιτικοί, αλλά στ’ αχνάρια των φτασμένων της βουλής. Μη μείνουν πίσω και χαθούν συνήθειες και δεδομένα, μην τα παρατήσουν απογοητευμένοι και δεν έχουμε, αύριο, δημάρχους, περιφερειάρχες…
ΗΡΘΕ ο «Καλλικράτης» με τους «κινδύνους» του, πλησιάζουν οι εκλογές με τις εκπλήξεις τους. Αγωνιούν οι υποψήφιοι κι είναι ανθρώπινο, εμείς γελάμε από «πείρα» και κεκτημένη ταχύτητα. Με τη χρηματική κατάθεσή τους στον συνδυασμό, με ένα ποσό στην άκρη για προβολή και με την «πιστολιά» να τους ανεβάζει τους σφυγμούς, ξεκίνησαν. Τι; Τον αγώνα που είναι «αγώνας». Όπως τον εννοούν οι ίδιοι και οι καιροί μας. Μοστράρουν τη φάτσα τους στον Τύπο, ποζάρουν αυτάρεσκα, μας «ενημερώνουν» με τα βιογραφικά τους και, βέβαια…ονειρεύονται οι πολλά υποσχόμενοι και ουδόλως δεσμευόμενοι ωραιολόγοι της στιγμής. Γραφεία πολυτελή με ιδιαίτερες, κόσμο για…προσκύνημα κι ύστερα μολύβι και χαρτί για έργα, «έργα», ποσοστά και αναθέσεις. Όλα «δημοσία δαπάνη».
ΚΙ εμείς; Tρίβουμε τα μάτια. Τόση «ζήτηση», τόσο πάθος για προσφορά…Κι ύστερα; Μια τσάρκα σε δρόμους πόλεων, χωριών και περιφερειακούς, μας γεμίζει ντροπή και αηδία. Για τη μόνιμη και πρόσκαιρη βρωμιά με το σκουπιδαριό στα ρείθρα, τη λακκούβα τους να χάσκει με την αφίσα (τους) να σαπίζει στη βροχή. Είναι το αντίδοτο για τα προεκλογικά χαμόγελα των υποψηφίων, ωστόσο, επιμένουν. Δίνουν τη «μάχη» του σταυρού κι ούτε ένας τους δεσμεύεται, δεν «υπογράφει», δεν αρπάζει, συμβολικά, την πλαστική σακούλα για την…διάχυτη «Κόπρο του Αυγεία».
