ΚΑΙ τι που αγνοεί την Μαρία Κιουρί ο μέσος έλληνας και τη ζωή του Μπετόβεν;
Γνωρίζει τον πρόεδρο των ομοφυλοφίλων, το βιογραφικό του Βαμβακάρη, ο μαθητής ζει για την «πενταήμερη» και δεκάχρονα χορεύουν ζεϊμπέκικο. Κανάλια μας ξυπνούν με τσιφτετέλι και στο «δυναμικό» τους κυριαρχούν επιλεγμένοι θέσει και φύσει κίναιδοι που κουνιούνται και λυγιούνται, μιλάνε γυναικεία και στέλνουν μήνυμα σαφές. «Δεν έχεις σχέση με το σινάφι μας; Δεν περνάς!».
ΤΟΥΣ ακούει η νεολαία και τους μιμείται. Στο φέρσιμο, στην προφορά, στο λεξιλόγιο. Τους βλέπει και τους θαυμάζει. Κι αφήνει τον πραγματικό καλλιτέχνη στην άκρη, σαν βαρετό και ανιαρό. Χωρίς κανένα κίνητρο για μόρφωση και παιδεία, μιας και οι δρόμοι για την κορυφή είναι γνωστοί και αλλιώτικοι.
ΒΓΗΚΕ στο «γυαλί» ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης. Με τον σαφή και κοφτό του λόγο. Με τα μεγάλα λόγια, πασπαλισμένα με θράσος πέραν του…κανονικού. Τον ρώτησαν για την επιλογή Ψινάκη και δεν…κατάπιε τη γλώσσα του. Παραφράζουμε τον διάλογο.
-Θα μου φέρει κόσμο.
-Τι κόσμο;
-Τον καλλιτέχνη (ταδε). Σώζεται ο τουρισμός μας, η οικονομία μας παίρνει απάνω της.
ΕΤΣΙ εξηγούνται (τα ανεξήγητα) και το δίδυμο προχωράει για εκλογικό…θρίαμβο. Με τον κ. Ψινάκη στα μπουζούκια αποβραδίς και, την άλλη μέρα, επιμελώς αδιάφορο για το εκλογικό αποτέλεσμα. Λες να’ χε, στο σκυλάδικο, και τον φάκελο με τα προβλήματα της Αθήνας; Λες να ξενυχτάει το δίδυμο για τα οικονομικά του Δήμου, να συμμερίζεται την αγωνία του δημότη; Λες να «νικήσει» ο Νικήτας, να δώσει εξουσία στους…Ψινάκηδες κι αυτοί να γεμίσουν την Αθήνα με στέκια για «περίεργους» που θα’ ρχονται να «προσκυνήσουν» τον…Παρθενώνα; Πήραμε δείγμα γραφής (διάβαζε επιλογών) του «γυρολόγου» των κομμάτων, τους…καμαρώσαμε κορδακιζόμενους, με αμφίεση ομοειδή και φανταχτερή. Θυμηθήκαμε τον κ. Κακλαμάνη να «καπαρώνει» (με θράσος) τον Δήμο προεκλογικά και…ανατριχιάσαμε.
ΑΠ’ την άλλη και απέναντι, ένας σοβαρός και (υπέρ το δέον) μετρημένος Γ. Καμίνης. Ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου που δεν…χαμογελάει σε Ψινάκηδες, γιατί δεν πάει στον Δήμο της Αθήνας για να «παίξει».
