Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για ένα κόμμα κεντροδεξιό, με πελατεία από τον επιχειρηματικό κόσμο, περιγράφεται ως απαραίτητη εξέλιξη στο όνομα του υγιούς ανταγωνισμού. Κι αφού οι Έλληνες διαπιστώνουν ότι αυτή η απόφαση ουσιαστικά είναι αποτέλεσμα της στήριξης της πλειοψηφίας στην συγκεκριμένη κυβέρνηση αποδέχονται τις εξελίξεις ως νομότυπες και δεν αντιδρούν. Φυσικά εφημερίδες και κανάλια, λόγω άμεσης οικονομικής σχέσης με οργανισμούς ή πολιτικούς και αναλόγως συμφερόντων διευκολύνουν ή καθυστερούν την ολοκλήρωση της απάτης έως ότου ικανοποιηθούν επαρκώς χρηματικά.
Όταν οι πολίτες, λόγω προπαγάνδας ή λόγω υπαρκτών σκανδάλων, αποφασίσουν να απαλλαγούν από την κεντροδεξιά παράταξη και να αναζητήσουν σωτηρία στην κεντροαριστερά με την ελπίδα ότι οι αυτοί θα κάνουν στροφή 180 μοιρών και θα αντιστρέψουν την κακή πορεία της χώρας βρίσκονται μετά από λίγα χρόνια προ εκπλήξεων.
Το ξεπούλημα ουδέποτε σταμάτησε απλά μπήκε σε περιτύλιγμα κατάλληλο για χώνευση από τους κεντροαριστερούς πελάτες της παράταξης που χρησιμοποιούν τη δική τους ορολογία. Έτσι το ξεπούλημα γίνεται "εξυγίανση" ή "εύρεση στρατηγικού επενδυτή". Πάντα το ίδιο έγκλημα , πάντα μία θετική στο άκουσμα περιγραφή αναλόγως του ακροατηρίου.
Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας σε τιμή πολύ χαμηλότερη του κόστους, έχουμε διακίνηση τεράστιων ποσών σε μαύρο χρήμα και τελικά ο πολίτης καταλήγει να είναι έρμαιο πανίσχυρων καρτέλ που πρακτικά μονοπωλούν προϊόντα και υπηρεσίες σε υψηλές και προσυνεννοηέμενες τιμές με ακρίβεια λεπτού.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τιμολόγηση υπηρεσιών internet και τηλεφωνίας όπου όλες οι εταιρίες προσέφεραν τις ίδιες ακριβώς υπηρεσίες στις ίδιες ακριβώς τιμές πχ. 39,90 και ούτε λεπτό επιπλέον ή λιγότερο. Καμία τους παραδόξως για πολύ καιρό δεν διανοήθηκε να προσφέρει τις ίδιες υπηρεσίες έστω και 10 λεπτά πιο κάτω από την "ανταγωνιστική" της εταιρία.
Με την ιδιωτικοποίηση του κρατικού ΟΤΕ , πληρώνουμε πλέον τις πληροφορίες καταλόγου έως 1 ευρώ , χρέωση που θα ήταν αδιανόητη από κρατικό οργανισμό προς τους φορολογούμενους. Τώρα ο πολίτης δεν έχει κανέναν λόγο στην τιμολογιακή πολιτική των κρατικών οργανισμών και υποχρεώνεται να πληρώνει μέχρι και δέκα φορές επάνω από το φυσιολογικό κόστος των υπηρεσιών που λαμβάνει.
Με την ιδιωτικοποίηση των τραπεζών πληρώναμε για χρόνια κάθε συναλλαγή με 1,5 ευρώ. Αυτή η χρέωση κρίθηκε παράνομη αλλά ουδέποτε οι Τράπεζες υποχρεώθηκαν να επιστρέψουν αυτά τα παράνομα κατακρατηθέντα ποσά.
Ομοίως ουδέποτε επεστράφησαν στους λογαριασμούς τους τα ποσά που χρεώθηκαν τα θύματα στημένων τηλεφωνικών παιχνιδιών παρόλο που υπάρχει η μηχανογράφηση και οι εταιρίες ξέρουν με ακρίβεια ποιος πλήρωσε πόσο και πόσο μίλησε.
Εξίσου παράνομη ήταν η ύπαρξη καρτέλ στο γάλα που πωλούσε το λίτρο 1,40 , κόστος το οποίο κατέβηκε στο 1 ευρώ μετά από πρωτοβουλία ενός μεγάλου εργοστασίου να μειώσει την τιμή κάτι που άφησε να διαφανεί πως θα λειτουργούσε ο ανταγωνισμός εάν δεν υπήρχαν τα καρτέλ.
Κάτι μας λέει ότι τα χρήματα από αυτές τις "αρπαχτές" μοιράστηκαν σε πολύ κόσμο, ανάμεσα σε πολιτικούς ή άλλους κρατικούς παράγοντες που θα μπορούσαν να εφαρμόσουν το νόμο υπέρ των πολιτών και όχι των μεγάλων συμφερόντων κάτι που φυσικά ποτέ δεν έγινε.
Πριν από τις εκλογές του 2009 ακούγαμε τον Κώστα Καραμανλή να ανακοινώνει ότι εάν εκλεγεί θα πάρει "Δύσκολες αποφάσεις" και την ίδια ακριβώς ορολογία χρησιμοποιούσαν κι άλλοι ηγέτες σε άλλες χώρες με τρόπο που θα αναρωτιόταν κανείς εάν υπάρχει κάποιο διαπλανητικό κέντρο που μοιράζει τα ίδια κείμενα μεταφρασμένα σε διάφορους ηγέτες χωρών ταυτόχρονα προκειμένου να δρομολογηθούν προσχεδιασμένες εξελίξεις.
Τελικά οι πολίτες εξέλεξαν τον Γιώργο Παπανδρέου που ανακοίνωνε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που ακούγαμε από τον Καραμανλή για να βρεθούμε ξανά στο ίδιο έργο θεατές. Να βλέπουμε τον Γιώργο Παπανδρέου να εκτελεί ένα πολύ πιο σκληρό "σχέδιο" από αυτό που νομίζαμε ότι αποφύγαμε καταψηφίζοντας τον Καραμανλή.
Οι δικαιολογίες ότι "Δεν ήξερε..." , "Δεν φανταζόταν..." που ακούσαμε από έναν άνθρωπο που δεν έλειψε ποτέ από τη Βουλή για δεκαετίες έχουν καταρριφθεί από καιρό και με αποδείξεις αλλά αυτό δεν αποτέλεσε σκάνδαλο για τα κανάλια.
Κι ο λαός στα πρόθυρα της σχιζοφρένειας προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι πήγε τόσο στραβά και αναρωτιέται γιατί δεν στρίβει το καράβι αφού άλλαξε ο καπετάνιος.
Απ'ότι φαίνεται το καράβι έχει σταθερή πορεία, χαραγμένη από χρόνια και οι ηγέτες μας απλά υποκρίνονται τους καπεταναίους. Ίσως εκεί στην κορυφή τα πράγματα να μην είναι τόσο απλά όπως τα φανταζόμαστε. Μπορεί να είναι δύσκολο ακόμα και να βγεις ζωντανός από το καράβι της πολιτικής εάν κάνεις πως σκέφτεσαι τρόπο για να στρίψει το καράβι.
Και τελικά αν κάποιος ηγέτης αργήσει στην εφαρμογή των σχεδιασμών και δεν πιάσει τους προβλεπόμενους χρόνους το σύστημα το ρίχνει στη θάλασσα με τον πιο εξευτελιστικό τρόπο προς γνώση και συμμόρφωση των επόμενων επίδοξων καπετάνιων.
Δείτε το παρακάτω video που κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα ... κι ας αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε για τη πορεία αυτής της χώρας και τη "δημοκρατία" που εγκαταστάθηκε στη Ελλάδα από τις μεγάλες δυνάμεις μετά την εκδίωξη των Οθωμανών.
ΔΙΚΤΥΟ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΔΕΣΣΑΣ - ΒΕΓΟΡΙΤΙΔΑΣ
