και διαπίστευση για τη λειτουργία τους. Η προετοιμασία μιας εταιρίας – τράπεζας βλαστοκυττάρων - για τον τελικό έλεγχο (ο οποίος γίνεται σε ετήσια βάση) που αφορά την πιστοποίηση και τη διαπίστευσή της, είναι μια επίπονη και πολύ χρονοβόρα διαδικασία, ακριβώς γιατί αφορά βιολογικά δείγματα. Αυτό διασφαλίζει τη σωστή λειτουργία της οικογενειακής τράπεζας βλαστοκυττάρων η οποία είναι διαπιστευμένη και πιστοποιημένη. Η αυτοαποκαλούμενη δημόσια τράπεζα δεν έχει ούτε πιστοποίηση, αλλά ούτε και άδεια λειτουργίας από το κράτος – γι’ αυτό και χρησιμοποιώ τον όρο “αυτοαποκαλούμενη”, επειδή δεν την έχει αναγνωρίσει κανένας νόμος ή υπουργείο ως δημόσια τράπεζα, απλά αυτοαποκαλείται δημόσια.
Ας δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στα παρακάτω, γιατί οι γονείς πέφτουν όντως θύματα παραπληροφόρησης:
1. Πολλά από τα δείγματα που δίδονται στην αυτοαποκαλούμενη δημόσια τράπεζα απορρίπτονται λόγω έλλειψης πόρων.
2. Η οικογένεια που έχει δωρήσει βλαστοκύτταρα δεν έχει καμία απολύτως πρωτεραιότητα σε εξεύρεση συμβατού μοσχεύματος αν ποτε αυτό χρειαστεί (σύμφωνα με τη νομοθεσία η οποία περιγράφεται στην ιστοσελίδα του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων). Αντίθετα, η οικογένεια που έχει φυλάξει βλαστοκύτταρα ομφάλιου λώρου σε οικογενειακή τράπεζα φύλαξης έχει τη δυνατότητα να το χρησιμοποιήσει για οποιοδήποτε μέλος της, με μεγάλη πιθανότητα ιστοσυμβατότητας.
3. Στις περισσότερες χώρες επιτρέπεται η λειτουργία των οικογενειακών τραπεζών – σε αντίθεση με αυτό που συχνά υποστηρίζουν οι “υπέρμαχοι” του δημοσίου. Θυμίζω ότι και η αυτοαποκαλούμενη δημόσια τράπεζα λειτουργεί ιδιωτική εταιρία για τη φύλαξη μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων για αυτόλογη χρήση, με κόστος σημαντικά υψηλότερο από το κόστος φύλαξης σε κάθε άλλη οικογενειακή τράπεζα!
4. Η κυρία Gluckman στην οποία αναφέρθηκε κάποιος αναγνώστης, σε πρόσφατη δήλωσή της σε ημερίδα που οργάνωσε η Ελληνική Αιματολογική Εταιρία δήλωσε ότι η δημόσια τράπεζα ομφαλοπλακουντιακών μοσχευμάτων στο Παρίσι την οποία διευθύνει και μια από τις πρώτες δημόσιες τράπεζες βλαστοκυττάρων παγκοσμίως, αναγκάστηκε να διακόψει τη λειτουργία της (να κλείσει δηλαδή) 7 φορές λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Αυτό στη Γαλλία... Στην Ελλάδα, όπου οτιδήποτε έχει να κάνει με το δημόσιο, απλά δεν λειτουργεί, τι περιμένουμε να συμβεί; Μπορεί κάποιος να αναφέρει μια δημόσια υπηρεσία (απλά, ΜΙΑ) η οποία δουλεύει σωστά σε αυτή τη χώρα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε και να υποστηρίξουμε την προσπάθεια μιας δημόσιας φύλαξης βλαστοκυττάρων;
5. Η κυρία Gluckman έχει ήδη ιδρύσει ιδιωτική τράπεζα φύλαξης βλαστοκυττάρων...
6. Δυστυχώς στην εκπομπή του κ. Αυγερόπουλου στον Εξάντα, υπήρξε μια μονόπλευρη πληροφόρηση του κοινού, η οποία προήλθε μόνο από κάποιους Έλληνες αιματολόγους. Υπάρχουν επιστημονικά εγκυρότατες μελέτες και δημοσιεύσεις οι οποίες λένε ακριβώς τα αντίθετα (η πιο πρόσφατη η οποία αφορά 50.417 μεταμοσχεύσεις αιμοποιητικών βλαστικών κυττάρων δημοσιεύτηκε το 2010). ‘Οτι δηλαδή, η πλειοψηφία των μεταμοσχεύσεων για τις οποίες χρησιμοποιούνται τα βλαστοκύτταρα παγκοσμίως είναι αυτόλογες, καταρρίπτοντας κάθε αντίθετο επιχείρημα. Επιπλέον, σύμφω! να με την πρόσφατη παγκόσμια αυτή μελέτη στην οποία ανφέρθηκα, ακόμα και στην περίπτωση αλλογενών μεταμοσχεύσεων, ένας συμβατός, συγγενής δότης αιμοποιητικών βλαστικών κυττάρων μπορεί να αποτελεί την πιο αποδοτική πηγή θεραπείας για ασθενείς που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες. Αυτό το τελευταίο υποστηρίζει απόλυτα τη φύλαξη βλαστοκυττάρων σε οικογενειακή τράπεζα. Για όσους ενδιαφέρονται, η μελέτη αυτή η οποία αφορούσε 50.417 μεταμοσχεύσεις αιμοποιητικών βλαστικών κυττάρων, έχει δημοσιευτεί στο εγκυρότατο επιστημονικό περιοδικό Journa! l of the American Medical Association (Gratwohl A et al. Hemat! opoietic Stem Cell Transplantation: A Global Perspective. JAMA. 2010;303:1617-1624). Να πιστέψουμε μια ομάδα υπέρμαχων του δημοσίου στην Ελλάδα, ή μια καταξιωμένη παγκόσμια μελέτη δημοσιευμένη σε εγκυρότατο επιστημονικό περιοδικό; Γιατί αυτοί οι λίγοι αιματολόγοι, οι οποίοι ξεσπούν όλο τους το μένος στην ιδιωτική επιστημονική πρωτοβουλία, δεν δημοσιεύουν τις απόψεις τους (βασιζόμενοι όμως σε κάποια μελέτη που θα έχουν κάνει οι ίδιοι) σε κάποιο αντίστοιχου παγκοσμίου κύρους επιστημονικό περιοδικό, αλλά θα πρέπει όλοι εμείς οι υπόλοιποι να βασιζόμαστε ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ στα λόγια τους; Τα γεγονότα και η παγκόσμια επιστημονική πραγματικότητα τους διαψεύδει, καταρρίπτει κάθε επιχείρημά τους και τους απομονώνει ακόμα περισσότερο... Απλά οι περισσότεροι από εμάς, δεδομένου ότι δεν είμαστε επιστήμονες, δεν μπορούμε να το ψάξουμε αν αυτά που λένε στέκουν και απλά παραμένουμε θεατές (ή ακροατές) σε όλα αυτά που δηλώνει μια ομάδα ανθρώπων.
7. Η εκπομπή του ΕΞΑΝΤΑ (την οποία επαναλάμβανε ξανά και ξανά η ΚΡΑΤΙΚΗ τηλεόραση – αναρρωτηθείτε γιατί), συνέπεσε με μια καμπάνια για την δημόσια φύλαξη ομφαλοπλακουντιακού αίματος (έντυπα, τηλεοπτικές διαφημίσεις κλπ). Αυτό που δεν ξέρει κανένας είναι ότι Η ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΑΥΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Αν ψάξει κάποιος λίγο, θα βρει ποιες είναι αυτές οι φαρμακευτικές εταιρίες, στο πίσω μέρος των φυλλαδίων που μοιράστηκαν γι’ αυτό το σκοπό. Βγάλτε τα συμπεράσματά σας – όποια και αν είναι αυτά – για το λόγο που οι εταιρίες αυτές χρηματοδότησαν μια ομάδα γιατρών. Σε άλλες χώρες οι φαρμακευτικές εταιρίες χρηματοδοτούν έρευνα, γιατί άραγε στην Ελλάδα χρηματοδοτούν μια καμπάνια για να διαδοθούν οι απόψεις μιας ομάδας ιατρών; Απλά αναρρωτηθείτε...
Τα παραπάνω είναι απλά ελαχιστα από αυτά που θα ήθελα να αναφέρω. Δεν με πείθει καθόλου ο ανιδιοτελής χαρακτήρας όλων αυτών των ανθρώπων του δημοσίου οι οποίοι παράγουν υποσχέσεις, απλά για να αντλήσουν (δωρεάν!) χρήματα φορολογούμενων Ελλήνων σε μια τόσο δύσκολη οικονομικά εποχή. Θυμηθείτε ότι για να φτιάξουν και δεύτερη δημόσια τράπεζα (!!!) κάποιοι ζητούσαν 10.000.000 ευρώ! Είμαστε μια από τις ελάχιστες χώρες στον κόσμο (ίσως η μοναδική στα ανεπτυγμένα κράτη – στα οποία δεν πιστεύω ότι ανήκουμε) η οποία συνεχώς ψάχνει να ανακαλύψει τρόπο ν! α καταστρέψει κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία, ενώ έχουμε σχεδόν 1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους (σχεδόν το 10% του πληθυσμού!) οι οποίοι παράγουν ελάχιστα (δεν θα πω καθόλου, γιατί υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν). Δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι στήνουν τα μαγαζάκια τους σε νοσοκομεία και ερευνητικά κέντρα (ακούμε για αυτά καθημερινά πλέον - και πόσα άραγε υπάρχουν που δεν αναφέρονται), είναι ντροπή να βγαίνουν και να υποστηρίζουν ότι αυτοί θα σώσουν τα παιδιά μας αν ποτέ χρειαστεί - στην ελάχιστη έστω πιθανότητα που θα χρειαστεί να γίνει μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων για να σωθεί μια ζωή...
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
