Από τη μακρινή Αυστραλία, οι μεγάλοι λευκοί καρχαρίες ήρθαν στα μέρη μας, δηλαδή στη Μεσόγειο, εξαιτίας “μίας λάθος στροφής” κατά τη μετανάστευσή τους 450.000 χρόνια πριν, όταν η... Γη ετοιμαζόταν για ακόμη μία εποχή των παγετώνων.
Μετά από αναλύσεις μιτοχονδριακού DNA, που πραγματοποίησαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Άμπερντιν, οι καρχαρίες “Carcharodon carcharias”, που βρίσκονται στη Μεσόγειο μέχρι σήμερα θεωρούνταν είναι “συγγενείς” των καρχαριών του Ατλαντικού Ωκεανού, αποδείχθηκε ότι τελικά παρέμειναν στην περιοχή μετά την παρέκκλιση μερικών καρχαριών που κυοφορούσαν, κάτι που αποδίδεται στις ακραίες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν μεταξύ των εποχών των παγετώνων.
Οι αναλύσεις του γενετικού υλικού επιβεβαίωσαν, σύμφωνα με την έρευνα, ότι οι καρχαρίες που ζουν σήμερα στη Μεσόγειο έχουν περισσότερες ομοιότητες με τους συγγενείς τους στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία, παρά με αυτούς του Ατλαντικού.
Αντίστοιχα, ο λόγος για τον οποίο εικάζεται ότι παρέμειναν, είναι επειδή τα ψάρια αυτά συνηθίζουν να επιστρέφουν, εκεί όπου γέννησαν.
Αν και το φαινόμενο που περιγράφει είναι πολύ σπάνιο, ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, Δρ. Λες Νόμπλ υποστηρίζει ότι η “λάθος στροφή” λίγων καρχαριών στη Μεσόγειο και η γέννηση εκεί έστω και ενός μικρού αρκούσε για να φέρει ένα αλλόχθον είδος στην περιοχή.
“Ο λόγος που εξακολουθούμε να έχουμε τη γενετική υπογραφή των μεγάλων λευκών καρχαριών είναι ότι μοιάζουν με τους σολομούς: αναγνωρίζουν ως σπίτι τους το σημείο όπου άφησαν τα μικρά τους και γι' αυτό πάντοτε επιστρέφουν εκεί”, υπογραμμίζει.
Οι διαφορές που εντόπισαν, βοήθησαν τους επιστήμονες να βρουν ότι ο διαχωρισμός έγινε πριν από 450.000 χρόνια.
“Ήταν μια εποχή μέσω - παγετώνων και υποθέτουμε ότι ελάμβαναν χώρα πάσης φύσεως αλλαγές στα καθοδικά ρεύματα της ανατολικής ακτής και τα ανοδικά ρεύματα της δυτικής ακτής της Αφρικής”, εξηγεί ο Δρ. Νόμπλ, που πιστεύει ότι τα θερμά ρεύματα, τα οποία ωθούν τους καρχαρίες στο Βορρά ενδέχεται να τους αποπροσανατόλισαν
Μετά από αναλύσεις μιτοχονδριακού DNA, που πραγματοποίησαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Άμπερντιν, οι καρχαρίες “Carcharodon carcharias”, που βρίσκονται στη Μεσόγειο μέχρι σήμερα θεωρούνταν είναι “συγγενείς” των καρχαριών του Ατλαντικού Ωκεανού, αποδείχθηκε ότι τελικά παρέμειναν στην περιοχή μετά την παρέκκλιση μερικών καρχαριών που κυοφορούσαν, κάτι που αποδίδεται στις ακραίες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν μεταξύ των εποχών των παγετώνων.
Οι αναλύσεις του γενετικού υλικού επιβεβαίωσαν, σύμφωνα με την έρευνα, ότι οι καρχαρίες που ζουν σήμερα στη Μεσόγειο έχουν περισσότερες ομοιότητες με τους συγγενείς τους στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία, παρά με αυτούς του Ατλαντικού.
Αντίστοιχα, ο λόγος για τον οποίο εικάζεται ότι παρέμειναν, είναι επειδή τα ψάρια αυτά συνηθίζουν να επιστρέφουν, εκεί όπου γέννησαν.
Αν και το φαινόμενο που περιγράφει είναι πολύ σπάνιο, ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, Δρ. Λες Νόμπλ υποστηρίζει ότι η “λάθος στροφή” λίγων καρχαριών στη Μεσόγειο και η γέννηση εκεί έστω και ενός μικρού αρκούσε για να φέρει ένα αλλόχθον είδος στην περιοχή.
“Ο λόγος που εξακολουθούμε να έχουμε τη γενετική υπογραφή των μεγάλων λευκών καρχαριών είναι ότι μοιάζουν με τους σολομούς: αναγνωρίζουν ως σπίτι τους το σημείο όπου άφησαν τα μικρά τους και γι' αυτό πάντοτε επιστρέφουν εκεί”, υπογραμμίζει.
Οι διαφορές που εντόπισαν, βοήθησαν τους επιστήμονες να βρουν ότι ο διαχωρισμός έγινε πριν από 450.000 χρόνια.
“Ήταν μια εποχή μέσω - παγετώνων και υποθέτουμε ότι ελάμβαναν χώρα πάσης φύσεως αλλαγές στα καθοδικά ρεύματα της ανατολικής ακτής και τα ανοδικά ρεύματα της δυτικής ακτής της Αφρικής”, εξηγεί ο Δρ. Νόμπλ, που πιστεύει ότι τα θερμά ρεύματα, τα οποία ωθούν τους καρχαρίες στο Βορρά ενδέχεται να τους αποπροσανατόλισαν
cosmo.gr
