Προς το τέλος της διακυβέρνησης της χώρας από την ΝΔ άρχισε να διατυμπανίζει τα κατορθώματά του αναφέροντας τα πάμπολλα εκατομμύρια ευρώ που διέθεσε για επενδύσεις μέσω των ΠΕΠ. Μόνο που όλα αυτά τα χρήματα δόθηκαν χωρίς πρόγραμμα και σχεδιασμό. Σκορπίστηκαν στον άνεμο λες και περίσσευαν και δεν ήξερε τι να τα κάνει. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα χρήματα δόθηκαν σε πολύ μικρές επενδύσεις – ύψους 30~50 χιλιάδων ευρώ και μη βιώσιμες ουσιαστικά – μόνο και μόνο για να μπορεί στο τέλος της θητείας του να εμφανίσει κάποια νούμερα καλύτερα των προκατόχων του και να δείξει στην ΕΕ ότι αύξησε την απορρόφηση των σχετικών κονδυλίων. Γέμισε η χώρα σουβλατζίδικα και ψιλικατζίδικα, αλλά και άλλων ειδών μικρομάγαζα, τα οποία μετά βίας μπορούν να επιβιώσουν 2~3 χρόνια (στην λαβωμένη ήδη από την κρίση αγορά) και σίγουρα στην πενταετία που ανέφερε το πρόγραμμα θα έχουν βουλιάξει στα χρέη.
Ούτε ανάπτυξη, ούτε αύξηση της παραγωγής και της ανταγωνιστικότητας, ούτε αύξηση της απασχόλησης αφού στην πλειοψηφία τους αυτές οι επενδύσεις δημιούργησαν θέσεις εργασίας μετρούμενες στα δάχτυλα του ενός χεριού και τις οποίες κατέλαβαν – στις περισσότερες των περιπτώσεων - άτομα της οικογενείας των επενδυτών τα οποία πολλές φορές είχαν ήδη κάποια άλλη απασχόληση είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα.
Και τους ίδιους τους επενδυτές δεν μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει, γιατί ζώντας σ’ ένα κράτος εχθρικό προς τον πολίτη όπως και προς κάθε είδους επένδυση και επενδυτή, προσπάθησαν να κερδίσουν χρόνο και χρήμα (βάζοντας στην άκρη 5~10 χιλιάδες ευρώ από τις υπερτιμολογήσεις) για την επιβίωσή τους.
Στον υπουργό όμως και στην κυβέρνηση δεν μπορεί κανείς να δώσει άλλοθι και συγχωροχάρτι για την παράλογη και ανεύθυνη πολιτική τους.
Εάν δεν υπάρξει κεντρικός σχεδιασμός για τον καθορισμό των απαραίτητων επενδύσεων και την κατανομή αυτών σε όλη τη χώρα δεν πρόκειται ποτέ να «πιάσουν τόπο» τα χρήματα που θα δοθούν και επομένως η ανάπτυξη και η έξοδος της χώρας από την ύφεση θα παραμείνουν όνειρο απατηλό.
Η κυβέρνηση οφείλει – σε συνεργασία με τις περιφέρειες, αφού πλέον μπαίνουμε στην εποχή του Καλλικράτη – να προχωρήσει στην καταγραφή των απαιτήσεων και δυνατοτήτων της κάθε περιοχής (είτε αυτή είναι διοικητική περιφέρεια του Καλλικράτη είτε γεωγραφική) ώστε να δημιουργήσει έναν χάρτη με όλες τις απαραίτητες και ικανές για την ανάπτυξη της χώρας επενδύσεις και εν συνεχεία να ζητήσει την εκδήλωση ενδιαφέροντος γι αυτές πρώτα από τους εντός και μετά από τους εκτός χώρας επενδυτές.
Δεν είναι δυνατόν ο οποιοσδήποτε από εμάς, επειδή έχει κάποιο μικρό ή μεγάλο κεφάλαιο ή κάποιον διαθέσιμο χώρο ή εξοπλισμό και γνώσεις ή έστω απλά και μόνο την όρεξη για δουλειά, να εντάσσεται σε κάποιο από τα επενδυτικά-επιδοτούμενα προγράμματα χωρίς σχέδιο και στόχο, χωρίς την ουσιαστική συμβολή στην ανάπτυξη της χώρας. Η ενδεχόμενη επιτυχία ενός ή λίγων τυχερών ή έξυπνων επενδυτών δεν σημαίνει υποχρεωτικά και επιτυχία και ανάπτυξη της χώρας. Αντίθετα ο έξυπνος αναπτυξιακός σχεδιασμός από την κεντρική διοίκηση και η επιτυχία των επιλεγμένων δράσεων θα επιφέρει την συνολική ανάπτυξη της χώρας η οποία θα συμπαρασύρει και κάθε πολίτη που θέλει να συμμετέχει σε αυτήν.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
