Μήπως η κυβέρνηση (όπως και οι προηγούμενες) προτιμά να εισπράττει τους φόρους μετά προστίμων και για τον λόγο αυτό κάνει ότι μπορεί για να δυσκολέψει την ζωή των φορολογουμένων;
Όταν ο φορολογούμενος οφείλει ΦΠΑ (μόνο οι άνεργοι δεν οφείλουν σ’ αυτή τη χώρα!) η εφορία δεν δέχεται την φορολογική δήλωση αν ταυτόχρονα δεν γίνει και καταβολή χρημάτων! Δεν φτάνει δηλαδή που χρωστά τον ΦΠΑ, αναγκάζεται να είναι και ασυνεπής ως προς την υποβολή της φορολογικής δήλωσης και μπαίνει αμέσως στο στόχαστρο μόνο και μόνο επειδή έτσι θέλει η εφορία κι όχι επειδή ο ίδιος το επιθυμεί!
Δεν θα ήταν καλύτερα – και για τις δύο πλευρές – να γίνεται δεκτή η φορολογική δήλωση ασχέτως οφειλής και να ακολουθεί ο έλεγχος και τυχόν διακανονισμός για την καταβολή των οφειλομένων;
Ετσι κι αλλιώς η εφορία έχει το πάνω χέρι και όποτε θέλει (αν θέλει και αν «την παίρνει») δένει χειροπόδαρα τον οποιονδήποτε οφειλέτη.
Και εν συνεχεία, κατά τον καθορισμό των δόσεων, δεν θα ήταν καλύτερα ο αριθμός τους και το ελάχιστο ποσό δόσης να προκύπτει εξετάζοντας την κάθε περίπτωση χωριστά έτσι ώστε και ο φορολογούμενος να επιζεί και η εφορία να εισπράττει τα οφειλόμενα;
Είναι δυνατόν – ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης – η κυβέρνηση που με τις δικές της επιλογές έχει καταστρέψει την οικονομία του τόπου να εκμηδενίζει και την τελευταία ελπίδα του κάθε πολίτη, της κάθε οικογένειας, για επιβίωση;
Είναι δυνατόν να ζητά από τον φορολογούμενο, την στιγμή που του έχει στερήσει την δυνατότητα για αξιοπρεπή διαβίωση και κάλυψη ακόμα και των βασικών αναγκών και υποχρεώσεων, να καταβάλει κάθε μήνα 200 ή 300 € ως ελάχιστη δόση όταν αυτός έχει φθάσει στο σημείο να πανηγυρίζει αν τα έσοδά του ξεπεράσουν τα 600 € το μήνα;
Με τον τρόπο αυτό ο πολίτης δεν πρόκειται να δει ποτέ άσπρη μέρα (άρα κατ’ επέκταση και η οικονομία της χώρας η οποία από την ευρωστία των πολιτών εξαρτάται και όχι από τα πανάκριβα δάνεια που παίρνει κάθε λίγο) και η εφορία, δηλ. το κράτος, δεν πρόκειται να επιτύχει αύξηση των δημοσίων εσόδων (καθημερινή διαπίστωση τον τελευταίο καιρό).
Απ’ την άλλη πάλι, όταν η εφορία για τον οποιονδήποτε λόγο οφείλει επιστροφή φόρων στον φορολογούμενο αρνείται τον συμψηφισμό προβάλλοντας την βλακώδη δικαιολογία των διαφορετικών «κωδικών εσόδων»!
Ο φορολογούμενος μία τσέπη έχει και απ’ αυτήν βγαίνουν τα χρήματα είτε είναι για τους φόρους, είτε για το super market, είτε για την βενζίνη του αυτοκινήτου, είτε για το πετρέλαιο του καλοριφέρ. Δεν τον ενδιαφέρουν οι κωδικοί που όρισαν κάποιοι «διάττοντες αστέρες» της δημόσιας διοίκησης των οποίων το IQ δεν φαίνεται ούτε με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Τον ενδιαφέρει η επιβίωσή του. Και έχει την απαίτηση από το κράτος να τον σέβεται και να είναι δίκαιο απέναντί του όπως και το κράτος έχει τις ίδιες απαιτήσεις απ’ αυτόν.
Και δεν χρειάζεται να γίνει αναφορά στην ανταποδοτικότητα των φόρων την οποία ο Ελληνας πολίτης δεν έχει ποτέ γνωρίσει!
Καλό θα ‘ταν λοιπόν να επανέλθει στην δημόσια διοίκηση η απλή κοινή λογική μήπως καταφέρουμε κάποια μέρα να ξαναθυμηθούμε τι σημαίνει ευημερία.
