Δυστυχώς μέχρι τώρα όλα έχουν δείξει ότι ο Έλληνας αποφεύγει συστηματικά και συνειδητά την υιοθέτηση αυτής της φράσης σε σημείο να αναρωτιέται κανείς εάν πλέον αποτελεί μία «κλινική» περίπτωση κατά αποκλειστικότητα του λαού μας, εφόσον και η σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία έχει πλέον αποδείξει ότι απέχει παρασάγγας από μία τέτοια (α)λογική !
Θα πρέπει πρώτα από όλα να καταλάβουμε τη σημασία της φράσης «είμαστε ό, τι ψηφίζουμε». Συγκεκριμένα και απλά λοιπόν, στην παρούσα φάση των δημοτικών εκλογών, εάν επιλέξω για Δήμαρχο πολίτη άξιο και έντιμο, άξιος και έντιμος έχω κάθε δικαίωμα να αυτοαποκαλούμαι και εγώ. Εάν από την άλλη με τη ψήφο μου συνδράμω στην ανάδειξη ενός «κατά συρροή» διεφθαρμένου και ανάξιου πολίτη για τη θέση του Δημάρχου τότε δεν έχω σε καμιά περίπτωση το δικαίωμα να απαρνηθώ τους ίδιους τίτλους, δηλαδή του διεφθαρμένου και του ανάξιου, και για τον ίδιο μου τον εαυτό. Μετατρέπομαι με δυο λόγια αυτομάτως σε «ηθικό αυτουργό» ενός πολιτικού και κυρίως κοινωνικού εγκλήματος κατά των ίδιων των συμπολιτών μου.
Η ψήφος μας είναι (ή έστω θα έπρεπε να είναι) η αποτύπωση της προσωπικότητάς μας, της ίδιας μας της ύπαρξης ως όντα με λογική και άποψη. Όσο σημαντική και απόλυτη είναι η υπογραφή μας, άλλο τόσο σημαντική και καθοριστική είναι και η ψήφος μας σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι είναι το μόνο εργαλείο, όπλο κανονικό η ψήφος μας απέναντι σε κάθε πράξη που εναντιώνεται με τα δικαιώματα και τα συμφέροντα μας. Είναι το άλφα και το ωμέγα σε κάθε δημοκρατική κοινωνία και ως δημοκράτες είμαστε υποχρεωμένοι αυτό το όπλο μας να το διαφυλάξουμε. Η λέξη «αποχή» δεν μπορεί να αποτελεί πια άλλοθι παρά μόνο σε άτομα που θεωρούν τον εαυτό τους χαμηλότερο των νοητικών περιστάσεων αλλά και υποχείριο του οποιουδήποτε. Όταν δεν ψηφίζεις αφήνεις όλους τους άλλους να αποφασίσουν για εσένα. Είναι σα να μπαίνουν στο χώρο σου, στο σπίτι σου και να αποφασίζουν για αυτό χωρίς τη συγκατάθεσή σου.
Ο Καλλικράτης αποτελεί πραγματικότητα. Η πρώτη Κυριακή των εκλογών έδειξε ότι οι ψηφοφόροι κρύφτηκαν προς το παρόν πίσω από τα κόμματα. Έχουν την υποχρέωση όμως στο δεύτερο γύρω να αποφασίσουν με βάση τον άνθρωπο και την ικανότητά του να διαχειριστεί τον τόπο τους και τα συμφέροντά τους.
Είμαι ένας νέος άνθρωπος, κάτοικος του νέου δήμου Φαρκαδόνας και μένω στο Πετρωτό. Δεν απέχω, αντιθέτως εμμένω στην ανάδειξη του ικανότερου γιατί αγαπώ τον τόπο μου. Η ψήφος μου καθοριστική. Θα ήταν ίσως απρεπές για κάποιους να πω τι ψηφίζω. Μπορώ να πω όμως τι δε θα ψηφίσω. Δε ψηφίζω τη λογική ενός Δημάρχου για την κατάληψη απλώς μίας καρέκλας. Δε ψηφίζω τη λογική ενός Δημάρχου που δουλεύει και «εργάζεται» μόνο για τους ψηφοφόρους του-υποχρέωση του είναι να άρχεται και να εργάζεται για όλο τον λαό, για όλο τον δήμο. Δε ψηφίζω τη λογική του κάνω οτιδήποτε για να εκλεγώ με μέσα ανήθικα, με νοθεία και εξαπάτηση. Δεν είμαι της λογικής να επιμένω για πολλοστή φορά στην ανάδειξη ενός ατόμου που έχει αποδείξει ότι η διαχείριση των οικονομικών του δήμου από τον ίδιο ήταν τελικά αξιοθρήνητη και άκρως επιβλαβής για τους πολίτες.Έχω άποψη για το μέλλον του τόπου μου, πιστεύω απόλυτα σε αυτή και δε φοβάμαι να την εκφράσω. Μόνος φόβος μου να μην καταντήσω ένας πολίτης άβουλος, χωρίς γνώμη και άποψη, πρόβατο σε χέρια διεφθαρμένων.
Π Μ 22 ετών
Πολίτης δήμου Φαρκαδόνας
