της κυβέρνησης Ομπάμα τις επόμενες ημέρες – για την Ελλάδα ωστόσο, τα δύο σημεία την αφορούσαν αποδείχθηκαν ήσσονος σημασίας.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε πως αν κάτι χαρακτήρισε τα έγγραφα της WikiLeaks δεν ήταν τόσο η στρατηγική τους σημασία όσο ο εστιασμός σε πολιτικά πρόσωπα, προσφέροντας μισή ανάσα ανακούφισης στην παγκόσμια διπλωματία.
Αντίθετα όμως στην ελληνική περίπτωση, οι αποκαλύψεις εστίασαν σε δύο μεγάλα εθνικά θέματα, που όμως δεν περιείχαν κάτι ανατρεπτικό ή σοκαριστικό.
Και αυτό γιατί, επί παραδείγματι, είναι δεδομένο πως η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει το “πάνω χέρι” στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, αφού αποτελεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η φράση λοιπόν του υφυπουργού Εξωτερικών Φεριντούν Σινιρλίογλου ότι οι ελληνοκύπριοι είναι άτρωτοι – φυσικά με μεγάλη δόση υπερβολής – δεν σόκαρε κανέναν.
Ούτε την Κύπρο, ούτε την Ελλάδα, πόσο μάλλον την ίδια την ΕΕ.
Ήταν ενδιαφέρον πάντως το πώς μάθαμε ή εν πάση περιπτώσει επιβεβαιωθήκαμε για το πώς θέλει η Τουρκία την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος, δεδομένου ότι ο ευρωπαϊκός στόχος είναι βασικός πολιτικός άξονας της κυβέρνησης Ερντογάν.
Από την άλλη μεριά, το θέμα της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, αναφέρθηκε ακροθιγώς, με μία φράση που κάποιο έντονα συνομωσιολογικό μυαλό μπορεί να θεωρήσει “ορόσημο” της εκλογής Παπανδρέου.
"Μια πιο ήπια συντηρητική κυβέρνηση ή μια σοσιαλιστική κυβέρνηση θα είναι ένας πιο ισχυρός και πιο ευέλικτος εταίρος στις διαπραγματεύσεις" φέρεται να λέει διπλωματικός ακόλουθος στις 16 Σεπτεμβρίου του 2009.
Δηλαδή λίγο καιρό πριν από τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών.
Το μόνο σίγουρο σε αυτήν την υπόθεση είναι ότι η διεθνής κοινότητα, και ιδιαίτερα οι χώρες που έχουν άμεσο ενδιαφέρον για την εσωτερική κατάσταση της Ελλάδας, είχαν καταλάβει πως η κυβέρνηση του Καραμανλή ήταν έτοιμη να αποχωρήσει από την εξουσία. Είτε ηθελημένα είτε όχι.
Πάντως η έλλειψη σημαντικών αναφορών σε ελληνικά ζητήματα μας επιβεβαιώνει πως η Ελλάδα περνάει διπλωματικά απαρατήρητη...
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε πως αν κάτι χαρακτήρισε τα έγγραφα της WikiLeaks δεν ήταν τόσο η στρατηγική τους σημασία όσο ο εστιασμός σε πολιτικά πρόσωπα, προσφέροντας μισή ανάσα ανακούφισης στην παγκόσμια διπλωματία.
Αντίθετα όμως στην ελληνική περίπτωση, οι αποκαλύψεις εστίασαν σε δύο μεγάλα εθνικά θέματα, που όμως δεν περιείχαν κάτι ανατρεπτικό ή σοκαριστικό.
Και αυτό γιατί, επί παραδείγματι, είναι δεδομένο πως η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει το “πάνω χέρι” στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, αφού αποτελεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η φράση λοιπόν του υφυπουργού Εξωτερικών Φεριντούν Σινιρλίογλου ότι οι ελληνοκύπριοι είναι άτρωτοι – φυσικά με μεγάλη δόση υπερβολής – δεν σόκαρε κανέναν.
Ούτε την Κύπρο, ούτε την Ελλάδα, πόσο μάλλον την ίδια την ΕΕ.
Ήταν ενδιαφέρον πάντως το πώς μάθαμε ή εν πάση περιπτώσει επιβεβαιωθήκαμε για το πώς θέλει η Τουρκία την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος, δεδομένου ότι ο ευρωπαϊκός στόχος είναι βασικός πολιτικός άξονας της κυβέρνησης Ερντογάν.
Από την άλλη μεριά, το θέμα της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, αναφέρθηκε ακροθιγώς, με μία φράση που κάποιο έντονα συνομωσιολογικό μυαλό μπορεί να θεωρήσει “ορόσημο” της εκλογής Παπανδρέου.
"Μια πιο ήπια συντηρητική κυβέρνηση ή μια σοσιαλιστική κυβέρνηση θα είναι ένας πιο ισχυρός και πιο ευέλικτος εταίρος στις διαπραγματεύσεις" φέρεται να λέει διπλωματικός ακόλουθος στις 16 Σεπτεμβρίου του 2009.
Δηλαδή λίγο καιρό πριν από τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών.
Το μόνο σίγουρο σε αυτήν την υπόθεση είναι ότι η διεθνής κοινότητα, και ιδιαίτερα οι χώρες που έχουν άμεσο ενδιαφέρον για την εσωτερική κατάσταση της Ελλάδας, είχαν καταλάβει πως η κυβέρνηση του Καραμανλή ήταν έτοιμη να αποχωρήσει από την εξουσία. Είτε ηθελημένα είτε όχι.
Πάντως η έλλειψη σημαντικών αναφορών σε ελληνικά ζητήματα μας επιβεβαιώνει πως η Ελλάδα περνάει διπλωματικά απαρατήρητη...
contra.gr
