Αν καταλαβαίνω καλά, η 6η Δεκεμβρίου θα καθιερωθεί ως μια ακόμη μέρα παραναλώματος της Αθήνας.
Θα θεσμοθετηθεί στο επαναστατικό ημερολόγιο ως μια μέρα που η Αθήνα επαναστατικώ δικαίω πρέπει να καίγεται, οι κακές βιτρίνες του καπιταλισμού να σπάνε, να πυρπολούνται δεκάδες αυτοκίνητα χυδαίων μικροαστών, να γίνεται ένας πανικός, όπου σε αυτόν μια χούφτα «ευαίσθητων» νεαρών θα εγκλωβίζουν 3 εκατομμύρια πολίτες τους οποίους έχουν γραμμένους εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Τι «σπάμε» λοιπόν σήμερα; Την εγκληματική πράξη ενός αλήτη αστυνομικού, ο οποίος, ωστόσο, συνελήφθη, παραδόθηκε στη Δικαιοσύνη και τιμωρήθηκε με τον παραδειγματικότερο τρόπο ως εγκληματίας; (Δικαιοπραξία σπάνια για παρόμοια γεγονότα…). Πρόκειται για μια κατάκτηση η οποία δεν επισημάνθηκε, μια και δεν προωθεί… την «επαναστατική» διαδικασία. Εδώ τελειώνει το έγκλημα. Προς τι λοιπόν τα δακρυγόνα και τα δάκρυα; «Θεσμικά» πρέπει να σπάμε την πρωτεύουσα γιατί… αυτή ξέρει; Στηρίζεται σε καμιά λογική αυτή η πρακτική, αυτό το μπάχαλο; Τι προσπαθούν να στήσουν στις αδύναμες πλάτες ενός απίστευτα άδικα δολοφονημένου νεαρού από ένα απόβρασμα το οποίο – επαναλαμβάνω – έλαβε αυτό που του άξιζε; Με το να προσδίδουν στον Αλέξη ιδιότητες τις οποίες ουδέποτε είχε και πολύ περισσότερο ούτε και διεκδίκησε όσο ζούσε, τι πετυχαίνουν;
Ο Αλέξης ήταν ένα παιδί που σαν όλα τα παιδιά ποθούσε να χαρεί τη ζωή, ό,τι πιο ιερό δηλαδή, γι’ αυτό και ο χαμός του υπήρξε τραγικός. Δεν πρόλαβε να ορίσει εντολοδόχους, που θα διαχειριστούν τη μνήμη του, προβάλλοντάς τον σαν κάτι που δεν υπήρξε ποτέ παρά μόνο στην προβληματική φαντασία κάποιων. Το να προσβάλλεις τη μνήμη κάποιου είναι εύκολο, το να τη σεβαστείς θέλει ό,τι δεν διαθέτουν οι κουκουλοφόροι!
--------------------------------------------------------------------------------
http://www.topontiki.gr/article/12115
