ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Η αιώνια διαμάχη μεταξύ των Ελλήνων και των Περσών βρίσκεται ακόμη μια φορά σε κορύφωση.
Το έτος 610 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ηράκλειος ανέτρεψε τον τύραννο Φωκά και ανέλαβε την εξουσία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που πολύ λίγο θύμιζε το πανίσχυρο κράτος του πρόσφατου παρελθόντος. Ο στρατός ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτος, τα κρατικά ταμεία άδεια και η άλλοτε αποτελεσματική διπλωματία είχε αποτύχει παταγωδώς. Οι δύο κυριότεροι εχθροί του Βυζαντίου, Άβαροι και Πέρσες, είχαν συμμαχήσει εναντίον του και απειλούσαν την ίδια την ύπαρξη της Ελληνίζουσας Αυτοκρατορίας. Οι Άβαροι, ένας λαός Μογγολικής προέλευσης, μαζί με τους Σλάβους συμμάχους τους, καταδυνάστευαν τη χερσόνησο του Αίμου και οι Πέρσες προήλαυναν στην Ανατολή.
Το έτος 610 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ηράκλειος ανέτρεψε τον τύραννο Φωκά και ανέλαβε την εξουσία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που πολύ λίγο θύμιζε το πανίσχυρο κράτος του πρόσφατου παρελθόντος. Ο στρατός ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτος, τα κρατικά ταμεία άδεια και η άλλοτε αποτελεσματική διπλωματία είχε αποτύχει παταγωδώς. Οι δύο κυριότεροι εχθροί του Βυζαντίου, Άβαροι και Πέρσες, είχαν συμμαχήσει εναντίον του και απειλούσαν την ίδια την ύπαρξη της Ελληνίζουσας Αυτοκρατορίας. Οι Άβαροι, ένας λαός Μογγολικής προέλευσης, μαζί με τους Σλάβους συμμάχους τους, καταδυνάστευαν τη χερσόνησο του Αίμου και οι Πέρσες προήλαυναν στην Ανατολή.
Το 611 οι Πέρσες επιτέθηκαν στη Συρία και κατέλαβαν την Αντιόχεια, ενώ το 613 ήταν η σειρά της Δαμασκού. Το 614 έπεσε η Ιερουσαλήμ με τον Τίμιο Σταυρό να αποτελεί πολύτιμο λάφυρο του Πέρση βασιλιά Χοσρόη και τους χριστιανούς κατοίκους της πόλης είτε να σφαγιάζονται είτε να πωλούνται ως σκλάβοι στη μακρινή ανατολή. Σειρά είχε η Μικρά Ασία όπου οι Πέρσες έφτασαν και κατέλαβαν τη Χαλκηδόνα το 616! Οι Άβαροι ενθαρρυμένοι από τις νίκες των συμμάχων τους πλησίασαν το 619 τη Θεσσαλονίκη απειλώντας ακόμα και τη Κωνσταντινούπολη, ερημόνωντας στη κυριολεξία όλη την ύπαιθρο στο διάβα τους!
Ο Αυτοκράτορας απογοητευμένος από την κατάσταση σκεφτόταν να μεταφέρει τη πρωτεύουσα τους κράτους στη βόρεια Αφρική, από όπου καταγόταν η οικογένεια του, αλλά ο δυναμικός πατριάρχης Σέργιος τον απέτρεψε, δίνοντας του σε μορφή δανείου όλο τον πλούτο της εκκλησίας για να αναδιοργανώσει το στρατό και γενικά τη κρατική δομή.
Η πρώτη ενέργεια του Ηράκλειου ήταν να συνάψει ειρήνη με τους Αβάρους καταλάβοντας το απίστευτο ποσό των 150,000 χρυσών νομισμάτων το χρόνο. Παράλληλα ενίσχυσε και τους εχθρούς των Αβάρων, τους Κροάτες και τους Σέρβους, ώστε να μη κινούνται αυτοί ανενόχλητοι στη χερσόνησο του Αίμου. Η Βυζαντινή διπλωματία και Υψηλή Στρατηγική άρχισαν να λειτουργούν και πάλι όπως παλιά!
Σχεδόν ταυτόχρονα ο Αυτοκράτορας οργάνωσε το σύστημα των Θεμάτων στη Μικρά Ασία. Παραχωρήθηκαν κτήματα σε στρατιωτικές οικογένειες με αντάλλαγμα την υπηρεσία τους στον εθνικό, πλέον, στρατό της Αυτοκρατορίας. Με αυτό το σύστημα συγκεντρώθηκε στράτευμα 120,000 αντρών που στηρίχθηκε για πρώτη φορά στο ιππικό (κατάφρακτους και τοξότες), καθώς οι Πέρσες πολεμούσαν στις πεδιάδες της ανατολής κυρίως ως έφιπποι πολεμιστές και είχαν μεγάλο πλεονέκτημα. Το Πάσχα του 622 ο Ηράκλειος έφτασε στη Καισάρεια και ύστερα από σκληρή εκπαίδευση, ξεκίνησε επικεφαλής του στρατού για τη "μυθική" επέλαση του ανατολικά!
