και το μέλλον της χώρας αναλόγως της οπτικής γωνίας και ενδεχομένως των σκοπιμοτήτων που ο καθένας εξυπηρετεί. Όλοι εστιάζουν στο δημόσιο χρέος και στα ελλείμματα και με βάση αυτά αναπτύσσονται σενάρια και δεχόμαστε ως έθνος υποτιμητικές και ξεδιάντροπες συμπεριφορές και κριτικές για όλα τα κακά του κόσμου.
Είναι όμως σκόπιμο να διευκρινίσουμε ότι η οικονομική κατάσταση μιας χώρας δεν εξαρτάται μόνο από το δημόσιο χρέος και την τάση του ελλείμματος αλλά και από το ιδιωτικό χρέος, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται τα χρέη των τραπεζών, επιχειρήσεων και ιδιωτών.
Τυχόν διαχρονική αύξηση του πρώτου διακυβεύει την δυνατότητα μιας χώρας να προσφεύγει στις αγορές για άντληση χρημάτων για αναχρηματοδότηση του χρέους της το οποίο θα επιδεινώνεται στο βαθμό που τα ελλείμματα από την κεντρική κυβέρνηση συνεχίζονται.
Τυχόν διαχρονική αύξηση του ιδιωτικού χρέους σε βαθμό που να επέρχεται αδυναμία διαχείρισής του, δημιουργεί αλυσιδωτές επιπτώσεις στο τραπεζικό σύστημα και ντόμινο κατάρρευσης όλων των εμπλεκομένων με ότι αυτό συνεπάγεται και στα δημοσιονομικά της χώρας.
Ετσι λοιπόν η οικονομική κρίση μιας χώρας μπορεί να εξαρτάται από διαφορετικές αιτίες. Σε αρκετές οφείλεται στην ανευθυνότητα και ανεπάρκεια των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών της που δημιούργησαν τα γνωστά φαινόμενα κακοδιοίκησης και διαχείρισης, τις περισσότερες φορές για πολιτικές ή και προσωπικές σκοπιμότητες, λόγοι που έχουν αναλυθεί κατά κόρον. Σε αρκετές άλλες οφείλεται στην υπερχρέωση του ιδιωτικού τομέα μέσα από υπερκατανάλωση που με την σειρά της οδήγησε σε αθρόες βιομηχανικές και εμπορικές επενδύσεις, δυσανάλογες της πραγματικής ζήτησης, αλόγιστες επενδύσεις σε ακίνητα και real estate, τα περισσότερα με τραπεζικό δανεισμό, επενδύσεις σε υψηλού ρίσκου χρηματοοικονομικά προϊόντα, κλπ. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι τραπεζική κρίση λόγω της διαφαινόμενης αδυναμίας των οφειλετών να αποπληρώσουν τα χρέη που δημιούργησαν και που στην συντριπτική πλειοψηφία διαμορφώνουν τις γνωστές φούσκες. Η αδυναμία αποπληρωμής θα μεγαλώνει καθημερινά και θα γίνεται χιονοστιβάδα στο βαθμό που η αποβιομηχανοποίηση και κατ' επέκταση, η ανεργία θα αυξάνεται και η ύφεση θα βαθαίνει, κλπ.
Αυτός είναι και ο μεγάλος φόβος των εθνικών κυβερνήσεων με υψηλό ιδιωτικό χρέος καθ' ότι θα βρεθούν εκ των πραγμάτων στην ανάγκη να διασώσουν το τραπεζικό τους σύστημα, αναλαμβάνοντας τα επισφαλή χρέη του, σε βάρος τόσο των προϋπολογισμών, όσο και των πολιτών τους. Αυτός είναι και ο λόγος που οι διεθνείς επενδυτές αρχίζουν πλέον να προσθέτουν στα δημόσια και τα ιδιωτικά χρέη, αφού τα κράτη αργά ή γρήγορα αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις των τραπεζών τους.
Στο πίνακα που ακολουθεί, παρουσιάζεται ανάγλυφα η πραγματική κατάσταση όλων των χωρών της ευρωζώνης και η σύγκριση με επιλεγμένες χώρες και συνολικά με τα παγκόσμια μεγέθη.
Κάθε σχόλιο και ανάλυση περιττεύει για να καταλάβουμε ότι η διάλυση της ευρωζώνης είναι θέμα χρόνου!
Σύμφωνα με τον πίνακα, στις 31.12.2009 το παγκόσμιο ΑΕΠ ανερχόταν σε 57,84 τρις δολάρια εκ των οποίων τα 12,48 τρις ή 21,5% αποτελούσε το ΑΕΠ των χωρών της ευρωζώνης. Συγχρόνως, το συνολικό παγκόσμιο χρέος των χωρών ήταν 56,9 τρις δολάρια εκ των οποίων τα 26,7 τρις ή το 47% περίπου αντιστοιχούσε στις χώρες της ευρωζώνης και στο οποίο αν συμπεριληφθούν και τα 9,09 τρίς της Αγγλίας, ανέρχεται στο 62,9%!
Το μέγεθος του παραπάνω χρέους γίνεται εφιαλτικότερο αν αναλογιστεί κανείς ότι η ευρωζώνη που αποτελεί μόλις το 4,8% του πληθυσμού της γής, οφείλει το 47% του συνολικού παγκόσμιου χρέους!
DeltaLamda
