Το θέμα είναι η αυτοσυγκράτηση, ο αυτοέλεγχος. Είμαι από ένα αρκετά μεγάλο νησί. Οι γονείς μου μέχρι και πριν 15 περίπου χρόνια δεν με άφηναν μόνο μου στην κεντρική του πλατεία. Σημείωση: Εγκληματικότητα 0. Όσον αφορά σε κάποιον που σχολίασε ότι δεν είχαν γίνει επεισόδια, ας ανατρέξει στις τότε ειδήσεις να θυμηθεί πως μόλις είχε τελειώσει αγώνας πόλο μεταξύ ολυμπιακού- παο με πολύ ξύλο εντός και εκτός του κολυμβητηρίου.
Μην ψάχνουμε για ήρωες. Η ανάγκη για ήρωες μας έχει καταντήσει σαν χώρα εκεί που είμαστε. Δοξάσαμε τους «Αρχηγούς» του Πολυτεχνείου και να σου πια αυτοί είναι που δεν ήθελαν την χούντα. Και τα κατάφεραν και έφεραν την «Δημοκρατία». Μπίστης, Λαλιώτης, Δαμανάκη, Παπουτσής και πολλοί άλλοι. Άσχετο θα πουν κάποιοι. Έγινε μια υπέρβαση εξουσίας. Σταματάει εκεί. Ότι άλλο ειπωθεί θα είναι μόνο από συμφέροντα (είτε κομματικά ή από βλακεία άλλων) Μπορεί να έχω και λάθος. Είχα αυτές τις σκέψεις και τις κατέθεσα.
Ευχαριστώ και συγνώμη αν στενοχωρώ κάποιους με τις απόψεις μου
ΥΓ. Δεν είμαι αστυνομικός και σίγουρα δεν είμαι υπέρ τους. Ούτε κατά τους όμως. Πιστεύω πως μεγάλωσα και μπορώ να κρίνω. Ας μην βγαίνει κ η μαμά του παιδιού πάντως στα κανάλια να κάνει δημόσιες σχέσεις. Όταν θρηνείς, κλείνεσαι στο καβούκι σου.
