Ουρές
απορριμματοφόρων περιμένουν τη σειρά τους για να αδειάσουν στον ΧΥΤΑ
Φυλής και να επιστρέψουν στους δήμους για να μαζέψουν τα σκουπίδια που
συσσωρεύονται....Πριν μερικά χρόνια κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι η Αττική θα θαβόταν κάτω από τόνους σκουπιδιών όχι εξαιτίας κάποιας απεργίας αλλά επειδή η ελληνική κυβέρνηση θα αποφάσιζε να εναρμονιστεί πλήρως με τις επιταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που απαιτεί αιματηρές περικοπές και απολύσεις. Οι 220 συμβασιούχοι που εργάζονται στον Ενιαίο Σύνδεσμο Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Αττικής πετιούνται στο δρόμο ύστερα από χρόνια συνεχούς εργασίας στο ΧΥΤΑ Φυλής, στο Εργοστάσιο Μηχανικής Ανακύκλωσης, στον Αποτεφρωτήρα Παθογόνων Απορριμμάτων και στους Σταθμούς Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων.
Πολλοί απ' αυτούς δουλεύουν αδιάλειπτα από το 2003 (ύστερα από εγκρίσεις υπουργικών συμβουλίων των κυβερνήσεων) καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες και έχοντας πλέον μεγάλη εξειδίκευση σε ένα επικίνδυνο και ανθυγιεινό επάγγελμα. Αποτέλεσμα; Οι ίδιοι αντικρίζουν το φάσμα της ανεργίας, ενώ χωρίς επαρκή αριθμό εργαζομένων τα σκουπίδια σχηματίζουν βουνά σ' όλη την Αττική και μαζεύονται με ρυθμούς χελώνας από άλλους... συμβασιούχους.
Και ακόμη δεν έχουμε δει τα χειρότερα, τα οποία θα έρθουν στην περίπτωση που 110 συμβασιούχοι του Συνδέσμου χάσουν τα ασφαλιστικά μέτρα που εκδικάζονται αύριο στην Ευελπίδων. Οι ίδιοι διεκδικούν να συνεχίσουν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στον ΕΣΔΚΝΑ μέχρι την οριστική εκδίκαση της υπόθεσής τους. Εχουν ως κύριο αίτημα την υπογραφή πενταετών συμβάσεων. Αν το δικαστήριο δεν τους δικαιώσει, δεν θα μπορέσουν να επιστρέψουν στις εργασίες τους και θα παρατηρηθεί εκ νέου αδυναμία μεταφοράς των απορριμμάτων στον ΧΥΤΑ.
Και το πρόβλημα διαρκώς διογκώνεται. Ακόμη 33 άτομα έχουν πάρει παράταση εργασίας μέχρι τις 12 Ιανουαρίου και 30 ακόμη από το Σταθμό Μεταφόρτωσης θα δουλέψουν μέχρι τις 15 Ιανουαρίου κατόπιν προσωρινής διαταγής. Κάπως έτσι ο νευραλγικός τομέας της δημόσιας καθαριότητας βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση και η κυβέρνηση αποδεικνύει πως δεν είχε κανέναν απολύτως σοβαρό σχεδιασμό για ένα θέμα το οποίο εκτός από ανθρώπινες ζωές αφορά και τη δημόσια υγεία.
Τα κυβερνητικά στελέχη γνώριζαν πως οι περισσότερες από τις εν λόγω συμβάσεις έληγαν μέσα στο φθινόπωρο. Ωστόσο, το σωματείο των εργαζομένων του Συνδέσμου είχε προειδοποιήσει για το επερχόμενο χάος πριν έναν χρόνο -στις 15/12/2009- όταν ψηφιζόταν ο νόμος Ραγκούση περί απολύσεων των συμβασιούχων έργου. Κανείς δεν έδωσε σημασία.
Σήμερα η λύση που προτείνεται είναι να επιτρέψουν νομοθετικά στο σύνδεσμο -αλλά και στους δήμους που έχουν παρόμοιο πρόβλημα- να προσλάβουν και πάλι συμβασιούχους! Προς το παρόν ελάχιστοι υπάλληλοι δουλεύουν μέχρι και 16 ώρες την ημέρα, επιχειρώντας μάταια να ελέγξουν 7.000 τόνους απορριμμάτων που καταλήγουν κάθε μέρα στον ΧΥΤΑ. Είναι χαρακτηριστικό πως το 2002, όταν η αντίστοιχη ποσότητα ανερχόταν σε 5.000 τόνους, προβλέφθηκαν 270 μόνιμες θέσεις, οι οποίες καλύφθηκαν, ενώ υπάρχουν ακόμη ακάλυπτες περίπου 230 οργανικές θέσεις, τα κενά των οποίων καλύπτουν εργαζόμενοι με συμβάσεις έργου.
Στα ζυγιστήρια των απορριμματοφόρων για παράδειγμα δουλεύουν 20 συμβασιούχοι. Αν φύγουν αυτοί θα παραμείνουν δύο μόνιμοι για να εξυπηρετούν σε εικοσιτετράωρη βάση 3.000 οχήματα τα οποία περνάνε από το χώρο του ΧΥΤΑ! Τις δυσμενείς συνέπειες και τους κινδύνους που θα δημιουργηθούν εξηγεί σε ανακοίνωσή του το μόνιμο επιστημονικό προσωπικό των τεχνικών διευθύνσεων του Συνδέσμου. Επισημαίνουν ότι οι συμβασιούχοι είναι κατάλληλλο εκπαιδευμένο προσωπικό, κάτι που δεν θα ισχύει με αυτούς που θα έρθουν στη θέση τους. Παράλληλα τονίζουν πως δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί το κενό αυτών των ανθρώπων μέσω συνεχών διπλοβαρδιών, καθώς υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο εργατικών ατυχημάτων.
Μία άλλη σημαντική διάσταση που τονίζουν οι μηχανικοί είναι η οικονομική ζημιά του Συνδέσμου από όλο αυτό το χάλι.
Μόνοι κερδισμένοι είναι οι μεγαλοεργολάβοι ανάδοχοι των έργων. Είναι ενδεικτικό πως σε περίπτωση υπολειτουργίας του Εργοστασίου Μηχανικής Ανακύκλωσης (ΕΜΑΚ) στη Φυλή, λόγω της απομάκρυνσης των συμβασιούχων, ο εγκατεστημένος αναδόχος (Envitec-Ηλέκτωρ) μπορεί να διεκδικήσει αποζημίωση 235 ευρώ ανά εργάτη την ημέρα, ποσό τουλάχιστον τριπλάσιο απ' αυτό που ο σύνδεσμος καταβάλλει ως αμοιβή. Το γελοίο είναι πως οι εργαζομένοι του ΕΜΑΚ που βρίσκονται υπό διωγμό εκπαιδεύθηκαν με ευρωπαϊκά κονδύλια...
Πάντως, ένα αχνό φως έχει αρχίσει να φαίνεται στην άκρη του τούνελ: Στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ το οποίο έληξε την Παρασκευή κατατέθηκε ψήφισμα από το σωματείο του ΕΣΔΚΝΑ με το οποίο καλείται η κύβέρνηση να δώσει οριστική λύση και να τακτοποιήσει εργασιακά τους υπό διωγμό συμβασιούχους στη διαχείριση των απορριμμάτων ενώ ζητείται και η μη ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας των δήμων και των φορέων διαχείρισης.
Εκτός των συμβασιούχων στον ΧΥΤΑ υπάρχουν και χιλιάδες άλλοι στους τομείς καθαριότητας των δήμων της χώρας που κινδυνεύουν να χάσουν κι αυτοί τη δουλειά τους. Η κατάσταση έχει ξεφύγει, ειδικά στο Δήμο της Αθήνας. Στις 3, 5, 7 και 11 Ιανουαρίου εκδικάζονται υποθέσεις 430 συμβασιούχων του τομέα καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων. Ο Ζαφείρης Μιχάλας της ΠΟΠ-ΟΤΑ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού) αναφέρεται σε «ομήρους» οι οποίοι «επί χρόνια και για πολύ λίγα χρήματα καθάριζαν την πόλη κινδυνεύοντας να τραυματιστούν, ακόμη και να σκοτωθούν, όπως επιβεβαιώνουν πολλά περιστατικά. Τώρα θέλουν να αντικαταστήσουν αυτούς τους ανθρώπους με άλλους. Αυτή δυστυχώς είναι η ανταμοιβή που μας επιφύλαξε η πολιτεία». Και η Αθήνα να πνίγεται στα σκουπίδια και -το κυριότερο- ανθρώπινες ζωές να καταλήγουν στα σκουπίδια.
Πολλοί απ' αυτούς δουλεύουν αδιάλειπτα από το 2003 (ύστερα από εγκρίσεις υπουργικών συμβουλίων των κυβερνήσεων) καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες και έχοντας πλέον μεγάλη εξειδίκευση σε ένα επικίνδυνο και ανθυγιεινό επάγγελμα. Αποτέλεσμα; Οι ίδιοι αντικρίζουν το φάσμα της ανεργίας, ενώ χωρίς επαρκή αριθμό εργαζομένων τα σκουπίδια σχηματίζουν βουνά σ' όλη την Αττική και μαζεύονται με ρυθμούς χελώνας από άλλους... συμβασιούχους.
Και ακόμη δεν έχουμε δει τα χειρότερα, τα οποία θα έρθουν στην περίπτωση που 110 συμβασιούχοι του Συνδέσμου χάσουν τα ασφαλιστικά μέτρα που εκδικάζονται αύριο στην Ευελπίδων. Οι ίδιοι διεκδικούν να συνεχίσουν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στον ΕΣΔΚΝΑ μέχρι την οριστική εκδίκαση της υπόθεσής τους. Εχουν ως κύριο αίτημα την υπογραφή πενταετών συμβάσεων. Αν το δικαστήριο δεν τους δικαιώσει, δεν θα μπορέσουν να επιστρέψουν στις εργασίες τους και θα παρατηρηθεί εκ νέου αδυναμία μεταφοράς των απορριμμάτων στον ΧΥΤΑ.
Και το πρόβλημα διαρκώς διογκώνεται. Ακόμη 33 άτομα έχουν πάρει παράταση εργασίας μέχρι τις 12 Ιανουαρίου και 30 ακόμη από το Σταθμό Μεταφόρτωσης θα δουλέψουν μέχρι τις 15 Ιανουαρίου κατόπιν προσωρινής διαταγής. Κάπως έτσι ο νευραλγικός τομέας της δημόσιας καθαριότητας βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση και η κυβέρνηση αποδεικνύει πως δεν είχε κανέναν απολύτως σοβαρό σχεδιασμό για ένα θέμα το οποίο εκτός από ανθρώπινες ζωές αφορά και τη δημόσια υγεία.
Τα κυβερνητικά στελέχη γνώριζαν πως οι περισσότερες από τις εν λόγω συμβάσεις έληγαν μέσα στο φθινόπωρο. Ωστόσο, το σωματείο των εργαζομένων του Συνδέσμου είχε προειδοποιήσει για το επερχόμενο χάος πριν έναν χρόνο -στις 15/12/2009- όταν ψηφιζόταν ο νόμος Ραγκούση περί απολύσεων των συμβασιούχων έργου. Κανείς δεν έδωσε σημασία.
Σήμερα η λύση που προτείνεται είναι να επιτρέψουν νομοθετικά στο σύνδεσμο -αλλά και στους δήμους που έχουν παρόμοιο πρόβλημα- να προσλάβουν και πάλι συμβασιούχους! Προς το παρόν ελάχιστοι υπάλληλοι δουλεύουν μέχρι και 16 ώρες την ημέρα, επιχειρώντας μάταια να ελέγξουν 7.000 τόνους απορριμμάτων που καταλήγουν κάθε μέρα στον ΧΥΤΑ. Είναι χαρακτηριστικό πως το 2002, όταν η αντίστοιχη ποσότητα ανερχόταν σε 5.000 τόνους, προβλέφθηκαν 270 μόνιμες θέσεις, οι οποίες καλύφθηκαν, ενώ υπάρχουν ακόμη ακάλυπτες περίπου 230 οργανικές θέσεις, τα κενά των οποίων καλύπτουν εργαζόμενοι με συμβάσεις έργου.
Στα ζυγιστήρια των απορριμματοφόρων για παράδειγμα δουλεύουν 20 συμβασιούχοι. Αν φύγουν αυτοί θα παραμείνουν δύο μόνιμοι για να εξυπηρετούν σε εικοσιτετράωρη βάση 3.000 οχήματα τα οποία περνάνε από το χώρο του ΧΥΤΑ! Τις δυσμενείς συνέπειες και τους κινδύνους που θα δημιουργηθούν εξηγεί σε ανακοίνωσή του το μόνιμο επιστημονικό προσωπικό των τεχνικών διευθύνσεων του Συνδέσμου. Επισημαίνουν ότι οι συμβασιούχοι είναι κατάλληλλο εκπαιδευμένο προσωπικό, κάτι που δεν θα ισχύει με αυτούς που θα έρθουν στη θέση τους. Παράλληλα τονίζουν πως δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί το κενό αυτών των ανθρώπων μέσω συνεχών διπλοβαρδιών, καθώς υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο εργατικών ατυχημάτων.
Μία άλλη σημαντική διάσταση που τονίζουν οι μηχανικοί είναι η οικονομική ζημιά του Συνδέσμου από όλο αυτό το χάλι.
Μόνοι κερδισμένοι είναι οι μεγαλοεργολάβοι ανάδοχοι των έργων. Είναι ενδεικτικό πως σε περίπτωση υπολειτουργίας του Εργοστασίου Μηχανικής Ανακύκλωσης (ΕΜΑΚ) στη Φυλή, λόγω της απομάκρυνσης των συμβασιούχων, ο εγκατεστημένος αναδόχος (Envitec-Ηλέκτωρ) μπορεί να διεκδικήσει αποζημίωση 235 ευρώ ανά εργάτη την ημέρα, ποσό τουλάχιστον τριπλάσιο απ' αυτό που ο σύνδεσμος καταβάλλει ως αμοιβή. Το γελοίο είναι πως οι εργαζομένοι του ΕΜΑΚ που βρίσκονται υπό διωγμό εκπαιδεύθηκαν με ευρωπαϊκά κονδύλια...
Πάντως, ένα αχνό φως έχει αρχίσει να φαίνεται στην άκρη του τούνελ: Στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ το οποίο έληξε την Παρασκευή κατατέθηκε ψήφισμα από το σωματείο του ΕΣΔΚΝΑ με το οποίο καλείται η κύβέρνηση να δώσει οριστική λύση και να τακτοποιήσει εργασιακά τους υπό διωγμό συμβασιούχους στη διαχείριση των απορριμμάτων ενώ ζητείται και η μη ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας των δήμων και των φορέων διαχείρισης.
Εκτός των συμβασιούχων στον ΧΥΤΑ υπάρχουν και χιλιάδες άλλοι στους τομείς καθαριότητας των δήμων της χώρας που κινδυνεύουν να χάσουν κι αυτοί τη δουλειά τους. Η κατάσταση έχει ξεφύγει, ειδικά στο Δήμο της Αθήνας. Στις 3, 5, 7 και 11 Ιανουαρίου εκδικάζονται υποθέσεις 430 συμβασιούχων του τομέα καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων. Ο Ζαφείρης Μιχάλας της ΠΟΠ-ΟΤΑ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού) αναφέρεται σε «ομήρους» οι οποίοι «επί χρόνια και για πολύ λίγα χρήματα καθάριζαν την πόλη κινδυνεύοντας να τραυματιστούν, ακόμη και να σκοτωθούν, όπως επιβεβαιώνουν πολλά περιστατικά. Τώρα θέλουν να αντικαταστήσουν αυτούς τους ανθρώπους με άλλους. Αυτή δυστυχώς είναι η ανταμοιβή που μας επιφύλαξε η πολιτεία». Και η Αθήνα να πνίγεται στα σκουπίδια και -το κυριότερο- ανθρώπινες ζωές να καταλήγουν στα σκουπίδια.
