Για να συμμετάσχει ένας πολίτης στα κοινά έπρεπε να αποδείξει τα πάρα κάτω:
- Ότι είναι γνήσιος αθηναίος πολίτης.
- Ότι υπηρέτησε στο στρατό και πήρε μέρος σε εκστρατείες.
- Ότι πλήρωνε ταχτικά τους φόρους.
- Ότι ήταν έντιμος και δεν είχε καταδικαστεί ποτέ για ατιμωτικό αδίκημα.
- Ότι ήταν ευσεβής.
- Ότι η συμπεριφορά του προς τους γονείς του ήταν άψογη.
Οι δοκιμασίες αυτές ήταν ουσιαστικές και εξονυχιστικές και γίνονταν οι τρεις πρώτες από τη Βουλή και οι άλλες τρεις από τα δικαστήρια. Με τις δοκιμασίες αυτές είναι φανερό πως πολλοί φαύλοι αποκλείονταν εξ αρχής από τη δυνατότητα να εκλεγούν. Ένας άλλος σημαντικός θεσμός ήταν των λειτουργιών, που ήταν ένα είδος τιμητικής φορολογίας. Η Εκκλησία του Δήμου ανέθετε σε κάποιον πλούσιο πολίτη να εξοπλίσει ένα πολεμικό σκάφος, να χρηματοδοτήσει το ανέβασμα μιας τραγωδίας (από εκεί βγήκε και ο όρος χορηγός) και γενικά να κάνει κάποιο κοινωφελές έργο χωρίς ελπίδα κέρδους εκτός από την αναγραφή του ονόματός του σε τιμητική στήλη.
Ο οριζόμενος είχε δικαίωμα να αρνηθεί, αλλά με τον όρο να υποδείξει άλλον, πλουσιότερο κατά τη γνώμη του, που κι αυτός με τη σειρά του μπορούσε να ζητήσει την ανταλλαγή των περιουσιών τους αν ισχυριζόταν πως δεν ήταν τόσο πλούσιος. Η ανταλλαγή αυτή λεγόταν αντίδοσις.
Τρίτος τέλος θεσμός ήταν ο οστρακισμός, με τον οποίον μπορούσε η Δημοκρατία να απομακρύνει από την πολιτική σκηνή όποιον η κοινή γνώμη θεωρούσε πως με την πολιτεία του ή και απλώς λόγω εξαιρετικής δημοφιλίας, μπορούσε να γίνει επικίνδυνος για τους θεσμούς και το πολίτευμα. Ακολουθούσε ψηφοφορία όλων των πολιτών που γράφανε το όνομα του υποψήφιου για οστρακισμό πάνω σε κομμάτια πήλινων σκευών, (όστρακα). Αν τα γραμμένα όστρακα ήταν περισσότερα από το μισό των ψηφισάντων ο καταδικασμένος έπρεπε να φύγει σε τρεις μέρες από την Αττική και να μείνει σε υπερορία για δέκα χρόνια, μετά τα οποία ξαναγύριζε, χωρίς άλλες συνέπειες στα πολιτικά του δικαιώματα, στην περιουσία ή στην οικογένειά του.
Μετά την πτώση της Αθήνας σαν πόλη κράτος την γέννηση και κατάρρευση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας , του Βυζαντίου και τα 400 χρόνια της Τουρκοκρατίας φτάνουμε στην σημερινή εποχή. Ιδρύεται το Ελληνικό κράτος με Βασιλεία Όθωνα και Αμαλία ακολουθούν οι Γλύξμπουργκ και οι ταλαίπωρες Δημοκρατίες του προηγούμενου αιώνα, με αγώνες του λαού για καλύτερη μεταχείριση. Έρχεται η χούντα που και αυτή δήλωνε Δημοκρατία … και φτάνουμε στο σήμερα όπου με την παρούσα κυβέρνηση ξεπουλιούνται όλοι οι αγώνες οι προσπάθειες και τα κεκτημένα δικαιώματα μέσα σε μια νύχτα, χωρίς καμία τύψη από τον Γ. Παπανδρέου και τους επιτελείς του. Απλώς οπλίσανε το όπλο που που είχανε στο τραπέζι (θυμάστε από πέρυσι το έλεγε ο Παπακωνσταντίνου ότι στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα είχαν ένα όπλο στο τραπέζι) και εκτελέσανε την Δημοκρατία και τους αγώνες που γίνανε από τον λαό για την ανάδειξη της. Πράγματι η Δημοκρατία είναι Ελληνική γεννήθηκε στην Αθήνα περί το 590 πχ και εκτελέστηκε στην Αθήνα το 2010 μχ
