Παράλληλα ανθούν και βλαστάνουν και πάμπολλα παράσιτα.
Από όσα μπορούμε στα γρήγορα σταχυολογώντας να ψάξουμε, θα βρούμε την κομπίνα, τη λαμογιά, την απάτη, την παλιανθρωπιά, την κοροϊδία, την υποτέλεια, τον ωχαδερφισμό, τη μικρότητα, και τόσα άλλα κουσούρια που αν κάποιος τα συγκεντρώνει όλα ή μέρος απ αυτά για τον εαυτό του είναι πρόβλημα δικό του.
Όταν όμως όλα αυτά στρέφονται σε βάρος του λαού τότε δημιουργείται θέμα και μάλιστα μεγάλο.
Πάντα ή σχεδόν πάντα αρχικοί καλλιεργητές αυτών των παράσιτων είναι οι πολιτικοί. Τουλάχιστον έτσι έχει δείξει η ιστορία.
Από τους χρόνους ακόμα της τουρκοκρατίας που ακολούθησαν την πτώση του Βυζαντίου, ( ναι αυτές τις ένοπλες συγκρούσεις όπως τις χαρακτήρισε έτσι απλά η νέα κομματάρχισα κυρία Ντόρα στην Κωνσταντινούπολη για να μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου και παρεξηγηθούν οι άσπονδοι φίλοι της και δικοί μας Τούρκοι), οι αναδυόμενοι τότε πολιτικοί, με την όποια μορφή εμφανίζονταν: Άλλοτε σαν «προεστοί», άλλοτε σαν «κοτζαμπάσηδες», άλλοτε σαν «βεκίληδες» (πληρεξούσιοι των επαρχιών τους στην Πύλη) ή παραβεκίληδες, στόχο είχαν να διευκολύνουν τον κατακτητή στην επιβολή των νόμων του και την είσπραξη των φόρων – πάντα με το αζημίωτο για την πάρτη τους – αδιαφορώντας για την εξαθλίωση των συμπατριωτών τους.
Διαχρονικά, όσο και αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι με την επανάσταση του 1821 και την ανασύσταση του κράτους αποτινάξαμε τον ζυγό του τούρκου κατακτητή, δεν συνειδητοποιήσαμε ότι δεν αποτινάξαμε αλλά αντίθετα «σβερκωθήκαμε» δια βίου τον ζυγό των πολιτικών με όλες τις προαναφερόμενες παραφυάδες.
Έχοντας λοιπόν επί χρόνια θητεύσει και υπηρετήσει εν γνώσει τους και εκουσίως άνομα συμφέροντα, φρόντισαν βασικά να ψηφίσουν νόμο που να απαλλάσσονται από κάθε ευθύνη κατά την άσκηση των όποιων –άνομων- καθηκόντων τους.
Δεδομένου δε ότι αν προσπαθείς να ενεργείς για το καλό του τόπου σου και των πολιτών δεν χρειάζεσαι νόμο απαλλαγής, η ψήφιση του νόμου αυτού αποτελεί τρανή απόδειξη πρόθεσης εκτέλεσης άνομων ενεργειών.
Έτσι με θράσος, τσαμπουκά, αλαζονεία, την έπεσαν στον εθνικό κορβανά, και άρχισαν να φουσκώνουν τις τσέπες τους καθώς και των παρατρεχάμενών τους.
Σπρώξανε λοιπόν τόσο τον κοσμάκη (με πρωθυπουργική μάλιστα παραίνεση) όσο και μέρος των αποθεματικών των Ταμείων να τοποθετήσουν τις όποιες οικονομίες τους ή μέρος αυτών στο χρηματιστήριο όπου έγιναν καπνός, άλλοι μετέτρεψαν τα αποθεματικά πάλι των Ταμείων σε ομόλογα που εξαϋλώθηκαν, και για όλα αυτά «συστάθηκαν» λέει επιτροπές για να γνωμοδοτήσουν και να παραπέμψουν τους υπαιτίους στη δικαιοσύνη.
Μόνο που επειδή ως γνωστόν «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει» μέχρι να βγάλουν πόρισμα οι επιτροπές, παραγράφονται τα όποια αδικήματα συν την ύπαρξη του νόμου της απαλλαγής που τους βγάζει «λάδι».
Όταν δε είδαν πως δεν έφταναν τα όσα άρπαζαν, άρχισαν να ζητάνε δάνεια από άλλες χώρες μακροπρόθεσμα, αφού έτσι ή αλλιώς άλλοι θα τα πλήρωναν.
Όμως οι δανειστές θορυβήθηκαν καθώς κατάλαβαν ότι έτσι που πάμε θα χάσουν τα δανεικά και άρχισαν να πιέζουν για την επιστροφή τους.
Και τώρα ποιος θα πληρώσει; Ποιος άλλος; Οι συνήθεις ύποπτοι, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Όχι αυτοί που γνώριζαν όταν υπέγραφαν τις συμφωνίες ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να τηρηθούν οι όροι τους.
Γι αυτό λέχθηκε και το απαράμιλλο «μαζί τα φάγαμε». Για να μας δημιουργήσουν ενοχές και σκύψουμε το κεφάλι.
Πότε ρε φίλε τα φάγαμε μαζί; Η ίδια η κοιλιά σου σε διαψεύδει μεγάλε πολιτικέ.
Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος: Ποιος τους ψήφισε;
Πως ανέχθηκες «σκεπτόμενε» πολίτη να σε πείσουν με τα ψέματά τους; Επειδή σου χάιδεψε τη πλάτη ο «μαυρογιαλούρος» συγκινήθηκες και του χάρισες την ψήφο σου;
Επειδή σε έπεισε πως «λεφτά υπάρχουν» νόμισες ότι σε προσκαλούσε σε δείπνο για να «φας καλά»;
Εδώ βλέπεις η Δικαιοσύνη δεν επεμβαίνει. Θα επέμβει όταν δεν πληρώσεις την επιταγή σου που θα διαπιστωθεί ότι είναι ακάλυπτη και θα σου εκδώσει διαταγή πληρωμής να χάσεις το σπίτι σου, η θα σου επιβάλει ποινή φυλάκισης.
Οι ακάλυπτες επιταγές των πολιτικών με τη συμπαράσταση των συνδικαλιστών, που εξευτελίζουν την κρατική υπόσταση, που εξαθλιώνουν ένα ολόκληρο λαό, που του γυρίζουν την ιστορία του δεκάδες χρόνια πίσω, που του στέλνουν τα παιδιά του στην ανεργία και τους γκρεμίζουν τα όνειρα, που τους στερούν το δικαίωμα να ζήσουν σε μια κοινωνία ανθρώπινη με αξιοπρέπεια, αυτές δεν υπόκεινται σε κανένα νομικό έλεγχο. Γιατί με το νόμο έχουν το ατιμώρητο.
Και όλα αυτά από μια γαμ…νη ψήφο.
http://filologos10.wordpress.com/2010/12/09/%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%80%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CF%82/
