ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ.ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟ.ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ ΤΗΝ ΚΟΡΗ 2ΧΡΟΝΩΝ ΣΤΟ ΙΚΑ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ,ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ.Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΕΦΥΓΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΙΚΑ.ΟΤΑΝ ΗΡΘΕ Η ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΠΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕ ΕΝΑ ΥΦΟΣ Η ΓΙΑΤΡΟΣ:ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ ΛΙΓΟ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Καλά τι σοι επιχείρημα είναι αυτό που χρησιμοποιούν τώρα οι δημόσιοι υπάλληλοι? Οτι αν δεν υπάρχουμε εμείς δεν θα δουλέψουν τα μαγαζιά γιατί θα μειωθεί η αγοραστική μας δύναμη; Ειλικρινά μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να τολμήσει κάποιος να ξεστομίσει τέτοιο επιχείρημα. Όσο και αν δεν θέλουν να το πιστέψουν, είναι της ίδιας ακριβώς λογικής με το ακόλουθο. Τα λεφτά που δε κόβουν στους δημ. Υπάλληλους, και άρα μειώνουν την αγοραστική δύναμη, να τα δώσουν στους επιχειρηματίες για να αντισταθμίσουν τη χασούρα τους από τη μειωμένη αγοραστική δύναμη. Παράνοια ε; Αλλα η βάση είναι ίδια. " Να μην μας κόψουν μισθό γιατί θα κλείσουν τα μαγαζιά"
Κύριοι και κυρίες, δημόσιοι και μη. Δεν έχετε καταλάβει το λόγο για τον οποίο γίνονται όλα αυτά. Ειλικρινά. Αν νομίζετε οτι ενα μάτσο οικονομολόγοι, σπουδαγμένοι, κτλ κτλ (δε μιλάω για τους πολιτικούς μας, αλλά για τους Τροικανούς) δεν ξέρουν τη θα συμβεί στην αγοραστική δύναμη είστε γελασμένοι. Είναι ένα από τα πρώτα μαθήματα της οικονομικής θεωρίας. Αλλά, μικρόμυαλοι που είστε, δεν βλέπετε ένα βήμα παραπέρα, και την πραγματική ουσία του προβλήματος.
Ας ξεκινήσουμε απο το πιο ΔΕΝ είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα ΔΕΝ είναι οι υψηλοί μισθοί στο δημόσιο. Δεν είναι οι χαμηλοί μισθοί στον ιδιωτικό.
Το Πρόβλημα είναι οτι Το δημόσιο είναι πιο δελεαστικό από τον ιδιωτικό. Καλός μισθός, λίγη δουλειά, ρουτίνας, χωρίς μεγάλη ανάγκη σκέψης, ανάλυσης κτλ, μονιμότητα, επιδόματα. Το πρόβλημα της δελεαστικότητας λοιπόν. Το γεγονός οτι ένας ταλαντούχος, ο οποίος θα μπορούσε είτε δημιουργόντας επιχείρησης, είτε δουλέυοντας στον ιδιωτικό τομέα να προσφέρει πολλά, να παράγει πολλά, να δημιουργήσει ΝΕΟ χρήμα, επιλέγει μια θέση στο δημόσιο. Αυτό είναι η μεγάλη απώλεια, γιατί το δημόσιο είναι αντιπαραγωγικό. Σαφώς και χρειάζονται υπάλληλοι, σαφώς και χρειάζονται καθηγητές, δάσκαλοι, εφοριακοί, τα πάντα. Αλλά δεν πρέπει να είναι και η ellite. Δεν είναι τόσο απαιτητική η δουλειά του δημ Υπαλλήλου, ώστε να κερδίζει πολλαπλάσιο μισθό από άλλους αντίστοιχης γνώσης και μάθησης στον ιδιωτικό.
Κλείνοντας τη στρόφιγγα του δημοσίου, μειώνοντας την ελκυστικότητα του, και δημιουργόντας ευκολίες ίδρυσης νέων επιχειρήσεων, και κινήτρων πρόσληψης σε υπάρχουσες, ελπίζει το κράτος σε μεταφορά ελπίδας από το δημόσιο στον ιδιωτικό. Αν αρθεί δε και η μονιμότητα στο δημόσιο, και μειωθεί περισσότερο ο μισθός, τότε, μακροπρόθεσμα τα πράματα θα έρθουν στα ίσα τους. Στο δημόσιο θα καταλήγουν υπάλληλοι μέσου επιπέδου που θα είναι ικανοποιημένοι με τη θέση που βρήκαν, την χαμηλόμισθη, και θα προσπαθήσουν να κάνουν τη δουλειά τους ώστε να την κρατήσουν, καθώς στον ιδιωτικό τομέα δεν θα είχαν καμία ελπίδα.
Στον ιδιωτικό τομέα, θα υπάρχει μεγαλύτερη προσφορά εργατικού δυναμικού, αξιόλογου και μη. Θεωρητικά μεν μεγαλύτερη προσφορά θα μείωνε το μισθό, γεγονός που δεν είναι επιθυμητό, αλλά ταυτόχρονα, γίνεται σαφές, οτι όποια εταιρία έχει τους καλύτερους, θα υπερισχύει των ανταγωνιστών της, γεγονός που ωθεί τους μισθούς των ικανών υψηλά, και τους μισθούς των λιγότερων ικανών χαμηλότερα.
Αυτό κύριοι και κυρίες, είναι το θέμα. Ο καθένας πρέπει να αμοίβεται ανάλογα με την ικανότητα του να προσφέρει. Αυτή είναι η σημασία της δουλειάς, και αυτό είναι το δίκαιο. Αυτός είναι ο ανταγωνισμός και αυτό είναι το σύστημα στο οποίο ζούμε αυτή τη στιγμή.
Αν κάποια στιγμή αλλάξει, και περάσουμε από τον καπιταλισμό σε κάποιο νέο σύστημα, τότε εδω ήμαστε να ξαναγράψουμε. Αλλά μέχρι τότε, όποιος θεωρεί ανοησίες τα παραπάνω, ας μεταναστέψει στη Κούβα ή στην αγροτική Κίνα (το τονίζω), να βρει την υγειά (?) του.
Και για όσους δυσπιστούν για αυτά που γράφω, μια ματιά έξω από την μικρή φούσκα της Ελλάδας, θα τους πείσει. Δημόσιοι Υπάληλοι αξιοπρεπής, χωρίς μονιμότητα, ευγενικοί, αλλά περιορισμένων ικανοτήτων, και μέσων μισθών. Ιδιωτικοί υπάλληλοι 2 και 3ων ταχυτήτων ανάλογα με την προσφορά τους. Κάποιοι με μισθούς υπερπολαπλάσιων των άλλων. Κάποιοι με απλά τα βασικά καθώς αυτό επιλέγουν.
Αυτά τα λίγα προς σκέψη και συζήτηση.
Ας πάψει το δημόσιο να είναι το όνειρο κάθε τελειόφοιτου, όπως δικαίως ήταν τόσο καιρό. Δεν γίνεται όλοι μας, να πληρώνουμε κάποιους, με την δικαιολογία οτι αυτοί στηρίζουν την κίνηση της αγοράς. Έλεος!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Έχει πολύ πλάκα που οι δημόσιοι μιλάνε για καταγγελίες και ελέγχους. Ζουν σε ένα ροζ συννεφάκι και ότι και να γίνει δεν τους κουνάει κανένας από εκεί :)
Όταν εγώ έκανα καταγγελία (ανώνυμη) στην επιθεώρηση εργασίας για το ότι πληρωνόμουν ως υπάλληλος γραφείου ενώ διαχειριζόμουν ταμείο και απαιτούσαν απο εμένα να πληρώνω τα ελλείματα που τυχόν υπήρχαν (οχι κύριοι ούτε το επίδομα ταμείου δεν έπαιρνα πόσο μάλλον το επίδομα έγκυρης προσέλευσης στη δουλειά), οι αγαπητοί επιθεωρητές- ελεγκτές (ως καλοί δημόσιοι υπάλληλοι, ταγμένοι στο καθήκον τους μπλα μπλα μπλα), πήραν τηλέφωνο τον εργοδότη ότι έρχονται για έλεγχο και να ετοιμάσουν τα χαρτιά μου για να τα βρουν σωστά!
Και εννοείται ότι μετά απο 1 μήνα μ έφαγε το μαύρο σκοτάδι...
Αυτά τα ολίγα αγαπητοί δημόσιοι υπάλληλοι...
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
