Στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία δεν μπορεί πλέον κανείς να εκφράσει ελεύθερα την άποψή του. Η απεργία στον ιδιωτικό τομέα είναι πλέον απαγορευτική, γιατί είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα απολυθείς. Τα ΜΑΤ αντί α προστατεύουν τη δημόσια ασφάλεια, αποτελούν οι ίδιοι κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια. Για να μην αναφέρουμε ότι παρεισφρέουν μέσα στις πορείες συλλαμβάνοντας διαδηλωτές και χτυπώντας κόσμο. Το τραγελαφικό βέβαια είναι ότι και οι ίδιοι αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με το υπόλοιπο κόσμο. Μέτρα έρχονται από παντού και απλά όλοι μας απορούμε που θα σταματήσουν. Τι μπορεί πλέον να κάνει κανείς;;; Να πάει για καφέ συζητώντας με φίλους για το που πάει η κατάσταση;;;; Επίσης χτύπησαν τον ΚΟ Χατζηδάκη και όλοι απορούν πως φτάσαμε σε τέτοια κατάντια. Προσωπικά δεν παραξενεύομαι για την επίθεση εναντίον του. Απλά το κακό είναι ότι θα έπρεπε να χτυπάμε τους εαυτούς μας που τους ψηφίζουμε τόσα χρόνια. Γι΄αυτό που λυπάμαι περισσότερο είναι ότι αφού το ΔΝΤ κατάφερε να περάσουν αυτά τα μέτρα σε εμάς εδώ, που είμαστε από τους πλέον αντιδραστικούς λαούς, φανταστείτε τι έχει να γίνει σε άλλους. Δυστυχώς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου και η αφύπνιση μας είναι ακόμα μακριά. Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία και αξίες όσο πιο γρήγορα γίνεται, θα συνεχίζεται η κατρακύλα μας για πολύ καιρό ακόμα. Το μόνο παρήγορο είναι ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και ότι πάντα θα υπάρχουν σκεπτόμενοι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα. Καθημερινά βιώνουμε τη καταστρατήγηση θεμελιωδών δικαιωμάτων μας τα οποία έχουν κατακτηθεί με αγώνες από τους παλαιότερους. Κρίμα για τα παιδιά που ανατρέφουμε και μεγαλώνουμε μέσα σε αυτή τη κατάσταση.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
