Παρακολουθώντας την εκπομπή λοιπόν, ένιωσα ότι πήγε να μου περάσει μια γνώμη όπου δεν δείχνει και την άλλη όψη του νομίσματος που κατά τη γνώμη μου καθώς και πολλών άλλων είναι και η πιο σημαντική. Αυτό που προβλήθηκε σήμερα ήταν με λίγα λόγια ένα παραλήρημα σχεδόν προπαγανδιστικό ότι το Facebook φταίει για όλα. Άραγε φταίει?
Οι καλεσμένοι που ήρθαν να μιλήσουν στην εκπομπή οι μισοί δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ με το FB ενεργά και οι υπόλοιποι με εξαίρεση τη Λίζα Δουκακάρου, το είχαν καθαρά ως διαφημιστικό εργαλείο για τη δουλειά τους. Κι όταν λέω να ασχοληθούν ενεργά εννοώ όχι να μπεις στη σελίδα σου μια φορά το τρίμηνο να χαζέψεις, εννοώ να το βάλεις στην καθημερινότητα σου να μιλήσεις να γράψεις τη χαζομάρα σου, να γελάσεις, να δεις ειδήσεις από φίλους που ζουν στο εξωτερικό, να δεις φωτογραφίες, να παίξεις ένα χαζοπαίχνιδο, οτιδήποτε. Δεν κάλεσαν κάποιον σαν εμένα να πω την άποψη μου που ασχολούμαι με το Facebook σχεδόν καθημερινά, όπως κάνουν και οι πάρα πολλοί που το χρησιμοποιούν. Πως μπορείς να κάνεις μια εκπομπή για κάτι που ουσιαστικά δεν το ξέρεις. Κάλεσαν κόσμο να πει την αντικειμενική του άποψη. Τι να μου πει η τάδε καλεσμένη που δεν έχει καν σελίδα. Να ακούσω την άποψη της ότι δεν της αρέσει? Είναι σαν να λές δε μ αρέσει η Κόκα κόλα ενώ δεν έχεις πιεί ποτέ σου. Να έβαζε καθημερινά άτομα να μιλήσουν που το χρησιμοποιούν και όχι μια γκομενίτσα που κάθεται με πλάτη να μου πει ότι μια φορά έβγαλε τα βυζιά της on line επείδη ένας μαλάκας ανώμαλος της το ζήτησε και όχι στο FB κι ολας. Τι καλλιέργεια Φεισμπουκοφοβίας και Ιντερνετοφοβίας γενικότερα είναι αυτή. Ναι συμφωνώ. Υπάρχουν μαλάκες υπάρχουν ανώμαλοι υπάρχουν χίλιοι δύο μέσα στο διαδίκτυο. Πρέπει να είσαι προσεκτικός. Αλλά και στο δρόμο υπάρχουν αυτά και στα μαγαζιά και στα μπαράκια και παντού. Αν στην πέσει ένας ανώμαλος σε μπαράκι τι πρέπει να γίνει να μην πηγαίνουμε στα μπαράκια? Επίσης επειδή το ένιωσα και αυτό δεν γουστάρω να μου πλασάρουν ότι επειδή ασχολούμαι με την επικοινωνία ΚΑΙ μέσω υπολογιστή δεν έχω προσωπική ζωή. Δεν είμαστε τίποτα υπέρβαρα νερντ με γυαλιά και σπυριά που κάθονται πίσω από την οθόνη του υπολογιστή. Είμαστε άνθρωποι που προσπαθούμε να ρουφήξουμε από την ζωή σε οποιαδήποτε μορφή της όσα περισσότερα μπορούμε. Βγαίνουμε έξω πάμε παντού, μιλάμε με κόσμο, διαβάζουμε, κάνουμε αθλητισμό, και άλλα πολλά. Έχουμε φίλους που τους αγαπάμε τους βλέπουμε συχνά εκτός FB. Έχουμε και φίλους που τους γνωρίσαμε μέσω FB και τους αγαπάμε εξίσου. Έχουμε κάνει σχέσεις μέσα από το FB έχουμε ερωτευθεί ,απογοητευθεί, αγαπήσει, απορριφθεί. Έχουμε συναντήσει συμμαθητές μου που τους είχαμε χάσει για χρόνια. Έχουμε δει φωτογραφίες δικές μας και από φίλους που δεν είχαμε δει ποτέ μας. Μας δόθηκε η δυνατότητα να γράψουμε τις απόψεις μας σε ένα τοίχο που θα δουν όλοι όσοι μας ενδιαφέρουν, να επικροτηθούμε, να διαφωνήσουμε να ανταλλάξουμε απόψεις γενικά. Να μάθουμε πράγματα μέσα από αυτές να αναθεωρήσουμε, να σκεφτούμε. Μας δόθηκαν ερεθίσματα να δημιουργήσουμε και το πιο σημαντικό. Να κάτσουμε να γράψουμε. Που δεν το κάναμε ποτέ. Αναρωτήθηκε κανείς πριν βγουν τα κινητά ότι πολύ σπάνια καθόμασταν και γράφαμε? Τώρα σε απασχολεί και η ορθογραφία σου που μπορεί σε κάποιους να φαίνεται ίσως ασήμαντο, αλλα είναι ρε πούστη μου ένα συν. Και δεν είναι ότι δεν μιλάμε και δεν έχουμε συναναστροφές εκτός υπολογιστή. Δόξα το Θεό έχουμε βγει και έχουμε μιλήσει τόσο πολύ και με τόσους ανθρώπους για δυό ζωές τουλάχιστον. Αλλά το να τα γράφεις είναι κάτι άλλο. Προσωπικά λοιπόν στα 37 μου με αφορμή το FB έχω ξεκινήσει να γράφω. Κείμενα, ατάκες, στίχους, αστεία και σοβαρά πράγματα που ποτέ μου δεν φαντάστηκα ότι θα το κάνω. Ένα βήμα που μπορώ να φωνάξω. Και γεμίζω. Μπορείς να μου πει κανείς κάτι αρνητικό γι αυτό? Η μήπως μπορείς να πεις σε ένα παντρεμένο ερωτευμένο ζευγάρι και στα παιδάκια τους που γνωριστήκαν μέσω FB οτι το FB είναι μια παπαριά και μισή? Στην εκπομπή αυτή ήθελαν να περάσουν το μήνυμα GET A LIFE. Αυτοί που γνωρίστηκαν μέσω FB φίλοι μου για καλή τους τύχη κι εγώ επίσης έχουμε LIFE επειδή δεν ακούμε κάποιους που με ευκολία αφορίζουν κάθε τι καινούργιο. Θα μου πείτε ότι ίσως η εκπομπή ήθελε αναδείξει τα αρνητικά του FB. Μη μου πείτε ότι θα το κάνει και για τα θετικά? Δεν νομίζω αλλά επειδή είμαι ανοιχτόμυαλος τύπος θα περιμένω.
Δεν έκαναν αυτό όμως. Ουσιαστικά το θέμα της εκπομπής ήταν γενικό περί των προφυλάξεων που πρέπει να έχουμε σε σχέση με το ιντερνέτ, που και βέβαια συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρχουν. Αλλά αυτό είναι στο χέρι του καθενός να το ζυγίσει και να μάθει ότι πρέπει να προσέχει γενικά. Όταν σου λένε μην τρέχεις με το αμάξι και εσύ πας και σκοτώνεσαι, δεν φταίει το αμάξι. Εσύ φταις που ήσουν μαλάκας κι έτρεχες. Κάθε πράγμα έχει τα θετικά του και τ αρνητικά του. Μπορεί να κάνει καλό η και κακό. Μέχρι και αυτά που δεν φαντάζεσαι. Και τα πορτοκάλια ας πούμε είναι θρεπτικά αλλά άμα φας ένα τριαξονικό θα σε πιάσει κόψιμο. Παν μέτρον άριστον λοιπόν. Οι αφορισμοί και οι στοχευόμενες κατευθύνσεις δεν κάνουν καλό και άνθρωποι με μια υποτυπώδη σκέψη το ξέρουν αυτό. Δεν πρέπει όλα να τα βάζουμε σε ένα καζάνι. Δεν φταίει το Facebook για την αποξένωση, την ανωμαλία και τη γενικότερη παρακμή της κοινωνίας. Μη το βαφτίζετε σε αυτό. Μπορείς να ξεχωρίσεις και να επιλέξεις πως να το χρησιμοποιήσεις. Αν είσαι τόσο καμένος και ζεις εκεί μέσα κάνοντας φανταστικούς φίλους δεν φταίει αυτό. Φταίει ο κάλος που έχεις στο κεφάλι. Μάθε και επέλεξε τι είναι καλό να πάρεις από κάθε τι που συναντάς κι ας είναι και σκατά. Μέχρι και τα σκατά είναι χρήσιμα για λίπασμα. Μην τα φας λοιπόν. Χρησιμοποίησε τα για καλό. Ήμαρτον πια. Δεν μπορώ να ακούω άλλο τους τηλεοπτικούς μπαμπούλες να μου λένε ότι στο FB θα με πηδήξει ο αράπης ούτε να συμμεριστώ την άποψη των ατόμων που δεν το χρησιμοποίησαν ενεργά ποτέ ότι είναι ένα άχρηστο πράγμα. Ι love Facebook. Για την ώρα...
http://laburdius.blogspot.com/2010/11/i-love-facebook.html
