Στις ενδιαφέρουσες απόψεις που...
εκφράστηκαν υποστηρίχθηκε ότι το κίνημα αυτό «δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου κομματικού δακτύλου ούτε έργο κάποιων τζαμπατζήδων».
Στην πραγματικότητα, «αρνούνται τη νομιμοποίηση αυτών που νομοθετούν» ειπώθηκε μεταξύ άλλων, ενώ διαμηνύθηκε προς κάθε κατεύθυνση ότι «το κράτος δεν χρωστά μόνο στους πιστωτές, αλλά και σε όλα εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας που, ενώ δεν ωφελήθηκαν από την οικονομική άνοδο των περασμένων ετών, σήμερα πρώτα αυτά πλήττονται από την κρίση και την πολιτική της κυβέρνησης».
Ακόμη οι σημερινοί blogger παραλληλίστηκαν με τον Δικαιόπολι, το κεντρικό πρόσωπο της κωμωδίας του Αριστοφάνη «Αχαρνής», αμφισβητήθηκαν οι σκοποί και οι προθέσεις μέρους του Τύπου και επισημάνθηκε ότι πλέον η λογική της τιμωρίας, ο φόβος της χρεοκοπίας και η «υποχρεωτική ευθύνη όλων μας» δεν αρκούν για «να συναινέσουμε χωρίς καμία αντίδραση στον αναγκαστικό σωφρονισμό μας μέσω του Μνημονίου».
Ειδικότερα, ο πρώην βουλευτής Γιάννης Δραγασάκης στην ομιλία του επεσήμανε ότι «η αντίσταση στις αυξήσεις των τιμών και η μάχη για την ελεύθερη πρόσβαση στις δημόσιες υποδομές δεν είναι μια ακόμη εθνική ιδιομορφία, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου κομματικού δακτύλου ούτε είναι έργο κάποιων ''τζαμπατζήδων'', όπως ορισμένοι υποστηρίζουν μυωπικά».
Ακόμη, ο Γ.Δραγασάκης, μεταξύ των άλλων, τόνισε: «Το κράτος δεν οφείλει μόνο στους πιστωτές, αλλά και σε όλα εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας που, ενώ δεν ωφελήθηκαν από την οικονομική άνοδο των περασμένων ετών, σήμερα πρώτα αυτά πλήττονται από την κρίση και την πολιτική της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα την εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας και της ανασφάλειας».
Ο καθηγητής της Εγκληματολογίας, Γιάννης Πανούσης, υπογράμμισε ότι «οι ηγεσίες μας δεν έχουν πλέον τίποτε να μας προσφέρουν».
«Η μετάλλαξή τους και τα δίκτυα των εξαρτήσεών τους δεν βρίσκουν πολιτικοκοινωνικό πέρασμα για συναίνεση στους πειραματισμούς τους. Τα συμπτώματα του τύπου "Δεν πληρώνω - Δεν πληρώνω" κακώς ερμηνεύονται ως πρακτική τζαμπατζήδων. Στην πραγματικότητα, αρνούνται τη νομιμοποίηση αυτών που νομοθετούν. Δεν αναγνωρίζουν στο (διε)φθαρμένο παρελθόν να ορίζει τους κανόνες για το μέλλον. Η αποχή στις εκλογές και η αποχή στην καταβολή χαρατσιών σημαίνουν απλώς "δεν σας θέλουμε πια"» πρόσθεσε.
Η δημοσιογράφος Σίλα Αλεξίου τόνισε ότι «σε ανάλογες περιόδους η ανυπακοή είναι η πρωταρχική αρετή του ανθρώπου, όπως έχει πει ο Όσκαρ Ουάιλντ, και για να έχουν αποτέλεσμα ωστόσο οι αντιδράσεις αυτές θα πρέπει να γίνονται συλλογικά και οργανωμένα».
Η Σίλα Αλεξίου χαρακτήρισε πολύ σημαντικό το ρόλο του Τύπου σε εποχές όπως αυτή που διανύουμε, της οποίας «τη διάρκεια ουδείς γνωρίζει, αν και όλοι φοβόμαστε ότι ενδέχεται και να παγιωθεί γιατί αναμφίβολα θα βολέψει πολλούς».
Η δημοσιογράφος δε προσέθεσε με νόημα ότι «δεν είναι καθόλου σίγουρη κατά πόσον ο Τύπος θέλει να συμβάλει στην αφύπνιση των πολιτών, τουλάχιστον σε πεδία όπου η αφύπνιση αυτή θα έθιγε ένα κατεστημένο με βαθιές ρίζες».
Από την πλευρά του, ο ηθοποιός Δημήτρης Πιατάς συνέδεσε την αντίδραση του «δεν… σήμερα» με τον Δικαιόπολι, το κεντρικό πρόσωπο της κωμωδίας του Αριστοφάνη «Αχαρνής».
Ο Δικαιόπολις, ανέφερε ο Δημ.Πιατάς, όπως δηλώνει και το όνομά του, είναι ένας απλός Αθηναίος, αντιπροσωπευτικός τύπος του φιλήσυχου, έντιμου πολίτη που επιθυμεί την ειρήνη και αγανακτεί με τις πολιτικές ραδιουργίες και τους δημαγωγούς που θεωρεί υπεύθυνους για τον πόλεμο.
Ο Δικαιόπολις ορίζει δικιά του χώρα το σπίτι του, υπηκόους τα παιδιά του, και σύνορα της χώρας του την αυλή του, τόνισε ο ηθοποιός και έκλεισε την ομιλία του υπογραμμίζοντας: «Ο Δικαιόπολις υπάρχει σήμερα, μια εκδοχή του είναι οι σημερινοί blogger οι οποίοι φτιάχνουν ο καθένας το δικό τους κράτος έξω από τα πλέγματα της εξουσίας και μέσα από τη δράση τους μπορούν να ρίξουν τον κάθε Μουμπάρακ».
Τη συζήτηση συντόνισε ο υποψήφιος πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, με το συνδυασμό της «Ενωτικής Κίνησης Δικηγόρων», Θεόδ. Σχινάς, ο οποίος επισήμανε ότι «μέσα σε ένα καθημερινό καταιγισμό εξελίξεων και αποφάσεων που τίποτε το θετικό δεν προμηνύουν για το μέλλον, οι πολίτες έχουν αρχίσει να διαμορφώνουν τη δική τους άποψη για τα πράγματα».
Η «λογική της τιμωρίας», ο φόβος της χρεοκοπίας και η «υποχρεωτική ευθύνη όλων μας» έχουν αρχίσει πια να χάνουν την ισχύ τους ως επιχειρήματα για να συναινέσουμε χωρίς καμία αντίδραση στον αναγκαστικό «σωφρονισμό» μας μέσω του Μνημονίου, προσέθεσε ο Θ.Σχινάς
Στην πραγματικότητα, «αρνούνται τη νομιμοποίηση αυτών που νομοθετούν» ειπώθηκε μεταξύ άλλων, ενώ διαμηνύθηκε προς κάθε κατεύθυνση ότι «το κράτος δεν χρωστά μόνο στους πιστωτές, αλλά και σε όλα εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας που, ενώ δεν ωφελήθηκαν από την οικονομική άνοδο των περασμένων ετών, σήμερα πρώτα αυτά πλήττονται από την κρίση και την πολιτική της κυβέρνησης».
Ακόμη οι σημερινοί blogger παραλληλίστηκαν με τον Δικαιόπολι, το κεντρικό πρόσωπο της κωμωδίας του Αριστοφάνη «Αχαρνής», αμφισβητήθηκαν οι σκοποί και οι προθέσεις μέρους του Τύπου και επισημάνθηκε ότι πλέον η λογική της τιμωρίας, ο φόβος της χρεοκοπίας και η «υποχρεωτική ευθύνη όλων μας» δεν αρκούν για «να συναινέσουμε χωρίς καμία αντίδραση στον αναγκαστικό σωφρονισμό μας μέσω του Μνημονίου».
Ειδικότερα, ο πρώην βουλευτής Γιάννης Δραγασάκης στην ομιλία του επεσήμανε ότι «η αντίσταση στις αυξήσεις των τιμών και η μάχη για την ελεύθερη πρόσβαση στις δημόσιες υποδομές δεν είναι μια ακόμη εθνική ιδιομορφία, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου κομματικού δακτύλου ούτε είναι έργο κάποιων ''τζαμπατζήδων'', όπως ορισμένοι υποστηρίζουν μυωπικά».
Ακόμη, ο Γ.Δραγασάκης, μεταξύ των άλλων, τόνισε: «Το κράτος δεν οφείλει μόνο στους πιστωτές, αλλά και σε όλα εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας που, ενώ δεν ωφελήθηκαν από την οικονομική άνοδο των περασμένων ετών, σήμερα πρώτα αυτά πλήττονται από την κρίση και την πολιτική της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα την εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας και της ανασφάλειας».
Ο καθηγητής της Εγκληματολογίας, Γιάννης Πανούσης, υπογράμμισε ότι «οι ηγεσίες μας δεν έχουν πλέον τίποτε να μας προσφέρουν».
«Η μετάλλαξή τους και τα δίκτυα των εξαρτήσεών τους δεν βρίσκουν πολιτικοκοινωνικό πέρασμα για συναίνεση στους πειραματισμούς τους. Τα συμπτώματα του τύπου "Δεν πληρώνω - Δεν πληρώνω" κακώς ερμηνεύονται ως πρακτική τζαμπατζήδων. Στην πραγματικότητα, αρνούνται τη νομιμοποίηση αυτών που νομοθετούν. Δεν αναγνωρίζουν στο (διε)φθαρμένο παρελθόν να ορίζει τους κανόνες για το μέλλον. Η αποχή στις εκλογές και η αποχή στην καταβολή χαρατσιών σημαίνουν απλώς "δεν σας θέλουμε πια"» πρόσθεσε.
Η δημοσιογράφος Σίλα Αλεξίου τόνισε ότι «σε ανάλογες περιόδους η ανυπακοή είναι η πρωταρχική αρετή του ανθρώπου, όπως έχει πει ο Όσκαρ Ουάιλντ, και για να έχουν αποτέλεσμα ωστόσο οι αντιδράσεις αυτές θα πρέπει να γίνονται συλλογικά και οργανωμένα».
Η Σίλα Αλεξίου χαρακτήρισε πολύ σημαντικό το ρόλο του Τύπου σε εποχές όπως αυτή που διανύουμε, της οποίας «τη διάρκεια ουδείς γνωρίζει, αν και όλοι φοβόμαστε ότι ενδέχεται και να παγιωθεί γιατί αναμφίβολα θα βολέψει πολλούς».
Η δημοσιογράφος δε προσέθεσε με νόημα ότι «δεν είναι καθόλου σίγουρη κατά πόσον ο Τύπος θέλει να συμβάλει στην αφύπνιση των πολιτών, τουλάχιστον σε πεδία όπου η αφύπνιση αυτή θα έθιγε ένα κατεστημένο με βαθιές ρίζες».
Από την πλευρά του, ο ηθοποιός Δημήτρης Πιατάς συνέδεσε την αντίδραση του «δεν… σήμερα» με τον Δικαιόπολι, το κεντρικό πρόσωπο της κωμωδίας του Αριστοφάνη «Αχαρνής».
Ο Δικαιόπολις, ανέφερε ο Δημ.Πιατάς, όπως δηλώνει και το όνομά του, είναι ένας απλός Αθηναίος, αντιπροσωπευτικός τύπος του φιλήσυχου, έντιμου πολίτη που επιθυμεί την ειρήνη και αγανακτεί με τις πολιτικές ραδιουργίες και τους δημαγωγούς που θεωρεί υπεύθυνους για τον πόλεμο.
Ο Δικαιόπολις ορίζει δικιά του χώρα το σπίτι του, υπηκόους τα παιδιά του, και σύνορα της χώρας του την αυλή του, τόνισε ο ηθοποιός και έκλεισε την ομιλία του υπογραμμίζοντας: «Ο Δικαιόπολις υπάρχει σήμερα, μια εκδοχή του είναι οι σημερινοί blogger οι οποίοι φτιάχνουν ο καθένας το δικό τους κράτος έξω από τα πλέγματα της εξουσίας και μέσα από τη δράση τους μπορούν να ρίξουν τον κάθε Μουμπάρακ».
Τη συζήτηση συντόνισε ο υποψήφιος πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, με το συνδυασμό της «Ενωτικής Κίνησης Δικηγόρων», Θεόδ. Σχινάς, ο οποίος επισήμανε ότι «μέσα σε ένα καθημερινό καταιγισμό εξελίξεων και αποφάσεων που τίποτε το θετικό δεν προμηνύουν για το μέλλον, οι πολίτες έχουν αρχίσει να διαμορφώνουν τη δική τους άποψη για τα πράγματα».
Η «λογική της τιμωρίας», ο φόβος της χρεοκοπίας και η «υποχρεωτική ευθύνη όλων μας» έχουν αρχίσει πια να χάνουν την ισχύ τους ως επιχειρήματα για να συναινέσουμε χωρίς καμία αντίδραση στον αναγκαστικό «σωφρονισμό» μας μέσω του Μνημονίου, προσέθεσε ο Θ.Σχινάς
in.gr
