Ο Κολοκοτρώνης, η Μεσσηνία η Ελληνική επανάσταση, ο αγώνας, οι θυσίες, το γένος, το κράτος. Υπέρ Πίστεως κ Πατρίδος έλεγε! Φωτιά κ τσεκούρι στους "προσκυνημένους" είχε πεί κ έσωσε την επανάσταση κ το γένος! Να είσαστε μονιασμένοι μωρέ κ ν'αγαπάτε τον τόπο σας ειχε πει κ έφυγε για πάντα.
Ο τόπος μου, η μεσσηνία, είναι ένας τόπος ευλογημένος, τον αγαπώ, πιο πάνω κ απο την ζωή μου! Μένω Αθήνα, έχω το σπίτι μου, την δουλεία μου, την ζωή μου. Όταν με εξουθενώνουν στον φόρο κ με τα βίας τα βγάζω πέρα, πρέπει να πληρώνω πλέον και για τον αέρα που αναπνέω, επαναστατώ! Δεν πληρώνω, αντιδρώ! Δεν σκύβω το κεφάλι, το σηκώνω! Δεν κατεβάζω τα χέρια, αλλα σγίγγω την γροθιά! Δεν πληρώνω την κρίση τους, δεν φταίω εγώ γι'αυτό! Τα ίδια χρήματα παίρνω 20 χρόνια τώρα, ενω η ζωή που μας επιβάλλεται να ζούμε, ειναι γεωμετρικά αυξανόμενη! Αυτοί που τα έφαγαÎ! ½, αυτοί να πληρώσουν κ ξέρουμε ΟΛΟΙ ποιοι είναι αυτοί! Είναι όλοι αυτοί που συγκεντρώνουν όλο τον πλούτο αυτής της κατακαϊμένης πατρίδας κ τον μεταβιβάζουν στους δικους τους κ στο εξωτερικό. Τα ίδια βίωναν κ οι πρόγονοι μας, οταν είχε συγκεντρωθεί όλος ο πλούτος σε μερικές οικογένειες κ τους ισχυρούς και βολεμένους της εποχής κ αναγκάστηκαν να γίνουν κλέφτες στα βουνά! Τώρα το κέντρο εξουσίας δεν είναι η Πυλη, είναι πολλά κ ανα τον κόσμο! Τώρα ο έλληνας δεν έχει αντιμέτωπο του έναν τούρκο να τον ντουφεκίσει, έχει τα μεγάλα συμφέροντα απέ! ναντι του! κ τι κάνει γι' αυτό;;
Έχει αρχίσει να παίρνει τα βουνά κ πάλι να επιστρέφει στον τόπο του, να θυμάται τους προγόνους του κ να πιάνει το "ντουφέκι" του!
Και όπως έλεγε ο άνθρωπος που στην δύσκολη ώρα, πήρε το γένος στις πλάτες του
"Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία κα! ι την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα."
Αναγνώστης
