tromaktiko: Μανόλο, χάσαμε!

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Μανόλο, χάσαμε!



Μετά το παιχνίδι γκραν γκινιόλ και την ηρωική πρόκριση της ΑΕΚ επί του ΠΑΟ την προηγούμενη Τετάρτη, χάρη στο ασύλληπτο και ανεπανάληπτο γκολ... του Μίτσελ στο 7ο προς 8ο λεπτό των καθυστερήσεων (που είναι αλήθεια ότι χάρισε στοιχεία «ηδονικής» χαράς στους Ενωσίτες οπαδούς), ήρθε το παιχνίδι του Σαββάτου με τον ΑΡΗ στο ΟΑΚΑ για να προσφέρει στους οπαδούς της ΑΕΚ ένα ακόμη σκωτσέζικο ντους και να καταδείξει τις πολλαπλές αδυναμίες αυτής της ομάδας, αλλά και τα σημαντικά λάθη στα οποία επιδίδεται ο προπονητής της.
Δεν είναι ένα ούτε δύο, αλλά πολύ περισσότερα τα παιχνίδια στα οποία αυτή η –πέραν πάσης αμφιβολίας-μέτρια, κακοστημένη και άναρχα δομημένη ομάδα άφησε εξ’ αιτίας λαθών του προπονητή της πολύτιμους βαθμούς, τους οποίους θα μπορούσε κάλλιστα να είχε πάρει, παρά τις σημαντικές ελλείψεις της σε όλες τις γραμμές σε θέσεις κλειδιά της 11άδας.
Θυμίζω εν συντομία τα παιχνίδια, στα οποία ο Μανόλο Χιμένεθ επιδόθηκε σε σωρεία λαθών και οδήγησε την ομάδα του σε σημαντικές απώλειες βαθμών:
Στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο, που δεν είχε κάνει νίκη μέχρι εκείνη τη στιγμή, στη Νέα Σμύρνη έπαιξε με 3 αμυντικά χαφ και δεν επέτρεψε στην ομάδα του να κάνει ούτε μια ουσιαστική ευκαιρία, με την Καβάλα στην Καβάλα πειραματίστηκε με μια 3άδα μεσοεπιθετικών (Λεονάρντο, Έντερ, Μπερνς), που ουδέποτε είχε παίξει μαζί, ενώ έκανε και τις 3 αλλαγές του μέχρι το 55’, με αποτέλεσμα όταν λίγο αργότερα τραυματίστηκε ο Καφές να αναγκαστεί, ενώ η ομάδα του έχανε με κάτω τα χέρια 2-0, να κυνηγήσει την ανατροπή του σκορ παίζοντας με 10 παίκτες. Με τον Εργοτέλη στο ΟΑΚΑ, αν και η ΑΕΚ κέρδισε τελικά 3-1, έπαιξε με τη φωτιά, βάζοντας τον Μπλάνκο σε θέση δεξιού χαφ-εξτρέμ, με αποτέλεσμα να νεκρώσει το δεξί άκρο του, και τελικά νίκησε χάρη σε δύο γκολ του «Ζορό», παρά το ότι ο Εργοτέλης ήταν καταφανώς καλύτερος και άξιζε τη νίκη.
Στον αγώνα με τον Ηρακλή στο Καυτατζόγλειο έκανε απίστευτα κακή διαχείριση του αγώνα παίζοντας με 3 βαριά και αργά αμυντικά χαφ, απέναντι σε μια μέτρια και αμυντικογενή ομάδα, ενώ στο τέλος, όταν το παιχνίδι όδευε προς ήττα της ΑΕΚ, επιχείρησε την ανατροπή εντελώς ανορθόδοξα, παίζοντας με 3 σέντερ φορ (Λύμπε, Μπλάνκο, Τζεμπούρ) και χωρίς κανένα πλάγιο χάφ.
Στο τελευταίο παιχνίδι των ομίλων του europa league, με αντίπαλο την αδιάφορη Ζενίτ που κατέβηκε με πλειάδα αναπληρωματικών, έβαλε και πάλι τον Μπλάνκο δεξί χαφ-εξτρέμ και στο 2ο ημίχρονο, ενώ η ΑΕΚ έχανε 0-2, έχασε εντελώς την ψυχραιμία του και, μεταξύ των άλλων, έβγαλε το Δέλλα και έβαλε τον Ντιόπ σε μια θέση μεταξύ λίμπερο και αμυντικού χαφ, για να κάνει παιχνίδι από πίσω! σε μια κίνηση που στερείται της παραμικρής λογικής.
Στον αγώνα με την Κέρκυρα στο ΟΑΚΑ και ενώ το σκορ ήταν 0-0, όπως και έληξε τελικά, έβγαλε στο 80’ τον Μπλάνκο, ο οποίος ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις που είχε κάνει η ΑΕΚ μέχρι εκείνη τη στιγμή, για να βάλει στη θέση του τον άπειρο πιτσιρικά Αμπντουραχμάνι!!, με αποτέλεσμα να στερήσει από την ομάδα του και την τελευταία πιθανότητα να πάρει τη νίκη σε ένα δικό της παιχνίδι.
Στον πρώτο αγώνα κυπέλλου με τον ΠΑΟ, τον οποίο είναι αλήθεια ότι διαχειρίστηκε πολύ καλά και έξυπνα κατά το μεγαλύτερο μέρος του, και ενώ η ΑΕΚ προηγείτο 0-1, έβγαλε στο 70’ το Σκόκο και πέρασε στη θέση του τον Ντατόμο, για να πιάνει το Λέτο, σε μια κίνηση καταφανώς αντίθετη με κάθε ποδοσφαιρική λογική, αφού όλα ήταν ακόμη ανοιχτά και ο Σκόκο ήταν βέβαιο ότι θα έβρισκε κενούς χώρους, καθώς όλος ο ΠΑΟ είχε ανεβεί ψηλά, ψάχνοντας απεγνωσμένα την ισοφάριση. Τελικά, δεν πλήρωσε την κίνησή του, καθώς λίγο αργότερα ο Λύμπε με φάουλ έκανε το 0-2.
Στο συγκλονιστικό επαναληπτικό με τον ΠΑΟ και ενώ με το γκολ του Λαγού η ΑΕΚ φαινόταν να καθαρίζει την πρόκριση, το παιχνίδι γύρισε ανάποδα, με αποτέλεσμα το α’ ημίχρονο να λήξει 1-2. Στην επανάληψη ο Χιμένεθ έβγαλε τον Καφέ και έβαλε, σε μια προσπάθεια να παίξει περισσότερο επιθετικά, τον ανέτοιμο νεαποκτηθέντα Μπαχά, με αποτέλεσμα οι Μάκος και Ντιοπ να μείνουν μόνοι τους στο χώρο του κέντρου και τελικά η ΑΕΚ να δέχεται κατά κύματα τις επιθέσεις του ΠΑΟ, αφήνοντας εκτεθειμένη την-ούτως ή άλλως-ελλιπή και ευάλωτη, χωρίς τον Τραϊανό Δέλλα, άμυνά της. Φυσικά, δέχθηκε και τρίτο γκολ, με αποτέλεσμα ο Χιμένεθ να βάλει τον Ισμαέλ Μπλάνκο, όχι όμως στην κορυφή της επίθεσης, αλλά και πάλι ως δεξί εξτρέμ, με αποτέλεσμα αφ’ ενός ο φιλότιμος Αργεντίνος να βολοδέρνει άσκοπα, η δε ΑΕΚ, χωρίς κανένα παίκτη γραμμής, να επιδιώκει άτσαλα, απεγνωσμένα και χωρίς κανένα σχέδιο να φτάσει στην περιοχή του ΠΑΟ, που είχε ταμπουρωθεί στην περιοχή του μετά την αποβολή του Βύντρα, και τελικά να φτάσει στο πολυπόθητο σωτήριο τέρμα, χάρη στο απίθανο φάουλ του Μίτσελ και το τραγικό λάθος του Καρνέζη.
Για να φτάσουμε στο τραγικό Σαββατιάτικο ματς με τον ΑΡΗ, στο οποίο ο Χιμένεθ επιδόθηκε σε ρεσιτάλ λαθών και παράδοξων επιλογών. Κατ’ αρχήν, άλλαξε την 11άδα του αγώνα με τον ΠΑΟ κατά 8/11, αφήνοντας μάλιστα εκτός αποστολής τους Λυμπερόπουλο, Καφέ και Καράμπελα για να ξεκουραστούν (διερωτάται κανείς πότε πρόλαβε να κουραστεί ο Καφές, ο οποίος προερχόταν από μακρά αποχή λόγω τραυματισμού και είχε παίξει μόλις 70 λεπτά στην Ξάνθη και 50 λεπτά στον επαναληπτικό με τον ΠΑΟ). Φυσικά, κανείς δεν κατάλαβε γιατί δεν μπορούσε να είναι στον πάγκο ο Λυμπερόπουλος ώστε να βοηθήσει έστω για λίγα λεπτά, όπως άλλωστε αποδείχθηκε περίτρανα από την εξέλιξη του αγώνα.
Η αρχική 11άδα ήταν ένα πραγματικό πειραματόζωο στην πλάτη της ΑΕΚ. Με πλάγια μπακ τους τραγικούς Αργυρίου και Ντατόμο, με κεντρικό αμυντικό το νεαποκτηθέντα Ματέος, που μόλις είχε προλάβει να κάνει δύο προπονήσεις με την ομάδα, με 3 χαφ, εκ των οποίων ο ένας νεαποκτηθείς (Μίτσελ) δεν έχει μπει ακόμη στο πνεύμα και το ρυθμό της ομάδας (είχε σωρεία λανθασμένων επιλογών στο ένα ημίχρονο που αγωνίστηκε) και ο άλλος (Γκερέιρο) είναι πιο αργός από το ριπλέι και έχει αποδειχθεί ξεκάθαρα ότι δεν μπορεί να βοηθήσει την ομάδα (άλλωστε μέχρι πρότινος δεν υπολογιζόταν από το Χιμένεθ), με τον Μπερνς να μπαίνει στην 11αδα, ενώ έλειπε από τις 23 Δεκεμβρίου, λόγω υποχρεώσεών του με την Εθνική Αυστραλίας, και φυσιολογικά ήταν εκτός ρυθμού αγώνων και προπονήσεων.
Στο β’ ημίχρονο ο Χιμένεθ συνέχισε το ρεσιτάλ του, καθώς έβαλε και πάλι τον Μπαχά στη θέση του τραγικού Γκερέιρο, με αποτέλεσμα, για να παίξει ο ανέτοιμος Γαλλομαροκινός στην κορυφή της επίθεσης, να γυρίσει ο Ισμαέλ Μπλάνκο αυτή τη φορά σε θέση 2ου επιθετικού και επιτελικού μέσου! (είναι πραγματικά απίστευτη η ταλαιπωρία που υφίσταται αυτός ο παίκτης τόσο αγωνιστικά όσο και σε σχέση με την ανανέωση του συμβολαίου του). Στη συνέχεια, παρά την ισοφάριση, η ΑΕΚ ξεθύμανε και ο Χιμένεθ της έδωσε τη χαριστική βολή, αντικαθιστώντας γύρω στο 70’ το Μάκο ήτοι το μοναδικό χαφ με πνευμόνια και «τρεξίματα» με τον αργό και βαρύ Γκέντσογλου, με αποτέλεσμα η ΑΕΚ να κοπεί στα δύο και να μην κάνει ούτε μια οργανωμένη επίθεση μέχρι το τέλος του αγώνα, ενώ ήταν προφανές ότι, για να διεκδικήσει τη νίκη απέναντι σε έναν ΑΡΗ που έπαιζε εντελώς παθητικά, θα έπρεπε να ενισχύσει τη μεσοεπιθετική του γραμμή, αντικαθιστώντας τον ανύπαρκτο Μπερνς, ο οποίος έμεινε στο γήπεδο μέχρι το τέλος, χωρίς κανείς να καταλάβει το λόγο!
Όλα αυτά καταδεικνύουν, κατά τη γνώμη μου, το αδύνατο σημείο του Ισπανού που έγκειται ακριβώς στο κακό κοουτσάρισμα, την αδυναμία ορθής διαχείρισης, τον πανικό του όταν το παιχνίδι «στραβώνει» και την άστοχη εν γένει προσέγγιση πολλών αγώνων, από τους οποίους η ΑΕΚ θα μπορούσε να διεκδικήσει κάτι καλύτερο, έτσι ώστε να βρίσκεται σε καλύτερη βαθμολογική θέση.
Με όλα τα παραπάνω δεν ισχυρίζομαι, φυσικά, σε καμία περίπτωση ότι φταίει ο Χιμένεθ για τη γύμνια της ΑΕΚ. Ο Ισπανός παρέλαβε καμένη γη και ένα υλικό, το οποίο ως επί το πλείστον αποτελείται από μετριότητες, που υπό άλλες συνθήκες δε θα βρίσκονταν ούτε γι’ αστείο στο ρόστερ της ΑΕΚ. Ωστόσο, το γεγονός αυτό δεν μπορεί να αποτελεί τη μόνιμη δικαιολογία, που δυστυχώς χρησιμοποιεί ο Μανόλο μετά από κάθε ήττα, προκειμένου να αποφύγει την κουβέντα για τα δικά του λάθη.
Άλλωστε, ο Χιμένεθ ήξερε από την αρχή που ερχόταν και είχε άμεση γνώση του υλικού με το οποίο θα συνεργαζόταν. Ωστόσο, μέχρι στιγμής αποδεικνύεται ανίκανος να διαχειριστεί αυτό το υλικό καλύτερα από τον προκάτοχό του, ενώ παράλληλα, μετά από 4 μήνες δουλειάς και μάλιστα στο σύγχρονο πλέον προπονητήριο των Σπάτων, δεν έχει δώσει στην ομάδα κανένα στίγμα της προπονητικής του φιλοσοφίας σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο. Η ΑΕΚ παίζει καλά μόνο όταν πρέπει να αμυνθεί και να διαχειριστεί ένα «κλειστό» παιχνίδι, στο οποίο ο αντίπαλος θα έχει κατοχή μπάλας και την πρωτοβουλία των κινήσεων. Αντίθετα, είναι χαρακτηριστικό ότι η ΑΕΚ αδυνατεί να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, να βγάλει ένα έστω υποτυπώδες πλάνο επιθετικής ανάπτυξης ή κάποιον αυτοματισμό δουλεμένο στην προπόνηση, με αποτέλεσμα να υφίσταται ταπεινωτικές ήττες από θεωρητικά κατώτερους αντιπάλους.
Αν όμως είναι έτσι τα πράγματα, αναρωτιέται κανείς τι το διαφορετικό έδωσε στην ομάδα ο «σύγχρονος» προπονητής Χιμένεθ, σε σύγκριση με τον «παρωχημένο» προκάτοχό του Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Αναρωτιέται, επίσης, κανείς, εάν ο Μανόλο Χιμένεθ, ακόμη κι αν είχε το υλικό που επιθυμούσε στη διάθεσή του, θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα παιχνίδια, στα οποία «κρέμασε» με τις επιλογές του την ομάδα, θυμίζοντας σε πολλές περιπτώσεις τον αλήστου μνήμης «Δον» Λορέντσο Σέρα Φερέρ, ο οποίος απεδείχθη ιδανικός αυτόχειρας, παρά το ότι είχε ένα υλικό που απέχει έτη φωτός σε ποιότητα από το σημερινό (το μεγαλύτερο «επίτευγμα» ποδοσφαιρικής διαστροφής του Φερέρ ήταν ότι είχε τολμήσει να παίξει με τον Παντελή Καπετάνο δεξί χαφ!!! μέσα στο Μιλάνο με τη Μίλαν στους ομίλους του champion’s league το 2006).
Τελικά, στο ποδόσφαιρο επιβραβεύεται, πάνω απ΄ όλα, η κοινή ποδοσφαιρική λογική, αυτή που ο Νίκος Κωστένογλου, αντικαθιστώντας τον ανωτέρω «δάσκαλο της προπονητικής» Φερέρ, εφάρμοσε το 2008, με αποτέλεσμα να οδηγήσει την ομάδα στον, κλαπέντα στα χαρτιά, τίτλο της χρονιάς εκείνης και στις καλύτερες εμφανίσεις που έχουμε δει από την ΑΕΚ από το 2004 και έπειτα.
Είναι η ίδια ποδοσφαιρική λογική που οδηγεί το Μάκη Χάβο να διαχειρίζεται άψογα το μέτριο υλικό του ΠΑΟΚ και να κατορθώνει σημαντικές επιτυχίες, εξασφαλίζοντας παράλληλα για την ομάδα του μια αξιοθαύμαστη σταθερότητα, που για την ΑΕΚ αποτελεί αυτή τη στιγμή όνειρο θερινής νυκτός.

ΥΓ: Το αστείο με το Νάτσο Σκόκο πρέπει να τελειώνει άμεσα. Ο παίκτης αυτός, που αδικαιολόγητα χρίστηκε ηγέτης της ΑΕΚ και επιβραβεύθηκε με ένα ηγεμονικό συμβόλαιο, αποδεικνύει διαρκώς ότι δεν ενδιαφέρεται για την ομάδα και συμπεριφέρεται λες και μας κάνει χάρη που παίζει στην ΑΕΚ. Το καλοκαίρι, αν υπάρχει διοίκηση και υπεύθυνη μετοχική ομάδα, ο εν λόγω προκλητικός Αργεντίνος θα πρέπει να πωληθεί, εννοείται στο εξωτερικό και μόνο, ούτως ώστε η ΑΕΚ να ξεφορτωθεί το βαρύ και ασήκωτο συμβόλαιό του και να καλύψει με τα χρήματα αυτά τα πολλά και σημαντικά κενά της σε βασικές θέσεις της 11άδας.

http://sundaysportstories.blogspot.com
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!