και έχω να πώ αφήστε τα παιδιά τουλάχιστον να μεγαλώσουν μακριά σας. Κλαίγεστε με το παραμικρό μολις μάθετε οτι κρυολόγησε η οτι χτές δεν είχε καλό φαί... Στρατό έχουν παέι οχι εκδρομή στη Μύκονο!!! Νομίζετε οτι αν ποτε (ω μη γένοιτο!) βρεθούμε σε πόλεμο θα πούμε στον αντίπαλο "ξέρεις σήμερα βρέχει... Λέω να αναβάλλουμε τον πόλεμο για μετά το πάσχα"... Απο την άλλη δε χαίρομαι που κάτι τέτοια βουτυρόπαιδα ζουν σήμερα και γκρινιάζουν γιατι αν ζούσαν το 1940 στις 29 Οκτωβρίου οι Ιταλοί θα ήταν στην Αθήνα και οι φαντάροι μας ακομα θα περίμεναν να κάνει καλό καιρο για να μην κρυώσουν (αν δεν την ειχαν κοπανίσει ήδη). Προσωπικά στα ΛΥΒ πέρασα καψώνια, σκοπιές, αγγαρίες κτλ. αλλά δεν με έννοιαζε γιατ ήξερα οτι αυτή τη ρημάδα τη στολή που φορούσα πριν απο μένα την είχαν φορέσει άνθρωποι που είχαν πολύ μεγαλύτερα α------------- απο ότι έχουμε όλοι εμεις μαζί.! Άνθρωποι που μάτωσαν για αυτην την ερμη χώρα. Μπορεί η διεφθαρμένη απο ανάξιους κυβερνήτες χώρα να τρώει τα παιδιά της αλλα εγώ κοιμάμαι ήσυχος οτι εκανα το καθήκον μου οταν με κάλεσε και θα το ξανακάνω αν χρειαστεί αγόγγυστα. Αν και είχα την ευκαιρία μόλις τελείωσα την παραμεθόριο σε νησί να γυρίσω Αθήνα δεν το έκανα οικεία βουλήσει και ζήτησα να σταλώ Μακεδονία, και ας γκρίνιαζαν η μάνα μου και ο πατέρας μου. Η απάντηση μου ηταν μία... "Αφήστε με να χαράξω δική μου πορεία"
Έτσι λοιπόν αφήστε τα παιδιά σας να χαράξουν δική τους πορεία... Αν δεν αντέχουν τη ΣΕΑΠ ας φύγουν ας πάρουν ένα γραφειο και ας κάνουν εκεί τη θητεία τους. Αλλα αναρωτιέμαι αν αργότερα δουν τη Σημαία η ακούσουν τον Εθνικό Ύμνο τι θα νιώσουν? Γιατι εγώ δακρύζω ξέροντας οτι απάντησα στο κάλεσμα της Πατρίδας αγόγγυστα και ξέροντας πως αν με χρειαστεί ξανά θα είμαι εκεί.
Υ.Γ. δεν ανήκω σε καμία παράταξη αριστερά η δεξιά... ειμαι απλώς κάποιος που ποναει αυτο τον τόπο... Ακομα κι αν με πληγώνει...
Αναγνώστης
